WTF?! | Taekook

kızgınlık 2.2

Büyük ve siyah kapı sonuna kadar aralanmıştı. Sessizlik arabanın içindeki hükmünü çalan şarkıya devretmiş ve esmer bedenin gerginliğini katbekat arttırmıştı.

Omeganın yanına gitmeyi hevesle bekliyor, incecik beline kollarını sarmayı hevesle bekliyor, az alsa da burnuna gelen harika kokuyu koklamayı hevesle bekliyordu.

Rahat bol pantolonu ve onu süsleyen kahverengi gucci kemeri üstünde parıldıyordu. Tshirt olarak giydiği kahverenginin en göz alıcı rengi olan sıfır kollu ise kombinene renk katıyordu.

Tarzından asla ödün vermeyen bir adamdı Taehyung. Yapabileceği her şeyi dışa yansıtırdı ve bundan da hiç çekinmezdi. İstediğini yapar istediğini de alırdı.

Arabayı durdurmuş ve önce Namjoon'un inmesini beklemiş sonrasında kendisi de inip arabanın içine kemikli gözlüğünü bırakmış orayı sert ama yavaş adımlarıyla terk etmişti.

Diliyle dudaklarını ıslatmış ardından ise elleri ceplerine atmıştı. Askeriye binasına bakmış ve omeganın orada olduğu bilincide bir şekilde yürüyüş hızını arttırmıştı. Onu ilk defa sivil görüyordu askerler. Şaşkınlık nidaları çıkarıyor ve yüz ifadeleri değişiyordu. Şu an burada görevi yoktu o yüzden istediği kıyafetleriyle rahatça girebilirdi.

Adımları askeriye binasını bulmuş ve önceden mesaj attığı Yoongi'yi arıyordu şimdiyse. Kafeteryaya hemen girmiş ve gözlerini gezindirmişti. En sol köşede karşısındaki bedenle konuşuyordu.

Adımlarını oraya yönlendirmişti. Bunu fark eden Yoongi'nin gözleri ona dönmüştü. Kısaca gelen bedeni süzmüş ardından ise ayağa kalkmıştı. Asker selamı vermiş ve deltaya bakınmış konuşmak için dudaklarını aralamıştı.

"Jungkook kızgınlık odalarında 17. numaralı odada. Soracak olursanız hâlâ yemek yemedi."
Yoongi tek nefeste konuşmuş ardından ise yanıtlayan deltaya bakınmıştı. Güveniyordu ona çünkü delta olsa bile kontrolü eline alabilecek kadar güçlü birisiydi.

Yoongi cebinden çıkarttığı anahtarı Taehyung'a uzatmış ve almasını beklemişti yalnızca. Delta ise "Pekala." Demiş hemen oradan ayrılmıştı ve şaşkın gözleriyle onları izleyen Jimin'i yok saymıştı.

Telefonunu çıkarıp hamburger sipariş etmişti iki tane. Yanında ise iki kola ve iki tane de kızartma siparişini vermişti. Neden bunları yaptığı hakkında bir fikir sahibi değildi. Kendinden beklemediği şeyleri yapıyordu. Bir insanın nasıl olduğunu düşünmek gibi. Kendisine neden yaptığı hakkında soru sormayı reddediyordu. Eğer kendine bunu sorarsa cevapsız kalacağını da biliyordu ve günlerce buna kafa yoracağını da.

Uzun ve kemikli parmaklarıyla telefonu kapatmış ardından ise cebine koymuştu. Çoktan çağırdığı asansöre binmiş ve en üst katı tıklayarak yukarı çıkmayı beklemişti sadece.

Asansörün uzun, ince ve kirli aynasından kendine bakmıştı. Harika görünüyordu. O hep böyleydi. Yakışıklı, dominant, yapılı ve sevgisiz.
Hayatı boyunca sevgi görmemesi güven problemleri yüzündendi. Kendisine deliler gibi aşık olan pek çok kişiyi reddetmişti. Kimseye güvenmiyor kimseyle beraber olmak istemiyordu. Bunun düşüncesi bile şuan midesini bulandırmaya yetmişti.

Asansörün katta durması ile tiz bir zil sesi çıkmış hemen ardından ise adımlarıyla kabinden çıkmıştı. Kızgınlık odalarının çoğunun boş olduğunu fark etti -çünkü çoğu odanın kapısı açıktı- ve 17. numaraya kadar yürümüştü. Yürüdüğünden dolayı ayağına giydiği spor ayakkabılar garip sesler çıkartıyor kulakları tırmalıyordu.

No:17

Gördüğü kapı ile sertçe bir nefes çekmiş hemen ardından ise Yoongi'nin verdiği ufak anahtar ile kapıyı açmıştı. Açılan kapı ile burnunu sızlatan feromon kokusunu solumuş kokunun fazla dışarıya çıkmaması için hemen içeri girip kapıyı sessizce kapatmıştı. Çünkü karşıdaki yatakta omega sessizce uyuyordu.