its hard to believe

Its hard to believe #12

Marieke p.o.v.

Ik sta op en loop langs hem heen de trap af naar de ijskast waar de coolpacks liggen, ik haal er een uit de vriezer, pak een theedoek wikkel de coolpack erin en loop weer terug naar boven. Mijn vader is ondertussen op mijn bed gaan zitten en kijkt levenloos voor zich uit. Ik loop naar hem toe en beveel hem de coolpack op zijn oog te doen.

Nog steeds zitten we levenloos voor ons uit te staren op bed.

'Sorry, meisje van me.' Zegt mijn vader opeens.

'Waarvoor? Je hebt toch niks verkeerd gedaan?' Iets in mijn stem klonk alsof ik het hoopte dat hij zou zeggen dat hij niks verkeerd had gedaan, maar ik wist dat het niet was anders had hij nou geen blauw oog gehad. Hij schoof naar me toe en trok me in een knuffel. Langzaam werd de achterkant van mijn shirt nat, was mijn vader nou aan het huilen? Ik wurmde me uit de greep van mijn vader en keek hem aan en inderdaad hier zat mijn vader tegenover mij met rood betraande ogen.

Het ergste om te zien, is om 1 van je ouders te zien huilen. Het hakt op je in. Het beeld krijg je nooit meer uit je hoofd en je doet er alles aan ze dan op te vrolijken.

'Okee pap, rustig en vertel alsjeblief wat er gebeurt is.' Mijn stem trilt een beetje.

'Sorry meisje het mag niet, en het kan niet.' Ook zijn stem trilt en ik, weet dat ik niet verder moet vragen. Ik wil hem niet kwijt! Ik wil mijn vader niet kwijt, hij is de enige die ik nog heb!

Ik spring op en uit het niets begin ik te schreeuwen naar mijn vader terwijl de tranen me in de ogen springen. Ik ren de tap af naar buiten. Zonder jas of iets ook al regent het. Ik begin te lopen richting Bente. Op dit op moment heb ik haar nodig. Ik loop de straat af tot ik voor haar deur sta. Ik druk op de bel en blijf maar drukken tot de deur opengedaan wordt door Bente zelf. Huilend stort ik neer in haar armen.

'Marieke kom alsjeblieft binnen je bent helemaal doorweekt! We gaan naar boven dan neem jij een douch en zeg je wat er gebeurt is.' Ik kon alleen maar ja knikken.

We liepen naar de badkamer en ik stapte de douch in, Bente had wat kleren gepakt die ik aan kon doen. Ik liet de warme stralen over mijn lichaam lopen en dat maakte mijn hoofd een beetje leeg. Ik begon te zingen.

I remember years ago,

Someone told me I should take,

Caution when it come's to love.

I did, I did

And you where strong,

And I was not,

My illusions my mistake,

I was careless I forgot.

I did, I did

And now when all is done,

There is nothing to say,

You have gone and so effortlessly.

You have won,

So go ahead tell them.

Tell them all I know now,

Shout it from the rooftops,

Write it on the skyline,

All we had is gone now.

Tell them I was happy,

And my heart is broken,

Tell them what I hoped would be,

Impossible, impossible, impossible, impossible.

Falling out of love is hard,

Falling for betrayal is worst.