داستان از نگاه لویی
زنگ تفریح که خورد من یه نگاه به پسر بغل دستیم انداختم.اون به من نگاه نمیکرد و داشت وسایلاشو مرتب میکرد.بلند شدم و گفتم：
-خب...اینجا مدرسه بزرگیه و شاید کل امروز رو طول بکشه تا نشونت بدم
بهم نگاه نکرد فقط گفت:
-هوفف امیدوارم زود تموم شه.چون حوصله تو یکی رو ندارم.باید برم با دوستام
و به گروه خراب و بد کلاس اشاره کرد.هه پس هنوز هیچ نشده با بچه های خراب و درس نخون کلاس دوست شده بود.گفتم：
-برات متاسفم چون اونا اصلا ادمای خوبی نیستن.
برگشت و با عصبانیت نگاهم کرد：
-تو لازم نکرده برای من متاسف باشی.برو به فکر خودت باش که هیچ دوستی نداری
دستامو مشت کردم و اخم کردم.اکه میشد همون موقع یه مشت توی دماغ خوشکلش میخوابوندم.رفتم سمت در کلاس.زین دنبالم اومد و گفت：
-هی مگه مامانم نگفت مدرسه رو نشونم بدی؟
به راهم ادامه دادم.تو دلم گفتم"خفه شو " ولی عوضش گفتم：
-دنبالم بیا
دوید و جلوی من راه رفت ：
-حق نداری از من جلوتر بری.فقط از پشت سرم بهم بگو.
دستامو مشت کردم و نفسمو با حرص دادم بیرون.پسره ی از خودراضی عوضی.فکر کرده کیه؟
فقط دفتر مدیر و اتاق معلما رو با فروشگاه مدرسه رو نشونش دادم که زنگ خورد.گفتم：
-بقیش موند برای زنگ بعد.
جواب نداد و مثلا رفت سمت کلاس.ولی راه رو داشت اشتباه میرفت چون هنوز نصف روز هم نیست که اومده و اینجا راهرو های زیادی داره.دنبالش دویدم و گفتم：
-هی زین.....
برگشت و با عصبانیت حرفمو قطع کرد：
-تو....تو به چه جراتی منو زین صدا کردی؟فقط دوستام میتونن منو زین صدا کنن و تو باید منو مالک صدا کنی.تو در حد این نیستی که اسم کوچیکمو صدا کنی...
همونطور که حرف میزد انگشتشم به طرفم گرفته بود و داد میزد.چشام گرد شده بود ولی نه از روی ترس بلکه از تعجب.چون این پسر خیلی خودخواه و مغروره و مثل سهام دارای میلیاردر حرف میزنه،در حالی که فقط هشت سالشه.منم هشت سالمه ولی حتی نمیتونم این کلمه های قلمبه رو تلفظ کنم.عوضی：
-اصن برو به جهنم!
داد زدم و برگشتم تا از یه راه دیگه برم کلاس.به جهنم که گم بشه.به جهنم که دیر برسه سر کلاس مامان جونش.اون مامانشه و مطمئنم که تنبیهش نمیکنه.به درک بزار سه ساعت تو راهرو ها بچرخه و آخرش گریش بگیره تا اون دوستای جون جونیش بیان و نجاتش بدن.
با حرص رفتم سر کلاس و نشستم سر جام.حدسم درست بود و اون نیومده بود.کنارم خالی بود.نیشخند زدم و اونو توی راهرو ها با چشمای خیس تصور کردم.
من اصلا بچه بدجنسی نیستم ولی این یکیو نمیتونم تحمل کنم.
معلم یا بهتره بگم مامان جون مالک،اومد سر کلاس و بهم نگاه کرد و وقتی پسر گلشو کنارم ندید پرسید：
-زین کجاست؟
با بیخیالی شونه هامو انداختم بالا و گفتم：
-نمیدونم
خانوم مالک دوید بیرون کلاس دنبال زین.هرج و مرج کلاس شروع شد.همه پچ پچ میکردن،راجع به من ولی من اهمیتی نمیدادم.یه نگاه به دوستای زین کردم.اونا اصلا براشون مهم نبود که زین نیست و میخندیدن و من تو دلم کلی برای زین تاسف خوردم.
لیام اومد پیشم و با لحن تند گفت：
-با اقای مالک چیکار کردی؟
با بیخیالی دستمو زیر سرم گذاشتم و گفتم：
-به تو مربوط نیست چایی شیرین.
اون حرص خورد و من نیشخند زدم.لیام بچه هیکل داریه ولی برعکس هیکلش،خیلی خرخون و بچه مثبته.
بالاخره بعد از ربع ساعت معلم اومد تو و با عصبانیت بهم نگاه کرد.و حدس بزنید کی باهاش بود؟
زین که دست مامانشو محکم چسبیده بود و تو چشمای شکلاتیش اشک جمع شده بود و صورتش سرخ شده بود.معلوم بود گریه کرده.ناخودآگاه نیشخند زدم.
زین با لحن معصومی که اصن بهش نمیومد گفت：
مامان....یعنی خانوم....لویی منو ول کرد....من بهش گفتم که منو ببره کلاس ولی اون بهم اهمیت نداد و رفت.
و دماغشو کشید بالا.چی ؟پسره ی پرروی عوضی.دستامو مشت کرده بودم و بلند شدم.تقریبا داد زدم：
-اون...اون داره دروغ میگه...من....من....یعنی اون خودش دنبالم نیومد و من....
از عصبانیت کلمه هارو گم کرده بودم و مطمئنم که الان از عصبانیت سرخ شدم.خانوم مالک حرفمو قطع کرد و گفت：
-بسه لویی....تو باید تنبیه بشی....تو خیلی بی مسئولیتی....
_________________________________________
این زین چقد اینجا رو اعصابه
بیچاره لویی
لیام خر خوووون
نظر بدید لطفا:-)
رای هم یادتون نره:-)
بزارین این اول کاری انرژی بگیرم:-)
مرسییی:-)
فعلا بااااای:-)
ESTÁS LEYENDO
I wanted to call you ZiZi
Fanfic-«هی لو...مشقاتو نوشتی؟» -«نه بیخیال... کی به کیه! تازه فردا که تعطیله!»
