I love you guys this chapter is for all of you. All the love x Dine
Votes and Comments are very much appreciated
- -
<Aki's P.O.V>
I woke up when I feel like I'm throwing up. Tumakbo agad ako sa banyo at lumuhod sa tapat ng toilet bowl, suka ako ng suka kahit na wala naman akong nailalabas. Sobrang panghihina ang nararamdaman ko ngayon.
Morning sickness. Akala ko masasanay na ako sa ganito since nung nasa palawan palang ako ay ganito na pero hindi parin pala. Parang laging bago saakin ang ganito. Nakakapanghina talaga.
"Hey baby, you okay?"- I felt his hands encircled in my tummy. He caressed it.
Umiling ako sa tanong niya dahil yun ang totoo, nanghihina ang mga tuhod ko at nanginginig din ang braso kong nakatungkod sa bowl.
"Should I bring you to the hospital? I'm worried "- he asked. Halata ngang nagaalala siya. Pero umiling ako, basta mailabas ko lang ito ay okay na.
"Okay lang ako Spencer, morning sickness you know"- I said with half smile.
Hindi na siya nagsalita, lumabas siya ng banyo at bumalik na may dalang baso ng tubig, inabot ko naman agad iyon. Habang iniinom ko yung tubig ay napatingin ako sakanya, halatang halata talaga ang pagaalala sa mukha niya. Napangiti ako, he cares for me and for our baby.
"Okay ka na ba? O nasusuka ka pa? Ako ang nahihirapan sayo baby"-
I smiled at him " Okay lang ako promise"-
Tumango lamang siya at binuhat ako papasok sa kwarto. Dahan dahan naman niya akong inihiga at tumabi narin siya sakin. He hugged me while my head is resting on his chest.
"baby?"-
"Hm?"-
" Ganito ka rin ba nung." he sigh "Nung mag isa ka?"-
"Yes."
"I'm sorry"-
Itiningala ko ang ulo ko para makita siya, nakapikit ito.
"For what?"- i asked
"For everything, sinaktan kita, minaltrato kita and worst I'm not even with you when you're having your morning sickness, when you're having your check up, I feel useless. I don't.... I don't think I deserve you. I don't think I deserve your love. I'm such an Idiot for hurting you."- puno ng hinanakit at lungkot ang boses niya.
I hold his hand.
Sinaktan? Oo sinaktan niya ako pero wala na sakin yun, minaltrato? Wala narin sakin yun. What matters to me now is yung eto, sa lahat ng pagkakamaling nagawa niya sakin ay natututo na siyang pahalagahan ako. Yun lang ay sapat na sakin. At sorry lang okay na sakin. Mahal ko siya eh.
"It's okay. You're already forgiven"-
Niyakap ko siya at nagsalita muli.
" You're already forgiven spencer. May kasalanan din naman ako eh, about the baby. Hindi ko nasabi sa iyo agad. Kasalanan ko rin naman kung bakit wala ka sa tabi ko nung nalaman kong buntis ako, because I left you. And I'm sorry for that. Don't blame yourself, It's not only your fault, It's also my fault. You think you don't deserve my love? I should be the one telling you that."- I paused.
"I don't think I deserve your love"-
Bigla itong umupo, at hinawakan ang pisnge ko.
"You deserve my love, you know why? Baby, sa lahat ng ginawa ko sayo anjan ka, sa lahat ng masasakit na sinabi ko andyan ka parin, and now you're still for all the things I've done to you. You deserve my love, you and our baby deserves my love. I love you baby"-
"I love you too"- i said. Yumuko siya at hinalikan ako.
Siya rin ang unang bumitaw. He look at my eyes.
"Ngayon babawi ako, I will take care of you and our baby. Lahat gagawin ko para sa inyong dalawa. I will protect you from any harm. And I will love you both with all my heart. Can't promise baby but I will do it. I will do everything for you. And for our baby"-
How can I unlove this man? Tell me.
- -
"Spencer, natatakot ako. Nahihiya din ako"-
Sabado ngayon, at papunta kami kayla mommy. Sinabi saakin ni spencer na sobrang nagaalala na daw saakin ang parents ko. At miss na daw nila ako. Kaya ang sabi ko puntahan namin sila dahil miss ko narin sila. Pero eto ako ngayon, parang gusto kong magbackout. Kinakabahan ako! Nahihiya ako dahil sa pagsagot sagot ko sakanila noon.
"Don't be. I'm here okay?"- pag aassure niya sakin.
"Eh, pero. They don't know I'm pregnant. Ano nalang sasabihin nila?"- frustrated kong sabi.
He chuckled
"baka nga magpafiesta pa sila pag narinig nila sayo yan eh"-
Pinalo ko siya sa braso. Magpafiesta? Seryoso?
"ANo ba spencer! Bata pa tayo noh."-
"We're married, what do they expect? Baby, c'mon they're not getting any younger, gusto narin nila ng apo. Kaya eto, bibigyan natin sila ng apo"- he said smirking.
"He! Kapilyuhan mo talaga!"- inis kong sabi sakanya pero ang loko tinawanan lang ako.
"haha come on baby, I'm just stating a fact."- fact fact-in mo mukha mo. Kaasar tong daddy mo baby.
"Eh pano sa school? Hindi ako pwedeng tumigil. At hindi ko mapipigilan ang paglaki ng tiyan ko"-
"Oh eh anong problema? Okay naman eh, I'll talk to the principal to let you study even you're pregnant"-
"Ehh. Pano nga kapag malaki na ano nalang sasabihin ng mga schoolmates at blockmates ko?"-
He hugged me
"Edi mas okay, they know that you're pregnant, that no one can go near you and I'm going to announce on Monday that you're my wife, and I'm the father of the baby"- proud na sabi nito
Nagulat naman ako sa sinabi niya
"Hindi pwede!"- I protest
"Why baby?"-
"Masisira image mo!"-
"The hell I care"-
Pinalo ko naman to sa braso, the hell he care? paano si Honey? I mean ugh, wala na pala sila. Pero paano kapag nasira yung image niya dahil sakin.
"Pag lumabas si baby, dapat sundan natin agad!"
Lumaki ang mata ko sa sinabi niya. Naramdaman ko narin ang pamumula ng pisnge ko.
"AHHHHHHHH! SPENCER LEE EVANS!!!!"-
--
"Pasok po kayo, nasa sala po sila ma'am at sir"- sabi ng katulong.
Huminga ako ng malalim.
"Hey relax, just hold my hand. Your parents don't bite baby"- natatawa nitong sabi.
Sinamaan ko lang siya ng tingin. Pero tawa parin siya ng tawa.
Pumasok na kami sa loob.
And there, I saw my parents, with his parents and with His friends and twin sister.
Okay? What the! Ano to reunion?
"Anak!"-
"Iha!"-
"Zakari Mae!"-
