Chapter 04:
I THOUGHT being back at hell would make my head in hell as well. So I've been thinking how to help Desmond without getting in again but seeing him again well back in this hellish world beyond the door of the old boy's dormitory of our school, I felt relief that he's still there and did not disappear.
Heck yeah, I wanted to help him even not entering here... again. But after being swallowed by the door to the way out, back to reality, his state before that happens keeps bothering me. Because how can I help him and the others with me not knowing if he's okay after seeing Señor Galladio's situation and after seeing him being punished by Lucifer the devil in front of me because we both defy the rules inside this world that are clearly vague but dangerous.
"Aray! What the heck?!" Narinig kong daing ni Desmond. Kase bigla nga akong nahulog or more likely nakapasok tapos hindi ko alam na nasa likod pala siya ng pinto kaya nabagsakan ko siya.
"Sorry, 'di ko sinasadya," I said habnag nagpapagpag ng damit.
"Care to help me stand up?" Sarcastic na tanong niya habang hinagip ang mata ko.
"Oh, sorry," I said as I help him, tinulungan ko rin siyang pagpagagan ang damit niya.
Pagkatapos niyan ay agad niya akong sinalubong ng masamang tingin. "Ba't ka bumalik?" Galit na tanong niya.
Napahinga naman ako ng malalim. Hindi ko alam, pre, sa totoo lang.
"Excuse me, let me rephrase your question. You mean paano ako nakabalik?" I said sarcastically.
"What do you mean?" Naguguluhan niyang tanong.
"I was just having a conversation with my classmate then suddenly nakapasok ako dito," mabilis ko namang sagot sa kaniya.
"How?" He asked with the same expression.
"Aba malay ko!" Pasigaw ko nang turan.
He sighed out of frustration. "Let's talk later, for now, stay in our room," sabi niya pero ngayon ay sa malumanay nang tono.
Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay narinig ko naman ang mga notang Mi, Re, at Do ng kampana kaya napatigil ako pati na rin si Desmond.
Pero parehas kami nalingon sa likod namin nang may liwanag na nagpapahiwatig sa gilid ng aming mga mata. Nakita ko rin ang sandaling pagliwanag ng kuwintas ni Desmond na ngayon ay hindi na nakasilid sa damit niya.
At du'n, nakita ko naman ang bati ng demonyo kagaya ng unang pagkapasok ko dito.
BIENVENIDA DE NUEVO, SEÑORITA. (Welcome again, Señorita)
AHORA BAJA A LAS ESCALERAS CON JAENA Y AHÍ ESTÁ TU TRABAJO
(Now go to the stairs with Jaena and there lies your job)Pagkatapos ng huling kataga ay nawala ang apoy na sulat sa pinto. Umapoy rin ang door knob na parang nagpapahiwatig na walang makakalabas kagaya noong unang pagkapasok ko dito. Ang pinagkaiba lang ay noon ay buong pinto ang binalot ng apoy.
At kagaya ng dati, naintindihan ko ulit ang mga katagang Espanyol kahit hindi naman ako marunong magsalita nito.
Pero tangina, ah. Kararating lang, may ipapatrabaho agad.
"Tara na," sabi ni Desmond at kinalabit ang pulsuhan ko.
Habang kinakaladkad niya ako ay tinanong ko siya. "I know that we're going to the stairs. Pero may hagdan ba rito? I mean I didn't see any when I first got here."
"He can create anything, but not as powerful as God," turan ni Desmond bago biglang lumapat ng malakas ang likod niya sa pader na para bang kung may anong tumulak sa kaniya bigla.

BINABASA MO ANG
The Door to Treveloré
FantasyYumi, an ordinary soul who had a friend of two is having her own ordinary life. Not until she was told about the story of the door to Treveloré. A door in University of Trevelia's old building. On the third floor, there was a boy's dormitory before...