My vampire stalker

Bezoek

'Wat?' ik staarde hem aan. 'Het spijt me Emma. Zo erg.' ik schudde mijn hoofd. 'Nee... Nee! Dat kan niet! Dat-dat zou hij nooit doen. En-en.' ik kon niet meer logisch nadenken. Ik begon histerisch te janken. Nick sloeg zijn armen om me heen. 'Stil maar Emma.' hij neuride een liedje waardoor ik moe werd. Hij liet me los en keek in mijn ogen. 'Emma ga slapen.' ik schudde mijn hoofd. 'Kan ik niet.' fluisterde ik. Hij zuchte. 'Ik ben al in je kamer voordat je boven bent Emma. Ik zie je zo.' ik knikte langzaam en wou uitstappen. 'Nick?' hij knikte. 'Lijkt het alsof ik gehuild heb?' hij glimlachte en veegte de traan weg die onder aan mijn kin hing. 'Nee Emma.' zuchte hij. Ik knikts en liep naar binnen. Ik leunde tegen de deurpost van de woonkamer. 'Ik ga slapen.' mama knikte en ging weer liggen met het kleine dekentje over haar heen. Ik liep naar boven. Ik deed de deur open en zag Nick op mijn bureau stoel zitten. Ik wou me omkleden. Ik zuchte c de badkamer was bezet. 'Nick draai je om.' hij fronte. Ik pakte mijn pyjama. 'Daar je nou maar om.' hij draaide zich om. Ik trok mijn broek snel uit en deed mijn kleine sportbroekje aan. Ik trok mijn t-shirt uit. Ik hoorde de stoel alweer draaien. 'Nick!' fluister/schreeuwde ik. Hij deed zijn handen voor zijn ogen. Het erge is is dat het me op dit moment geen ene reed uit maakre dat hij me in mijn bh zag. Hij zuchtte. 'Wat is er?' hij haalde zijn handen van zijn gezicht en probeerde zich op mijn gezicht te consentreren. 'Niets.' zei ik snel. Ik trok mijn andere shirt aan en ging op bed liggen. Hij stond op en ging op het randje van het bed zitten. Het was koud dus kroop ik een beetje tegen hem aan. 'Schuif een beetje op.' zuchtte hij. Hij bleek te merken wanneer ik het koud had. Hoe? Hij ging naast me liggen en sloeg zijn arm om mijn middel. 'Beter?' ik knikte. Hkj was warmer dan Will. Hij trok met één beweging de denkens over ons heen. 'Veel beter.' ik kroop tegen hem aan en liet mijn koude voeten over de zijne glijden. Mijn persoonlijke kachel. Ik miest lachen bij die gedachte. Hij bleek het te merken en fronste. 'Ik vergeleek jou met een kachel.' hij lachte. Ik legte mijn gezicht in zijn nek. Hij lachte zacht. 'Zou ik niet kunnen vergelijken met jou ijsklontje.' ik lachte en keek hem aan. 'Dankje Nick.' hjj glimlachte en knikte. 'Onthou alles wat ik heb gezecht Emm. Ik doe dit niet voor mezelf.' ik knikte en voelde dat hij zijn benen om die van mij wikkelde. Ik lechte mijn hand op zijn gezicht en begon hem te strelen. Hij glimlachte. 'Blijf.' zei ik terwijl ik mijn voorhoofd tegen de zijne drukte. Er liep een traan iver mijn wang. 'Altijd Emma.' ik glimlachte licht. We staarde elkaar een tijdje aan. Ik stopte maar niet met strelen. 'Slaaplekker Emma.' gluisterde hij nog net voor ik weg viel. Ik dwong mezelf om de laaste vraag nog te stellen. 'Zal,.. Je er zijn als... Als ik wakker word.' Net voor ik in een diepe slaapviel voelde ik zijn lippen op mijn voorhoofd. 'Voor jou alles.'

Ik schrok wakker uit een nare droom. Dit keer was het niet Natasha die daar lag maar Nick. Ik begin te huilen. Ik voelde Nick nog naast me die zijn arm steviger om me heen legt. 'Hé Emma rustig.' ik schoof trillend mijn hand naar zijn zij en schoof hem dicht naar me toe. Ik werd al weer wat rustiger. 'Mag ik vragen... Waar het over ging? Je hieft er niet over te praten.' hij liet zijn hand die hij niet onder me hand gelegt tegen mijn wang. 'Ik.. Ik droom al een tijdje over Natasha.' hij knikte. 'Dat kan ik begrijpen. Rustig maar jij bent veilig nu.' jk klemde mijn vingers tussen zijn t-shirt. 'Nick het was Natasha niet die daar lag.' ik begon weer te huilen. 'Hij trok me tegen zich aan. 'Het was jou.' huilde ik. Ik jlom mijn vingers nu zo stevig om zijn shirt dat ik dacht dat ik het kapot zou rukken. 'Emma maak je niet druk over mij.' fluisterde hij. 'sind wanneer maak je je eigenlijk druk over mij?' ik glimlachte toen ik herrindere dat ik dat tegen hem had gezegt. 'Niet leuk Nick.' zei ik toch nog lachend. Hij liet zijn vingers van mijn wang over mijn zij glijden. Ik werd een beetje zenuwachtig. 'Dat is geen grap.' hij keek me doordringend aan. Ik beet op mijn lip en keek naar de plek waar ik mijn handen op zijn borst had gelegt. 'Al sinds ik je ontmoet heb eigenlijk. Ik... Voel me veilig en fijn als ik bij je in de buurt bent. Ik geef heel veel om je.' hij lachte. Ik glimlachte terug en legte mijn hand in zijn nek. 'Dankje Nick. Voor vanavond. Als je er niet was geweest zou ik geen oog dicht gedaan hebben.' hij bleef ne aan kijken. 'Ik geef ook om jou Emma. Ik doe zoizo geen oog dicht.' ik fronste. 'Ben je dan helemaal niet moe morgen?' hij schudde zijn hoofd. 'Wij kunnen dagen wakker blijven. Weeken zelfs. 2 keer slapen in een jaar is genoeg voor ons.' glimlachte hij. 'Dus... Je slaapt niet zonder moe te zijn.' hij knikte. Ik fronste. 'Maar als je zou willen zou je wel kunnen slapen. Hij knikte weer. 'Wauw.' mompelde ik. Hij lachte zacht. Hij zuchtte. Ik keek hem recht in de ogen. Hij glimlachte afwezig. 'Wat?' hij snufte en aaide over mijn haar. 'Je bent zo mooi.' ik rolde mijn ogen. Hij lachte zacht. Ik keek hem weer aan. 'Dat... Is lief.' hij zuchtte. 'Ik zit zeker in de problemen hè?' vroeg hij. ik beet op mijn lip. 'Waarschijnlink wel als je Will tegen komt.' hij ademde diep in. Hij boog heel langzaam naar me toe. Ik legt mijn hand in zijn nek. 'En als hij me pijn wil doen wat ga jij er aan doen?' ik lachte. 'Lopen gillen als en gek.' hij lachte. Ik gaf een kus op mijn wang. 'Ik doe het nog even rustig aan.' fluisterde ik. Hij knikte. ' Nee je hebt gelijk voordat je straks nog voor mijn steen staan.' ik rolde mijn ogen. 'Kappen die grappen zijn niet leuk Nick. Ik heb je net al zien liggen. Alsjeblieft doe me dat niet aan.' Hij glimlachte verontschuldigend. 'Sorry.' ik knikte en begon hem weer te strelen. Hij was een jongen die op me zou wachten als ik tijd nodig had. Hij zou dat respecteren. Maar hoe kon ik verliefd worden op de broer van mijn vriendje? Was het uberhoupt nog mijn vriendje? Nee dacht ik. Ik... Ik weet heg niet. 'Ga je nog slapen denk je?' ik schudde mijn hoofd. 'Moet ik weg gaan?' ik werd meteen histerisch. 'Nee... Nee! Nee je-' hij kaapte me af. 'Emma ik blijf rustig maar.' zei toen hij me tegen zijn borst aantrok. 'Probeer te slapen.' ik knikte maar was bang voor de dromen die op me stonden wachten. Nachtmeries. Hij begon weer te nuriën.

Ik werd wakker op Nick. Hij lag onder me. Ik herriner me precies wat er gister is gebeurd en ik heb er geen spijt van. 'Geen dromen?' ik ging naast hem liggen zodat ik in zijn armen lag. 'Geen dromen' glimlachte ik. Ik legte mijn hoofd weer in zijn nek. Hij legt zijn kin op mijn hoofd. Ik sloeg mijn benen om hem heen. 'Dat moet je niet doen Emm.' ik fronste. 'Wat bedoel je?' hij zuchtte. 'Doen alsof het allemaal oke is.' ik keek hem aan. 'Je staat verdomme op het punt om dood te gaan Emma! Ik kan het niet! ik kan dat niet aan zien. Je bent in gevaar!' ik fronste. 'Nick wat is er gebeurt toen ik lag te slapen?' hij zuchtte en schudde zijn hoofd. Ik begon weer te smeeken. 'Alsjeblieft Nick.' hij zuchtte en ging zitten. 'Will was hier.' ik schrok. 'Rustig maar hij heeft me niets aangedaan Emm.' hij keek voor zich uit 'Nog niet.' zei hij even afwezig. Ik deed mijn mond open om iets te zeggen maar er kwam niets uit. Hij keek me plotseling aan. 'Het was haast ongelovelijk dat je door bleef slapen. Je was echt in een hele diepe slaap.' ik fronste. 'Heeft hij geschreeuwd?!' hij knikte langzaam. Ik keek naar de deur. 'Niemand is naar boven gekomen.' zei hij zacht. Ik wou het bed uitstappen. 'Ik heb al gekeken je moeder is nog aan het slapen je vader is aan het werken.' ik knikte en ging weer ontspannen tegen hem aan liggen. 'Wat zei hij?' fluisterde ik. 'Dat.. Wil je niet weten. Echt niet.' ik fronste. 'Nick vertel me alles het is oké.' hij zuchtte. 'Ik lag jou te strelen en keek naar je terwijl je sliep. Ik zag iets bewegen in de spiegel... Ik zag hem staan en draaide me onmiddelijk om.' hij vertelde verder. Ik pakte zijn shirt weer beet.

Nick's P.O.V.

'Dus ik had gelijk?' gromde Will. 'Will ik bescherm haar alleen maar je weet niet wat je doet.' zei ik. Hij snufte. 'Door met mijn vriendin in bed te liggen?' hij wenkte naar Emma. Ik stond op en ging voor het bed staan. 'Ze had het koud.' mompelde ik. Will keek me met zijn doodse blik aan. Hij keek naar Emma. 'Hou je eigenlijk wel van haar?' vroeg ik grommend. Will keek me niet begrijpend aan. 'Tuurlijk hou ik van haar!' ik zuchtte. 'Ze verdient beter.' zei ik bot. Hij lachte. 'Wat? Ik ben geen perfect persoon hoor.' hij sloev zijn armen over elkaar. 'En wat bedoel je? Denk je dat jij genoeg voor haar bent.' ik zuchtte. 'Ze verdient zelfs beter dan dat.' hij schudde zijn hoofd. 'Wie is degene die hier zijn best doet om twee geliefde uit elkaar te drijven?' ik snufte. 'Wie is degene die hier mensen vermoord?' hij gronde naar me en duwde me tegen de muur met zijn hand op mijn keel. Hij ademde een paar keer diep in en uit, sloot zijn ogen en liet me los. Ik was dit onderhand wel gewent dus schrok ik niet. Meestal duwde ik hen terug op de grond en zou weg lopen naar nu kan dat niet. Ik voel me verandwoordelijk voor Emma alsof het mijn schuld is dat z hier middenin zit. Ik zuchtte en ging tussen haar en Will in staan. 'Je bent verdomme mijn broer Nick! Zou jij haar kiezen boven mij?' bromde hij zo hard dat ik vreeste dat haar ouders wakker zouden worden. Ik hoorde niets en ging weer verder. Ik schudde mijn hoofd. En snufte. 'Ja dat zou ik doen ja.' hij liet zijn armen lang zijn zij hangen. Zijn acteer kunsten. Ik snufte. Daar trap ik allemaal niet meer in. 'Je bent mijn broer Nick.' ik schudde mijn hoofd langzaam. 'Nee Will. Dat.' ik wees tussen mij en Will. 'Dat heb je jaren geleden al verperst. Dat is jou fout niet de mijne.' zei ik. Ik ging recht voor zijn neus staan. 'Ik zal alles doen om haar in veiligheid te brengen. En ja ookal betekent dat mijn dood. Misschien ook die van jou.' zei ik. Ik duwde hem naar achter met één hand. 'Ik zeg het je maar alvast. Als jij haar neerhaalt. Weet ik je te vinden Will.' dreigde ik. Ik liep langzaam achteruit en ging voor Emma staan. 'Flik dit niet Nick.' ik snufte. 'Ik heb het je al geflikt Will. Ga voordat ik me bedenk.' hij keek me een lange tijd aan. Keek toen naar Emma en glimlachte. 'Ik zal van haar blijven houden. Maakt niet uit wat.' zei hij voordat hij het raam uit sprong. Ik draaide me om naar Emma. Ze was lief als ze slaapte. Schattig. Ik wist dat ik wat voelde voor haar. Maar was dat wederzijds? Het was een moeilijke tijd voor haar. En ik wist dat dit nog niet afgelopen was. Ik moest met een beter plan komen dan voor haar te blijven staan. Ik zuchtte en streelde haar over haar wang. Ze draaide haar hoofd mijn kant op nog steeds in een diepe slaap. Ik keek snel maar geruisloos of haar ouders nog aan het slapen waren. Haar moeder lag op de bank en haar vader hoorde ik al op de gang snurken. Ik zuchtte opgelucht. Ik rende terug naar haar kamer en ging naast haar liggen. Ze begon zachtjes te fluisteren. Toen ze ze iets duidelijks. Iets wat me een warm gevoel gaf binnen. 'Nick.' ik ging liggen en streelde haar. Nog steeds slapend rolde ze op me. Ik keek naar het plafond en zuchtte. Nu in het donker kon ik het makkelijker toegeven. Ik was onvoorwaardelijk en onherroepelijk verliefd op Emma.

Het volgende hoofdstuk gaat verder met Emma's P.O.V.