Bizim Öykümüz

-2-

Medya'da Koray var.
Abimi tatile getirebilmek için en zayıf yönünü kullandım. Kendimi." Abim bana hiç Kıyamaz." Demek isterdim. Ama ceza konusunda çok ciddidir. Gelme sebebi kıskançlık. Bikini falan. Biri asılır diye başımda bekleyecek. Aklınca. Abimi evden çıkmama cezasını caydırma operasyonu başarısız sonlandı ve kahvaltıya gittim.

Karnımın doydu hissine varınca  tabağıma baktım. Daha yarısını bile bitirmemişken hiç yemek istemiyordum. Nuray ablaya eline sağlık diyerek masadan kalkarken Abimin bileğimi tutmasıyla dengemi kaybedip tekrar sandalyeye oturdum.
"Tabağını bitir." Otoriter Sesiyle konuşan abime bakınca Kaşlarını çatmış bir şekilde bana baktığını gördüm.  "Tokum"

"Akşam da adam gibi yemek yemedin. Tabağını bitir."

"Doydum"

"Tabağını bitir dedim!" Bunun üzerine zorla kahvaltımı yemeğe devam ettim. Bir salatalık. İki salatalık. Küçük peynir. Derken toplamda tabağımın yarısını bitirmiştim. Ama kuscak gibi hissediyordum.

"Abi kusucağım."

"Öykü. Son kez söylüyorum. Tabağını bitir."
Oflayarak tekrar kahvaltıma döndüm. Bitirince Nuray ablaya tekrar eline sağlık deyip abime döndüm.

"Oldu mu?"

"Oldu. Odana gidebilirsin."

"Çok sağolun efendim." Deyip banyoya girdim. Dişlerimi fırçalayıp odama geçtim. Uzandım. Hala kusacak gibi hissediyordum kendimi. Battaniyeyi alıp üzerime örttüm.  Bu evde herşeyi zorla mı yapacağım? Hiç istediğim şeyleri yapamayacak mıyım? Sürekli ceza. Ama ben özgür olmak istiyorum. Abimli bir hayatta özgür olmak. Bazen seçim yapmaya çalışıyorum. Abim mi? Özgürlük mü? Diye. İkisinide istiyorum. Ama abim daha ağır basıyor. O beni koruyor. Kapının açılma Sesiyle kim olduğunu umursamadan "Çok eskiden beri kapı diye bir şey var." Dedim.

"İyi misin?" Yanıma gelip oturan abime karşı trip atarak Arkamı döndüm.

"Midem bulanıyor." Evet. Gerçekten midem bulanıyor.

"İlaç iç."

"Fayda etmez ki."

"Ayşen ablaya söyle çay yapsın sana. Ben. Çıkıyorum. Kötü olursan Nuray abla dan ararsın."

Nuray abla dan mı? Neden kendi telefonumdan arayamıyorum? Diye düşünürken Elini cebinden telefonumla beraber çıkarıp telefonumun onda olduğunu hatırlattı. Tabi yaa.
Abim ve cezaları 1: Evden çıkmama ve o süreç içerisinde telefon bulundurmama.
Eskiden telefon bulundurma vardı ama benim izin vermemesine rağmen abimden gizli arkaşlarımı çağırmam ile sona ermişti.

"Abi. Ya ben tek başıma ne yapacağım."

"Temizlik."

"Ne!?" Yataktan hızla doğrudum. Ben ve temizlik yapmak. Be demiş şebnem gürsoy. Bunda Özne yüklem uyuşmazlığı var. Abimin "Bugün temizlik günü. Sen de yardım et. İstersen tabi. En azından vakit geçer. Geç kalmam." Diyerek yanağıma koyduğu öpücükle midemin bulanmasına üzüldüğünü göstermiş oldu. Of abi. Şu halime de üzülsen. Sıkılıyorum ben.

Odadan çıktıktan sonra tekrar kendimi yatağa attım. Ofladım pufladım ve odamdaki Televizyona bağlı bilgisayarı açtım. Film izlemek en iyisi. Arama motoruna filmi yazıp siteye girdim. Videoyu başlattım. Genelde fantastik kurgu kitaplarını veya filmlerini izlediğim için bilgiliyim film konusunda.

Filmin ortalarına doğru Ayşen Abla bitki çayımı getirdi. Çayı elime alırken elimin titrediğini fark ettim. Üzerime bir üşüme geldi. Ayşen Abla iyi olup olmadığımı sorunca ayağa kalktım. Ve yere düştüm. En son hatırladığım. Ayşen Ablanın yanağıma vurması. Sesler. Karanlık.