OBSESSED TO BELLA (Ongoing)

Chapter 37

Dumating na din ang pinakaaantay na panahon ni Lucas kung saan magkasabay kaming pumasok sa office niya. Kanina pa siya good mood at ngiti ng ngiti.

"You go here na big boy, ikakabit ko na tong necktie mo at malalate na ko sa first day ng OJT ko"

Lumapit naman agad siya na ngiting aso pa din.

"Don't worry. I am your boss so I can grade your performance whatever I want" pagmamayabang niya.

Napangiwi naman ako sa inasta niya "I don't like that Lucas. Please no bias, be fair to each other."

"Hmm. But you are exempted baby" baby talk niya.

"Please be fair, I don't want others treat me like a special one. I want to grow on my own without others special treatment"

He sighed "Okay. But please tell me if someone mistreated you" at hinalikan niya ko sa noo

Pumikit naman ako para damhin ang kanyang halik sa aking noo. Pagkatapos ng aming pag uusap ay pumanhik na kami papunta sa kanyang kompanya.

Lucas and I started to become busy when we finally arrived at his company. He has a back to back meeting with his clients and new investors while me are also busy working at the restaurant inside his premises.

"Bella! Our new investors upstairs needs to eat lunch and you will be in-charge on that one. Don't make any mistake they are the one  of our big shareholders" sabi ng Manager namin.

Agad ko namang sinunod ang sinabi niya at inipon ang mga makakasama ko sa pagbibit ng mga pagkain. Kabado man sa sinabi ng Manager namin ay pinilit ko pa din maging compose at ayaw kong magkaroon ng problema dahil sabi nga ng Manager namin ay importante sila sa kompanya.

Habang papalapit kami sa floor ay pinagpapawisan ako ng malamig kahit full airconditioned naman ang buong lugar.

Kumatok ako sa pinto ng tatlong beses at binuksan ito. Agad bumungad sa akin ang mga tao sa loob na pormal na pormal sa mga kasuotan nila at medyo nahiya ako sa mga panitig nila na binabato sa akin.

"Sorry for disturbance but I am here to bring all your lunch" kabado kong sabi sa kanila.

"Do you know that we are discussing important things here lady. You should wait for someone to open the door. Do not enter the door if no one permits you" sabi ng isang medyo may edad na lalaki.

Napayuko naman ako dahil sa pagkapahiya. Umurong agad ang dila ko at gusto na lang umalis at umiyak dahil sa pagkapahiya at sobrang daming tao ang nakarinig noon.

I felt something was about to come out on my eyes if I am not strong enough to hold it.

"I am sorry sir for being discourteous" yinuko ko pa ang aking ulo dahil naiiyak na talaga ako.

"Young people this days are just too ill-mannered and you are one of them. And you are too young maybe you can make me happy" maniac niyang sabi sa akin.

I felt ashamed to his words, he is a well respected man when he do not open his mouth but when he start to talk his choice of words are not tolerable.

"Do you know who are you talking with Mr. Montecillo?" a familiar voice echoed on the room.

Umangat ang aking ulo at nakita kong nakatayo sa gitnang upuan si Lucas at igting ang mga panga na animoy lalapa na ng kalaban. He has a dark aura and I know he can ruin this meeting in a snap. Nakatingin siya sa akin at umiling naman ako para pigilan siya sa gagawin niya.

"I don't care of this woman Mr. D'lore he is just a mere employee in this company" sagot naman ng Mr. Montecillo.

"What did you say?" galit na tanong ni Lucas.