A/N: PLAY THE MUSIC AT THE SIDE. KAMSA <3
<Aki's POV>
Masakit. Sobrang Sakit. Parang may tumusok sa puso ko , parang piniga ng husto. O.A man pakinggan (o basahin) Kung manggaling ba naman sa taong mahal mo oh diba? Triple kill ;(
Sa hindi ko malamang dahilan sinundan ko si Spencer sa kanyang kwarto. Masakit ang binitawan niyang salita, pero sino ba naman ako para magalit sa kanya :| malandi? Ako? So ako pa talaga ang malandi? Gaguhan ba kami? Eh siya tong nangangaliwa sa aming dalawa. Hindi niya ba nakikita? O nararamdaman? Mahal ko siya ! Oo nga pala WALA SIYANG PAKIELAM SAKIN. Leche lang!
-knock-kock-
"Spencer?'- lakas loob kong katok at tawag sakanya.
Oo nagtatapang tapangan lang ako. Hindi ko naman talaga siya kaya.
"Spencer c-can we t-talk?"- utal kong tawag ulit sakanya. Pero wala, wala akong nakuhang sagot. Syet! ANg sweet mo talaga Spencer! Nakakagago!
Dahil nga sa ayaw niya akong pagbuksan, I enter his room without his permission. But as I enter, nilibot ko ang paningin ko no sign of Spencer inside the room. Asan siya?
Tumingin tingin ako sa paligid. First time kong makapasok dito. malinis parang hindi nagagamit. Is he really a guy? Mas maayos at di hamak na ams malinis ang kwarto niya kesa sakin! I started walking papunta sa bed niya. What caught my eye is the picture beside his bed. I hold it. nanginginig ang kamay kong hawakan yun.
I don't know but I felt something stabbing my heart. It was a picture of him and Honey. They look so good together, he's so sweet, they're so in love. I felt a liquid falling down from my eyes. I'm crying. Crying because of him. I really love this guy.
So totoo nga? haha :( Mahal niya talaga si Honey, seryoso talaga siya kay Honey. Ang sakit, ang sakit sakit.
Tinignan ko ulit yung hawak kong Picture. Bagay sila </3 Wala pang kalahating buwan kaming kasal ganito na ang nangyayari, nasasaktan na ako sobra. Pero mahal ko siya eh hindi ako bibitaw. Ipaglalaban ko siya.
Hawak ko parin yung picture, gusto kong basagin gusto kong itapon naiinggit ako , ako dapat to eh </3 pero hindi.
Sakin siya ngayon, Kasal kami, Ako ang asawa, ako ang babaeng iniharap niya sa simbahan, sa mata ng diyos ako ang asawa . Ako lang wala ng iba.
"WHAT THE HECK?!"-
Fudge! nabitawan ko yung picture. Syet nabasag !
Taranta kong pinulot yung picture frame na nabasag. Patay ako nito. Kasi naman
"Ouch!'- shet nasugatan ako ugh!
I was shocked when he hold my wrist so HARD. It hurts.
"S-pencer m-masakit n-nasasaktan ako let go. I just w-wan-"- Pero bago ko pa masabi ang dapat kong sasabihin he shout at me . Para akong mabibingi
"WHAT THE FUCK ARE YOU DOING INSIDE MY ROOM? DID I GIVE YOU ANY PERMISSION TO ENTER ? "- galit niyang saad sakin.
Nakaktakot siya.
Ang tanga ko naman kasi. Ayaw na Ayaw pa naman niyang nangingielam o pumapasok ako dito hayy
"Ganito k-kasi y-yun"-
"NI WALA NGA AKONG SINABING PUMASOK KA DITO< ANG KAPAL MO RIN!"- bulyaw na anman niya sakin. Sige lang wag mokong pagsalitain bahala ka hmp!
Pero sa totoo lang nakakatakot. Hindi ko alam kung ano ang pwede niyang magawa sakin.
"Ano Hindi ka magsasalita?!"- Sigaw na naman niya sakin.
"Spencer"-
"ANO?!"-
"PAANO AKO MAGSASALITA KUNG HINDI MOKO PAPATAPUSIN?"- mejo tumaas na ang boses ko. Sorry :(
As usual poker face parin siya. Dahil sa halata namang natauhan siya at hindi na magsasalita pa, I started talking like explaining my side. Para naman kasi sobrang napakabigat ng ginawa ko
PERO OO NGA NAMAN ANONG KARAPATAN KONG PUMASOK SA KWARTO NIYA EH ASAWA LANG NAMAN NIYA AKO SA PAPEL </3
"*sigh* I just wanted to talk to you"- sabi ko sabay yuko.
Kanina lang ang taray ko, ngayon para akong bata na iniwan ng magulang sa isang liblib na lugar. Gusto ko lang naman na mahalin niya ako eh mahirap ba yun?
Hindi siya nagsalita. I started crying, and ttbh I'm sobbing hard. Pagdating sakanya nagiging mahina ako. such a crying baby Zakari Mae!
"S-spencer *sob* Mahal kita *sob* At alam kong *huk* hindi ako yung mahal mo *sob*"- I look at him basang basa na ang mukha ko sa luha " kahit ayaw mo sakin *sob* i-ipagt-tabuyan mo p-pa a-ako *sob* hinding hindi ako susuko"- sana lang makaya ko pa.
Lumapit ako sakanya at saka siya niyakap. Walang duda mahal ko siya.
Pero hindi ko aakalaing magagawa niya akong itulak, malakas, masakit. Tumama yung likod ko sa kama. Asawa ko siya pero nagawa niya sakin yun haha :( asawa nga pala sa papel
"S-spencer *sob*"- Gulat kong saad.
"I don't care. I don't love you. I will never love you. You ruined my life, You ruined everything. So in return
I WILL MAKE YOUR LIFE MISERABLE as HELL"- walang emosyong saad niya.
"S-spencer n-naman "- iyak kong sabi sakanya. Pero parang wala siyang narinig, tumalikod na siya at akmang lalabas na.
But before he could get out from this room. Nagsalita na ako, kahit hirap na hirap na ako dahil sa sobrang pagiyak.
"Spencer, I w-will make s-sure you'll f-fall in l-ove with m-me"- mahina ngunit alam kong sapat na iyon para marinig niya.
"TRY ME"-Spencer
<end>
I'M A LOVER NOT A FIGHTER BUT I WILL FIGHT FOR WHAT I LOVE"- Zakari Mae
-EVENTUALLY ONE OF THE TWO THINGS WILL HAPPEN. ONE HE WILL REALIZE YOUR WORTH OR TWO YOU'LL REALIZE HE ISN'T WORTH IT-
#MissDineGoddess
Okay, tbh diko talaga alam ang pinagagagawa ko pero salamat sa nagbabasa. Napakagulo ng aking isip, wala akong maisip XD haha
5 votes and 5 comments para mag update ako sa next chapter. :) huhu sige na :)
Sarang <3
