My vampire stalker

Nieuwe Leerling

De school bel luide hard en ik liep naar mijn les toe. 'Emma!' gilde Jocey die zich tussen de leerlingen wurmde. 'W-wacht op mij!' ik stond stil en lachte. 'Beetje druk?' ze zuchtte. 'En wat vond je van Nick?' ik herrinnerde eneens weer wat ze gisteren weer had geflikt. 'Oja! Daar kom je niet mee weg Jo.' ze grijnste. 'Niet grappig Jocey! Hij is aardig maar totaal niet mijn type! Ik ben niet op zoek naar een jongen Jo.' verzuchtte ik. Ze knikte. 'O ja vandaag komt die nieuwe.' ik keek haar met een ruk aan. 'Als je het maar uit je hoofd laat!' snauwde ik haar toe. Net voor de deur van Geschiedenis barse we in lachen uit. We liepen naar een tafel toe. 'Weet je, ik ga naast Noël zitten. Dan heb jij ff tijd door gebracht met die nieuwe zo.' lachte ze. Ik keek haar wee boos aan. 'Doe me dit alsjeblieft niet aan Jo.' ze giechelde. 'Ik hou van je Emm!' ik liet mijn hoofd op de tafel bonken. 'Gaat het wel?' vroeg Natelie. 'Ja het gaat perfect.' zei ik sarcastisch nog steeds met mijn hoofd op de tafel gedrukt. 'Heb je ruzie met Jo ofzo?' ik keek haar aan en schudde mijn hoofd. 'Ze probeerd me aan dat groentje te koppelen.' ze zuchtte. 'Jij hebt geluk! Je bent het knapste meisje hier op school. En ik heb gehoord dst hij heel knap is.' ze zuchtte nog een keer. Haar vriendje Chase die naast haar zat gaf haar een poor. 'Maar jij bent altijs leuker, lief.' zei ze er snel achter aan. Ik snufte. Ze knipoogte naar me en draaide zich weer om. Misschien is hij straks nog een totale nurd ofzo. Ik moest haast histerisch lachen bij die gedachten. Ik had Noël zo van zijn stoel afgerukt en op zijn plaats gaan zitten. Ik weet zeker dat hij dan ook op mijn plaats zou gaan zitten om mij m'n zin te geven. En hij wist dat hij me dan toch niet van die stoel af zou krijgen. De docent vroeg om stilte en aandacht. 'Ik verwelkom onze nieuwe leerling Mr Dash.' mwa zijn achternaam ging mog wel. Omg waar ben ik mee bezig? Ik blijf singel! Voor heel me leven ik hoef geen mannen. Echt niet. Toch? Hij liep het klaslokaal binnen. Mijn mond viel haast open. Wauw. Natelie draaide zich om. 'Ik heb het je gezecht!' mompelde ze zacht. Ik trok mijn lippen tot een streep en boog voorover. 'Ja oké je hebt gelijk hij is knap.' ze trok haar wenkbrauwen op. Ik zuchtte. 'Heel erg.' ze knikte en draaide zich snel om toen hij naast me kwam zitten. Ik hoorde Jocey giechelen. 'Maar ik zou haar aanbod maar aannemen Emm.' zei Natalie nog snel. Ik keek haar kwaat aan. 'Waarom zou ik Nat?' mijn blik werd vermoeiend. 'Srs ik zeg het al tich keer tegen jullie en wat jullie gister geflikt hebben was niet te geloven!' de docent keek om. 'Mevrouw Swan?' ik schrok op. 'Sorry meneer Wemel.' hij knikte en draaide zich weer naar het bord. 'Je weet niet wat je mist lieverd neem het noh maar van ons aan! Je bent ons beste vriendin! Neem risico's! Ze zijn ze waard.' ze keek snel naar die nieuwe en dan draaide ze zich om. Ik keek hem nu ook voor de eerste keer aan. 'Sorry.' fluisterde hij. Hij keek weg. Ik schudde mijn hoofd. 'Het is oké.' ik glimlachte. 'Ik ben Emma. Jij bent Will niet waar?' hij glimlachte terug en knikte. Hij bleef me aanstaren. Hij had donker bruin haar en blauw, grijze ogen. Ik kan het nog net geen lilla noemen naar iets in die richting. Ik keek weg en begon met mijn werk. 'Als je iets nodig hebt of wil weten roep me maar.' ik hoorde iemand achter me fluisteren. 'O mijn god. Hij praat al met Emma op zijn eerst dag. Ze is zo.' ik draaide me om daar de jongens en trok mijn wekbrauwen op. Ze schoten meteen als een speer met hin iven over de worden in hun boek en zijden zelf geen woord meer. Ik was alweer over de jongens heen na dit en sprong meteen naar Jocey.

'Dat was zo leuk om naar te kijken gewoon.'
Nat en Jo hebben dat al twintig keer gezegt. Ik rolde mijn ogen en liep naar mijn kluisje. Ik haalde het slot eraf een gooide nijn boeken erin. Mijn telefoon rinkelde. Het was een bericht van mam.

#lieverd als je dit leest kom naar huis. Ik maak me erge zorgen om je.

Zorgen? Ik las verder.

Ik heb gebeld en je mag eerder komen. Fa eerst baar de directrice. Ze helpt je verder.
Liefs, mama.

Mama stuurd me nooit berichten op school. Ik liep rechsterreeks naar het kantoor van onze directrice. 'Emma?' ze graaide naar ne toe in gaar stoel en tikte zenuwachtig met haar nagels op de tafel. Natelie kwam binnen. 'Mevrouw blackwell.' ze gebaarde naar de deur. 'Nee het is oké mevrouw whitelock.' ze knikte en keek me bedroeft aan. Wat is er toch? Ik word zenuwachtig van dit zwijgen. 'Eehm mijn moeder heeft me hier naartoe gestuurd.' zei ik. Ze knokte alleen maar en zocht naar worden. Ze sloot haar ogen en zuchtte. Weer stilte. 'Mevrouw wilt u zeggen wat er aan de hand is. Waarom mijn moeder zo ongerust is.' ze knikte langzaam en pakte mijn hand. 'Lieve Emma. Iemamd uit jou familie is aan gevallen door iemand op straat. En ze hebben het lichaam gevonden en naar het lab gebracht. Ik schrok me weesenloos. 'Familie?' ze knikte. 'Wie?' ze tuite haar lippen en kneep in mijn hand. 'Mevrouw Whitelock.' herhaalde ik. 'Natasha, Emma. Natasha Swan.'

Natasha Swan.
Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en begon te krijsen. Natelie nam me in haar armen en omhelste me stevig.
Natasha Swan. Natasha.
Mijn zusje.