My vampire stalker

Sporthal

'Ken je Nick?' ik sloeg mijn armen over elkaar. 'Je broer bedoel je?' zei ik sarcastisch. 'Sorry ik had je iets meer over me moeten vertellen.' ik keek om me heen en zocht naar Nick, hij was nergens meer te bekennen. Ik schudde mijn hoofd. 'Kunnen we dat morgen doen?' vroeg ik. Hij knikte. 'Kom ik breng je thuis.' hij loodste me naar zijn auto. Tijdens de weg terug naar huis moest ik aan de worden van Nick denken. Kijk uit. Ik probeerde te bedenken wat hij bedoelde. Ik zag beelden voorbij flitsen. Will en die pijnscheut in mijn hals. Nick die geschrokken naar mijn hals keek. Ik was zo diep in gedachte verzonken dat ik niet door had dat we al bij mijn huis stonden. 'Emma?' ik keek heel plotseling zijn kant op. 'Ja?' hij fronste even. Toen schudde hij z'n hoofd en gaf me een kus. 'Ik zie je morgen.' zei hij. Ik stapte uit en hij reed meteen weg. Ik had hem niet eens gedag kunnen zeggen. Raar. Ik liep de trap op. 'Emma!' riep iemand nig voor dat ik de deur open deed. Ik zag Natelie in haar sportkleding op en neer springen. Ze liep naar me toe. 'He lief, gaat het?' ze aaide over mijn arm. Ik knikte. 'Ja gaat wel. Wat is er.' ze zuchtte. 'Kom anders even mee sporten.' ik dacht daar even over na. Ze lachte. 'Niet dat je het nodig hebt.' grijnste ze. Dat was waar. Ookal at ik veel ik werd nooit een grammetje meer. Dat was soms echt frusstrerend. Ik zuchtte en knikte. Ik liep samen met haar naar mijn kamer. Ik zocht in mijn kleding kast naar een sport-bh en een kort sportbroekje. 'Is dit leuk?' vroeg ik haar. Meestal had ze mijn advies nodig maar dit deed ik om haar beter te laten voelen. Ze knikte. Ik klede me gauw om in de badkamer die aan mijn kamer vast zat. Ik keek in de spiegel. Ik zag een prachtig meisje. Bruin haar, blauwe ogen dun maar mooi lichaam. Ze kon toch onmogelijk mij zijn? Ik hielt mijn reeks armbanden om. Ik trok mijn zwarte, leren jack van mijn kapstok en deed mijn oordopjes in mijn zak. Ik trok mijn simpele, zwarte Allstars aan en liep weer naar beneden. Ik klikte de aansluiting van de oorsopjes in mijn telefoon en deed één oortje in. 'Mam ik ga!' riep ik. Het bleef stil. Niemand thuis. Ik haalde mijn schouders op en rende met Natelie naar de sporthal. We moesten inchecken en liepen naar de meisjes kleedkamer. Ze legte haar tas neer en liep achter me aan naar de sportzaal. We liepen maar de loopbanden. Onderweg werd ik even afgeleid. Ik zag Nick weer. Hij staarde me aan. Ik stond op de loopband en begon hem aan te tikken. 'Oké wie er wint mag een maand lang achter Crey zitten.' riep Natelie uit. Ik hoorde Nick snuffen. 'Noway.' ik lachte. 'En wie er verliest?' vroeg ik. Zr dachf daar even overna. 'Moet twintig dollar aan de winnaar geven' zei ze. Ze wees naar zichzelf. Ik kachte weer. 'Wie zien wel.' ik zete hem eerst op stand 10 zij op 15 ik 20 en zo gimg het maar door. Tot ze het opgaf. Ik piepte heel even van pkezier en sprong van de band af. 'Waar is hij?: vroeg ik. Ze fronste. 'Die 20 dollar.' ze lachte en hield een briefje van 20 omhoog. Ik schudde mijn hoofd en duwde het briefje weg. 'Ik hoef hem niet.' zei ik. Ze lachte. 'Ik ga even wat te drinken kopen wil je ook?' ik knikte. 'Oké k'ben zo terug.' ik knikte hin even zitten en deed hetandere oortje in mijn oor. Ineens stond ik recht op en werd ik mee getrokken. Ik deed de oortjes uit mijn oor. 'Hé Nick.' hij grijnste. 'Hallo Emma. Sorry van daar net. Dat ik wegliep.' ik fronste. 'Ja waar was je zo opeens?' hij lachte. 'Dus jij gaat achter Crey aan?' ik trok mijn wenkbrauwen op en gaf hem een klap tegen zijn schouder. 'Auw! Je slaat hard weet je dat?' ik lachte. 'Je ontwijkt mijn vraag.' hij zuchtte. 'Ik zeg het later wel. Of hij doet het zelf.' ik fronste. 'Wie?' hij schudde zijn hoofd. Zo verwarrend dit. 'Ik moet gaan.' zei hij snel. Hij keek me even aan glimlachte en rende weg. Als ik me omdraai is hij nergens te bekennen. 'Emma? Waar ben je?' ik rende terug naar de loopbanden. 'Ik heb cola voor jou....' ik hoorde de rest niet meer. Ik was bij mijn gedachte bij Nick. Wat bedoelde hij?

Toen ik thuis was rende ik snel naar boven en deed mijn jas uit. Ik ging voor de spiegel staan en keek naar de plek in mijn hals waar Nick geschrokken naar stond te staren. Ik zag een streep die dun naar lang was. Ik dacht aan de keer dat Will terug trok. De pijnscheut in mijn nek. Zijn frons. En nog iets was me nog nooit is opgevallen: Een Zwart donker randje rond zijn oogkleur. Het ging van zwart, vermengt met zijn eigen oogkleur naar zijn pupil. Nog nooit gezien. Ik plotseling aan Natelie. Toen ze was gevonden had ze twee puntjes in haar arm en hals. De dokters wouden een bloedtest doen maar er kwam geen 1 druppeltje uit haar lichaam. 'Nee dat kan niet.' fluisterde ik. Ik gleed met mijn hand over het schaafwondje. Ik dacht aan Nick die me waarschuwde en snel weg liep toen Will kwam. De lauwe huid van Will. Zijn ogen. Zijn snelheid. Ik schrok en ging op de vloer zitten zodat ik niet omviel. Was ik gek aan het worden? Ik kon het word niet eens uitspreken. Het was... Het was.. Nee echt niet. Ik was in twee strijd met mezelf. Ik zuchtte en deed mijn ogen dicht.

Vampier.