<Aki's POV>
It can't be ! Why?! Not now! Lloyd!!! I'm so doomed.
-
Kinabukasan, hindi ko alam kung paano ako papasok. Alam ko, oo nararamdaman ko, tatadtarin ako ni Lloyd ng mga tanong , MGA TANONG! Na hindi ko alam kung paano ko sasagutin!. Papasok kaya ako? Oh hindi? Kanina pa ako paikot ikot dito sa kwarto ko. Nakabihis narin ako pero hindi ko alam kung tutuloy ako. Nahirapan akong matulog kagabi dahil nga sa hindi ko alam ang irereact at ang gagawin. Pasalamat nalang at tulog na si Spencer ng makauwi ako, kasi baka ngayon nasiraan na akong ulo sa sobrang dami at sunod sunod na pangyayari. My god.
But in the end. Eto, PAPASOK na ako. No choice, hindi ko rin naman matatakbuhan to. Siguro kakausapin ko nalang siya. Tama! Kakausapin ko nalang siya.
Pagkadating ko sa University, hinanap ko kaagad si Lloyd, kailangan ko na siyang makausap, now na. Dumiretso ako sa classroom ayun! He is sitting in his chair while his eyes were closed. Nilapitan ko siya at kinalabit.
"Hey, Lloyd."- yinugyog ko siya. ayaw kasi niyang magmulat
"WHAT?!.. Oh Hi *wink* Mrs. I means MISS"- Ugh! Halata! Inaasar na niya ako.
"Can we talk? Privately?"- I asked
"Sure why not, saan ba?"-
"Sa hlall sa bakanteng bench. Halika"-
"What Halik ako? *smirk*"-
"Gago!"-imbes na magsalita ulit, tumawa lang siya.
Aish kainis!
- -
"Uhm lloyd, ano uh eh"- kanina pa kami dito, hindi ko alam kung paano sisimulan
"Actually Mae, pwede mo naman sabihing natatae kana eh I don't mind"- pinalo ko siya sa braso, hindi ba obvious? Kinakabahan ako! Tinatawanan niya lang ako.
"Ano bang sasabihin mo? AH! Yung about ba kagabi? "-
"Yes."- seryoso kong sabi
"Hey don't take it seriously, linoloko lang kita"- at tumawa pas siya
"I know you're not joking. I know na nabasa mo yung sinusulat ko, please Lloyd don't lie to me"- malumanay kong sabi.
"Fine. Oo nabasa ko yung sinusulat mo. Lahat nabasa ko. At oo din, alam ko na alam ko na ang tungkol sayo at kay spencer. I was shocked. What's the big deal?"-
"I'm sorry. I didn't tell you about this. And big deal yun lloyd naman!"-
"It's fine. Ano bang karapatan kong malaman diba? I'm just your NEW friend. Atska masyadong private nun. And sorry narin"-
"Thank you Lloyd for understanding me"- he didn't answer me, instead he gave me a smile in return.
"But, Mae if you don't mind can you tell me how you and uh spencer you know? got married?"-
"Sure"- wala naman sigurong masama kung ikwekwento ko sakaniya, alam ko namang mapagkakatiwalaan siya. And besides he's my friend.
So ayun nga, kwinento ko sakaniya sa pinakasimula, yung sinabi sakin ni mama na uuwi kami dito for vacation, na mamimeet ko ang anak ng Evans family, at ang magva-vacation kami for a month, with them. Tapos hanggang dun sa nakilala ko si Spencer, kinagabihan nakipagusap ako at nakipaginuman sakaniya, hanggang sa malasing ako at ang pinaka last ang magising ako with spencer naked, at walang alam sa nangyari. And then hanggang sa ayun nga pinakasal na kaming dalawa.
"Ah, so ganun pala yun? Wala kang alam sa nangyari. That's , that's impossible."- naguguluhan niyang sabi.
Ganun ganun pa siya naguguluhan din pala.
"It is POSSIBLE for me not to know or remember anything"- and that's true.
"Pero, uhm ano. Okay ba ang relationship niyo? I mean sinasaktan kaba niya?"- YES!
"NO. Ba't naman niya ako sasaktan? may respeto naman siya sa babae"- Sinungaling ka Zakari Mae! Hay
"Tell me the truth"- seryoso niyang sabi
"W-what? I'm telling the truth"-
"Maeeee?"- pagbabanta niya
"FIne, totoo naman kasi ang sinasabi ko hindi niya ako sinasaktan!"- LIE LIE LIE "Pero, hindi niya ako mahal"- at napayuko nalang ako pagkatapos kong sinabi yun
"Si Honey ba?"-
"Yes"- at tumulo na ang luha ko, again and again and again. I'm crying for the same reason all over again.
" Don't worry Mae. I kow Spencer will love you back"- Sana nga
"LLoyd, can we I mean. Can you keep this as a secret please? *yuko* Ayaw kasi niyang malaman ng iba , lalo na si Honey na kasal na kami eh"-
"Sure *smiles* Your secret is safe with me. Wag ka na ngang umiyak pumapangit ka"- Natawa nalang ako sa sinabi niya pinalo ko siya sa braso. Inangat niya ang ulo ko at pinunasan ang mga luha sa mukha ko "Smile, wag kang iiyak hindi bagay sayo"-
"Che! Kahit na umiyak ako maganda p;arin ako bleh :P"- NATAWA nalang kami pareho.
"Sabagay you're right *wiink*"- naughtyyyy! Hay Lloyd kung sana ikaw nalang ang una kong nakilala. Masaya kaya ako ngayon? Masaya anman ako kay Spencer ah, hindi ngalang 100%
I wish ganito si Specer sakin, yun bang ayaw na ayaw niyang nakikitang umiiyak ako? Yung hindi niya hahayaang may magpapaiyak sakin. At lalo nang siya mismo ang pupunas ng lukha ko kapag umiiyak ako.
Pero napaka imposible naman mangyari ng iniisip ko.
<end>
-NOTHING HURTS MORE THAN REALIZING HE MEANT EVERYTHING TO YOU BUT YOU MEANT NOTHING FOR HIM-
#MissDineGoddess
Chapter 12 done. Sorry I know LAME to. Masakit kasi brace ko, eto lang nakayanan ko huhu sorry </3 Babawi ako :) promise babawi ako .
vote.comment & share
Sarang <3
-
