Selam gençler. 11. bölüm ile karşınızdayım. Bu arada 800 okuma olmuş. Okuyan herkese büyük teşekkürlerimi sunarım.
Medya: Dj Snake & AlunaGeorge - You Know You Like It
İyi okumalar dilerim.
"Sana uzak dur diyor. Neden dinlemiyorsun ? Söylesene lan !!"
Silahı sırtıma daha çok bastırdı. Bu da kimdi şimdi ? Ne diye silah tutuyor bana?
"Abi lütfen. Bırak o silahı elinden. Bir daha konuşmaz benim ile. Lütfen abi."
Ya böyle birşey olamazdı ya. Kübra' nın bir abisi var ve benim haberim yok. Aslında bir abisi varsa kendimi abisine gösterme zamanı tam bu zamandı.
"Benim niye abinden haberim yok Kübra ?"
"Abim askerdeydi bende..."
"Sanane ulan. Sanane demiş dememiş. Hesap mı soruyorsun sen kardeşime ?"
İşte gaz gelmişti benim için.
"Ulan bana bak. Eline silah aldın da adam mı oldun ? Biz bir silahtan korkmak için sevmedik. Ne kadar ayırmaya çalışsanda ya evlenirim ya da ölürüm. Anladın mı ?"
Kelimeler birden ağzımdan dökülmüştü.
"He lan adam olduk bir lafın mı var ?"
Silahı sırtıma daha çok bastırdı. İçimi korku kaplamadı deil yani. Ama korkarsam sevdiğimi kaybedebilirdim. Bu yüzden devam etmeye karar verdim.
"Madem adamsın vur hadi !! Ne bekliyorsun hala ?! Vur da görelim !?!!"
Bunları söylerken rahat olduğumu düşünmeyin. Götüm terledi doğrusu. Beni gerçekten vuracağını düşünürken sinirinin geçtiğini farkettim.
"Tamam. Öyle olsun bakalım. Cesur birine benziyorzun. Ama kardeşimi biraz üzdüğünü görürsem yemin ediyorum hiç acımadan vururum seni. Ona göre ayağını denk al."
Oh be. Abisi anlayışlı çıktı. Zaten çıkmasa ne olacaktı ki. Beni Kübra' dan sadece ölüm ayırır. Beni Kübra' dan ayırmak insanlara düşmez.
"Ben zaten üzmek için sevmedim Kübra' yı. Kübra' yı gerçekten sevdiğim için bu kadar zahmete katlanıyorum. Gerçekten çok iyi bir kardeşin var. Anlayışın için de teşekkür ederim."
"Kübra' nın mutluluğunu düşündüğüm için birşey demiyorum zaten. Ben daha o çocukla konuşmayacaksın dediğimde saatlerce odasında ağladı. Ben de abisi olarak onun üzülmesine asla dayanamam."
"Peki. Tekrar teşekkür ederim. İznin olursa Kübra ile birazcık gezmek istiyorum."
"İzin sizin olsun. Kübra da istiyorsa neden olmasın ?"
Kübra' ya baktığımda gözlerinde mutluluk gözyaşları oluştuğunu gördüm. Hızlıca koşup abisine sarıldı.
"Teşekkür ederim abim !!" diyerek ağlamaya başladı. Abisi de ben de ağlamak üzereydim. Niye bilmiyorum.
"Ağlama kardeşim. Senin ağlamana dayanabilir miyim hiç ? Sen üzme kendini. Ben oldukça sizi kimse ayıramaz güzel kardeşim benim. Hadi biraz gezin de kendini topla."
"Peki abicim. Sen nasıl istersen."
Kübra' yı alarak ara sokaktan çıktım. Biraz ilerledikten sonra gözlerinin içine baktım. Hala yaşlıydı gözleri.
"Aşkım, bitanem, ben sana demedim mi bizi kimse ayıramaz diye. Hadi bırak ağlamayı. Gül biraz. Bak birlikteyiz işte. Nazlı kız seni."
Biraz gülümsemeye başladı. Gözlerini silerek gözlerimin içine baktı. Ardından bana sıkıca sarıldı. Ağlamaktan birşey de diyemiyordu ama neyse.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat Bu
Teen Fiction"Dost, kara günde belli olur." demişler. Arkadaş dediğiniz mutlu günlerinizde hep yanınızdadır. Peki ya kara gün dediğimiz günlerde yanı başınızda olan insanlar var mı ? Kardeşlik herşeyden önemlidir. Gerçekten bir kardeşiniz olduğunu düşünüyorsanız...
