Beware of the Class President

CAPITULO 36 - Current

CAPITULO 36 - Current

"ALMNIYUM HUMAEUMUN UMM..."

Naluha ang mga mata ko dahil bakit ganoon ang lumalabas sa aking tunog? Bakit ako hindi makapagsalita nang maayos?!

Ngumiti sa akin si Sister Gelai. "Good, Kena. Masaya ako na kahit paano, may improvement ka na. Sumusubok ka nang magsalita."

Inalalayan niya ako papasok sa kuwarto.Sa likod namin ay biglang humabol sa amin ang nasa mid sixties na stay out helper na si Manang Evelyn. "Ay, sister! Ako na ang bahala kay Kena!"

"Manang, bakit ho siya galing sa labas kanina?" tanong ni Sister Gelai rito.

Napakamot ng batok ang may edad na babae. "Umuwi kasi ako saglit diyan sa amin. Naligo kasi ako."

Nangunot ang noo ni Sister Gelai. "Umalis kayo, Manang? Iniwan niyo na mag-isa si Kena kahit alam niyo hong hindi stable ang kalagayan niya? Paano kung napahamak siya?!"

"Matigas naman kasi ang ulo niyan ni Kena, eh. Madalas talaga iyan na tumatakas. Nilalakad niya pabalik-balik iyong school nila dati noong high school. Ewan ko ba riyan kung ano ang ginagawa roon. Pero ang importante ay nakakauwi naman siya palagi. Minsan ay hinahatid siya ng mga estudyante o kaya ng tanod. Kilala na kasi siya roon dahil lagi siyang pabalik-balik."

Napasentido si Sister Gelai. "Alam na ba ito ng magkapatid?" tukoy niya kina Joachim at Julian.

Doon namutla si Manang Evelyn. "Naku, sister! Wag niyo nang mabanggit, pakiusap! Napagalitan lang ako noong nakaraan, baka alisin na ako sa trabaho! Sister, pangako, hindi  ko na talaga hahayaang makatakas ulit si Kena!"

Pagkuwa'y nagmamadali na itong lumabas ng kuwarto ko. Pinaupo naman na ako ni Sister Gelai sa gilid ng kama. Nakakunot pa rin ang noo niya.

"Kena, pasensiya ka na," aniya habang nililinis ng wipes ang aking mukha. "Hayaan mo, nagsabi talaga ako sa kuya mo na dito muna ako. Tutulong ako sa pagtingin-tingin sa 'yo."

"Hiyumnomm umiyoumnun..." ungol ko. Hindi ko pa rin magawang magsalita nang maayos!

Ngumiti sa akin si Sister Gelai. "Ayos lang, Kena. Ang mahalaga ay sumusubok ka. Nakakatuwa dahil mas maayos na ngayon ang lagay mo kaysa noong unang dalaw ko."

Pumasok si Manang Evelyn muli sa kuwarto. May bitbit na siyang mangkok ng lugaw. Si Sister Gelai ang nagpakain sa akin. Mahaba ang pasensiya niya kahit bawat subo ko ay may nahuhulog sa sahig.

Habang pinapakain ako ay nagkukuwento si Sister Gelai. "Alam mo, Kena. Noong nag-text sa akin ang kuya mo noon at sinabi na nasa ospital ka, kahit hindi ko alam ang lugar niyo rito sa Pangasinan, nagsikap ako na mahanap ka."

Hinimatay raw ako noong na lalayas na dapat ako rito. Iyon na rin ang araw kung saan nagsimula at natapos ang lahat. Hindi na ako nagising kaya dinala ako sa ospital. Ang findings: aneurysm.

"Isang himala ang paggaling mo," nakangiti niyang sabi.

Isang taon daw ako mahigit na hindi na nakaratay lang. Na-coma ako ng isang buwan. Noong sumusuko na sila, doon daw ako nagising. Iyon nga lang ay hindi na ako nakakausap. Tulala na lang ako habang nakahiga.

Nang titigil na si Sister Gelai sa pagkukuwento ay hinablot ko ang kamay niya. Napangiti naman siya na tila naiintindihan ako. "Sige, Kena, habang nandito ako ay ikukuwento ko ulit sa 'yo lahat-lahat mula umpisa. Sana ay makatulong para gumaling ka na."