My vampire stalker

Kijk uit

Ik word wakker na een slechte nacht. De wekker was nog niet afgegaan maar het was vijf voor dus had het niet echt veel zin om te blijven liggen. Ik deed een wit t-shirtje aan en een spijkerbroek. Ik liet mijn haar los maar nam voor de zekerheid een elastiekje mee. 'Emma?' fluisterde mama toen ik de woonkamer langsliep. Ik liep snel terug. 'Ja mam?' zei ik binnenmonds. 'Wil je thee zetten alsjeblieft?' ik keek naar m'n moeder. Ze had kringen on haar ogen en staarde voor haar uit. Ze had haar slaapkleren nog aan en zat in kleermakerszit op de bank. Ik knikte. Ze staatde weer in het vuur in de kachel. Ik lieo naar de keuken en liep naar de koelkast. Ik zag een foto van vorrigjaar toen we op vakantie naar Parijs waren geweest. Mama en... Ik slikte even. En Natasha zaten in een restaurant. Papa was er ook maar die maakte de foto. Mama trok een gekke bek en Natasha kuste mijn wang. Ik lachte. Ik kan het me nog vaag herrineren.

'Foto!' riep papa. Mama lachte net volle mond. 'Nog niet!' riep Natasha. Ik giechelde. Ze kwam naast me staan en vaf me een kus op mijn wang. 'Ik hou van je sis.' zei ze. We knuffelde elkaar en ging weer aan de andere kant zitten.

'Ik hou van je sis.'

'Ik ook van jou Natasha.' fluisterde ik. Ik gleed met mijn vinger over haar gezicht. Mijn ogen zagen niets meer. Het was één en al wazigheid. 'Ze hield veel van je.' ik schrok en draaide me razendsnel om en zag mama in de deuropening staan. Ik knikte. 'Wil je thuis blijven vandaag?' vroeg de terwijk ze haar hoofd tegen de deurpost leunde. Ik schudde mijn hoofd. Ze knikte en liep naar de waterkoker. 'O sorry ik was zo bezig met die foto.' ze glimlachte naar me. 'Dat begrijp ik het is oké lief.' ze pauzeerde even. 'Doe je voorzichtig buiten?' ik knikte. Ik at mijn cornflakes op. Daarna deed ik mijn gele jas aan en liep naar buiten. Het was koud dus ik wist zeker dat ik straks met rode wangen op school zou komen. Mijn fiets wou niet echt meewerken dus was ik gaan lopen. Het was zo koud. Ik klapper tande nu heel erg. Ik hoorde een auto achter me reiden. Ik zuchtte opgelucht het was Will. Hij stopte een paar meter verderop, stapte uit en rende naar me toe. 'Ben je gek geworden? Het is koud en gaat lopend naar school! 4 kilometer afstand!' hij trok me tegen zich aan. 'Ik zou het wel halen hoor.' mompelde ik zacht. 'Gaat het?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Je had me moeten bellen.' zei hij. We keken elkaar weer aan. Opeens trok ik het niet meer en sloeg mijn armen om hem heen. Ik drukte mijn lippen op de zijne. Ze waren zacht. Hij sloeg zijn armen om mijn middel. Mijn hard ging tekeer. Hij schoof een hand naar mijn nek en kuste mijn hals. Ik had die afleiding gewoon even nodig. Het was fijn om zijn warme adem tegen mijn huid te voelen. Toen ik iets scherps voelde trok hij zich meteen terug. Hij kreunde en keek naar zijn schoenen. Een paar secondes gingen voorbij en ik vroeg me af of ik iets verkeerds gedaan had. Hij zuchtte en keek me weer aan. 'Sorry.' hij kwam weer tegen ne aan staan. Ik hoorde wat bladeren ritselen. Voordat ik ook maar mijn hoofd had kunnen draaien keek Wilk al die kant op. Hij gromde en trok me mee. 'Kom we gaan verder.' verwarrend ging ik bij hem in de auto zitten en reden we naar school.

School was een ramp geweest. Alleen maar mensen die me lieten herrineren aan Natasha. Ze zeiden lieve dingen tegen me zoals: 'het spijt me erg voor je Emm of We zullen je zoveel vermaken als nodig is om haar te laten vergeten.' haar vergeten? Als je dat denkt ben je echt dom. Hoe kan ik mijn eigen zusje in vredesnaam vergeten? Ik schrok op uit gedachte tien iemand zijn hand op mijn schouder lechte. 'Emma?' ik draaide me om en zag en jongen met bruin haar en prachtige blauwe ogen. Hij was.. heel knap. Hij glimlachte en kwam naast me zitten op een bankje. Een meisje kwam aan huppelen en ging aan de andere kant van me zitten. 'Oké wie zijn jullie? En wat doen jullie hier?' ik moest weer eens in tijden lachen om zijn uitdrukking. Ik keek naar het meisje en ze glimlachte. 'Om antwoord te geven op je tweede vraag... Wacht even... Heeft Will je dan niets over ons verteld?' ik schudde mijn hoofd. Nee niets. 'Nee. Mag ik dan nu weten wie julkie zijn?' hij snufte. 'Sorry, ik ben Nick Dash en dit Chloë Dash.' ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Als in-' Nick knikte. 'Ik ben zijn broer.' ik liet mijn mond open vallen. 'Nog nooit.' hij bleef me even aanstaren en keek naar mijn hals. Hij schrok even. Maar probeerde het niet te laten merken. Zonder resultaat dus. Hij keek weer naar mij. 'Lacy wacht op mij!' gilde Chloë. Ze zuchtte. 'Nick ik zie je later.' zei ze over haar schouder. Hij knikte. Toen ze weg was trok hij me naar het pakeer plaats. 'Nick?' ik draaide me om en zag Will staan. 'Shit.' mompelde hij. 'Wat is er?' fluisterde ik. Hij schudde zijn hoofd. 'Kijk uit.' zei hij alleen maar en liep weg.