Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kazım'ın sözleri kalbinde bir yük gibi birikmişti. Aniden evlilik planlarının ve Antepe'nin adı ağzında yankılanırken, Seyran kendini daha önce hiç hissetmediği kadar çaresiz hissetti. Kalbinde bir boşluk, ruhunda bir kırgınlıkla odaya doğru adım attı.
Kendini güvende hissedeceği, her şeyden uzakta bir yere ihtiyacı vardı. Küçük odasına vardığında, kapıyı arkasından çekerek içeri girdi. Derin bir nefes alıp yatağa oturdu ve bir süre boş boş duvara baktı.
Kalbini susturmaya çalıştı, fakat içindeki fırtına daha da güçleniyordu. Bir süre sonra dayanamayarak ellerini yüzüne götürdü ve aniden gözleri doldu. Birdenbire kendini tutamadı ve hıçkırıklarla ağlamaya başladı.
Ağlaması odayı doldurdu. Bu sadece bir üzüntü değil, biriken endişelerin, karışık duyguların, hayatın kendisine yüklediği sorumlulukların ve belirsizliklerin acısıydı.
Baba, evlilik, Kazım'ın sözleri, Ferit ve son zamanlarda karşılaştığı tüm duygular... Hepsi bir anda gözlerinin önüne geldi. Göz yaşları, susturamadığı düşüncelerin bedeli gibi süzüldü.
"Neden böyle oldu? Neden benim hayatımda her şey bu kadar karmaşıklaşmaya başladı?"
Gece ilerlemiş, herkes derin uykularına dalmıştı. Yalıdaki tüm odalarda sessizlik hakimdi. Herkes yaşanan olayların yorgunluğunu üzerinden atmaya çalışıyordu. Seyran, bir süre sessizce düşüncelere dalmıştı. Kalbinde, aklında düzensiz bir karmaşa vardı.
Gece ilerledikçe birden harekete geçmeye karar verdi. Kalbinin içinde bir his, Ferit'le konuşması gerektiğini söylüyordu. Hızla odasına hırkasını aldı ve odasının kapısını dikkatlice araladı. Yalının koridorunda adımlarını dikkatlice ilerletirken, kalbinde bir endişe ve cesaretle Ferit'in odasına doğru ilerledi.
Odanın kapısına geldiğinde derin bir nefes aldı ve kapıyı hafifçe araladı. İçeri baktığında Ferit'i masasında oturmuş, düşüncelere dalmış gibi gördü. Onun yüzü, hâlâ o olayların yorgunluğuyla dolmuştu.
Seyran'ın elleri titredi. Kalbinde milyonlarca düşünce vardı. Ama bu anı bozmadan, cesaretini toplayarak Ferit'e doğru adım attı.
"Ferit..." diye hafif bir sesle fısıldadı.
Ferit başını kaldırıp Seyran'ın onu izlediğini fark etti. Şaşkınlıkla başını çevirdi.
Seyran, bu sessizliği bozacak ve aralarındaki o mesafeyi aşmak için adımını atmıştı.
-"Ferit...Benim acilen seninle konuşmam gerek."
-"Gel otur.."
-"Direk konuya giriyorum...Babam beni zorla evlendiriyo,hemde hemen yarın Antepe gidiyoruz"
