its hard to believe

Its hard to believe #2

p.o.v. marieke

*gedachten*

OMG OMG OMG OMG HIJ KIJKT ME AAN!!!!!!!!!

Er raast van alles door mijn hoofd terwijl ik in mijn hoofd flip word ik ineens omver geduwd en lig languit op de grond iedereen kijkt me aan en barst dan in lachen uit. Behalve Bart hij is de enige die niet lacht en helpt m'n boeken op te rapen terwijl iedereen super hard aan het lachen, is en Elise zegt: 'ach marieke de vloer wordt elke avond schoongemaakt hoor dat hoef jij niet ook te doen' en schiet daarna meteen weer in de lach.

Ik wordt helemaal rood sta op en loop maar snel weg terwijl iedereen nog dingen roept, zoals 'Marieke ben je zo eenzaam dat je de vloer maar gaat knuffelen' dat is het enige dat ik nog hoor. Met tranen in mn ogen vlucht ik naar de wc om te kijken of mn mascara niet uit is gelopen. Maar helaas te laat overal op mijn wangen zit mascara. Ik schrik als de deur open gaat maar kalmeer al gauw als ik zie dat het mijn beste vriendin is met een doekje voor mijn gezicht en haar mascara zodat ik me weer op kan maken. En bedank haar ook met een knuffel en zeg:

'Dank je je bent de beste weet je dat?'

p.o.v. Bart

De bel gaat en snel vlucht ik het lokaal uit snel naar het lokaal waar Elise zit!

De deur gaat open en marieke stapt naar buiten ik kijk haar aan en ze kijkt terug met een dromerige blik, waardoor Elise zich bedreigt voelt en haar duwt. Ze valt op de grond en iedereen kijkt haar aan en gaat super hard lachen ik vraag bot aan Elise:

'moest dat nou echt?' Ik wachtte niet op het antwoord en bukte en hielp haar met haar boeken pakken zonder de kans iets te zeggen staat ze op en loopt ze weg met betraande ogen, ik kijk haar na en draai me dan boos om naar Elise. Ze kijkt me zo onschuldig mogelijk aan, maar ze weet dat dat niet werkt bij mij.

p.o.v. Elise

Wanneer gaat nou eindelijk die verekte bel?

Eindelijk zegt de leraar dat we op mogen ruimen en iedereen staat op om naar buiten te gaan; buiten zie ik Bart al wachten, Marieke is de eerste die naar buiten gaat en wanneer ze Bart ziet kijkt ze hem iets veel te dromerig aan dus vond ik dat wel een mooi moment om haar terug te pakken.

Ik loop tegen d'r aan en ze valt op de grond en iedereen schiet in de lach alleen Bart vond het dus blijkbaar niet zo grappig en vraagt boos aan me:

'Moest dat nou echt?'

Ik had niet eens de tijd om te antwoorden voor hij door zijn knieën heen zakt om haar te helpen, snel staat Marieke op en loopt met betraande ogen weg hahahahahaha denk ik net goed Bart vond het alleen niet zo grappig en kijkt me boos aan. Ik keek hem zo onschuldig mogelijk aan maar wist eigenlijk dat het niks ging helpen. Ik voelde me alleen bedreigd, wacht even was ik nou jaloers!? Nou ja vast niet. Maar kan het niet helpen om naar Bart te kijken en me schuldig te voelen.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------hee peeps dit is alweer het 2de hoofdstuk van mijn verhaal ik hoop dat jullie het leuk vinden commentaar is altijd welkom xxxxx love you