My vampire stalker

Schuilplaats

Ik staarde daar de kleding kast. Ik zuchtte en liep er naar toe waarom was ik zo nieuwschierig! Ik maarte hem open en zag.. De leukste kleren die ik ooit had gezien. Ik was blij dat ik had gekeken maae nu heb ik ook nog zin om ze aan te trekken. Ik zuchtte ik weet niet hoelang ik hier nog zou blijven. Niet lang voor mijn gevoel. Maar srs als dit allemaal voor mij was had ik alles mee genomen. Ik lachte bij die gedachte. Ik pakte een zwarte, leren jack en een wit kort topje. Ik liet mijn highwast broekje aan. Alleen deed ik de pumps aan die ik onderaan in kast heb zien liggen. Daar kon ik gewoon echt niet van afblijven. Ik kamde mijn haar en keek naar mijn ogen. Ik schrok toen ik vel blauwe ogen in de spiegel zag. Ik voelde iets fijns door mijn lichaam stromen. Ik schudde mijn hoofd en sloot mijn ogen. Ik deed ze weer open en mijn normale oogkleur zag ik weer te voorschijn komen. Nu iets meer blauw dan groen. Het was wel mooi zo. Ik besloot er geen aandacht aan te besteden. Ik deed de deur voorzichtig open en liep heel langzaam de kamer uit. Ik deed de deur achter me dicht. Ik keet de kat uit de boom. Ik raakte alles aan wat ik mooi vond en tegen kwam. Ik liep langs prachtuge schilderijen. Ik zag weer iets en liep er naar toe. 'Emma? Emma Swan?' hoorde ik iemand zeggen. Een meisje stond aan de andere kant van de gang. O mijn god wel 100 meter  verder op. Begind het goede gehoor mij ookal? Ik glimlachte licht. Ze deed me denken aan Chloë. Ze klapte in haar handen en liep naar me toe. 'Ben je het echt?' ze gilde en uit en stond in een flits voor me en begon met ratelen. 'Dus je bent hier voor het eerst. Nou eigenlijk niet je bent hier vaker geweest maar dat weet je natuurlijj niet en ik heb zoveel mooie dingen over jou gehoord en.' ze kromp in één. 'Ik praat te veel hè?' ik lachte. 'Nee het is oke. Weet je ook iets over die gebeten vampier... Nick?' ze trok een gezicht. 'Ja hij word niet veroordeeld omdat hij jou heeft beschermd. Maar er hangt nog steeds een sweer in de lucht als hij in de buurt is.' ik zuchtte opgelucht. 'Ben je... Blij?' ik knikte. 'Hij is een goede vriend van me.' ze knikte. 'Kom Jesse zei al dat hij je zo ging halen. Nu ben ik hem voor.' ze lachtte. Ik grijnste en flitste plotseling de trap af. Dit was.. Fijn. Geen langzaam gedoe meer. Ik voelde me een soirt van thuis. Nee dat kan niet. Ookal is het mijn soort, ze hebben me ontvoerd. Om me veilig te houden. Wat? Zit ik hen nu te verdedigen? Het gaat niet goed met me. We stopte en het meisje pakte mijn arm. 'Ow en trouwens ik ben Tessa Dashkov.' ik knikte. 'Ow en ik heb een verrasing voor je!' we liepen de ruimte in. Ze bleef maar door ratelen. 'Emma?' Ik keek om me heen en zag Jesse staan. Ik keek me midden in een gesprek aan. Hij bleef even gehypnotizeerd staren en wenkte me toen. Ik draaide me om naar Tessa. 'Tessa ik ga even oké.' ze knikte gaf me een spontane knuffel en huppelde weer weg. Ik zuchtte en liep naar Jesse toe. 'Hii.' mompelde ik. 'Dus toch maar komen dacht je?' zei hij toen er nog wel 5 meter tussen ons in stond. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik was nieuwschierig.' de andere waar hij mee aan het praten was draaide zich naar me om. Sommige grijnste, glimlachte en keken... Hoopvol. Jesse legte een hand op mijn schouder. 'Dit is-' een donkere jongen lachte. 'We weten wie ze is Jess.' hij draaide zich naar mij. 'Hii ik ben Cam.' ik knikte. 'En ik ben Mia.' ze gaf me een hand en keek heel blij toen ze los liet. 'Ik ben James.' Zei en blanke jongen naast haar. Hij gaf me een knipoog. Jesse lachte. 'Dat zou ik niet doen.' mompelde ik. Jesse stopte meteen met lachen en keek me behoed aan. 'Rustig maar ik ga je niet slaan.' hij begon weer te lachen. Daarnaast stond een meisje dat best sagerijnig keek. Ze glimlachte naar me maar keek boos naar de andere. 'Fijn dat je er bent Emma. Ik ben Daphne.' ze leinde weer achter over. Ze glimlachte maar toch voelde ik me ongemakkelijk bij haar. 'Heeft ze het verhaal al van haar familie gehoord?' Jesse schudde zijn hoofd. 'Morgen.' ik schudde mijn hoofd. 'Vertel het me.' hij zuchtte. 'Kom maar mee dan.'  ik zag Cam een vietstap naar ons toe zetten. Maar Jesse legte een hand op zijn schouder. 'Niet nu.' fluisterde hij. Hij pakte mijn hand en we schoten de ruimte uit. 'Komen we zo nog terug?' vroeg ik. Hij lachte. 'Vond je het leuk dan?' ik snufte. 'Ik heb niet iedereen kunnen zien.' hij lachte weer. 'Jij bent echt nieuwschierig hè?' ik hield mijn lach in. 'Best wel ja.' we kwamen aan bij een bruine deur met prachtige tekens eruit gesneden. 'Dit.. Is jou familie kamer.' hij deed de deur open. 'Wauw.' fluisterde ik. Hij lachte en loodste me de kamer in. Ik zag schilderijen opa en oma zaten er ook bij. Van.... Van mijn moeders kant. Ik zag mama er ook bij staan ze stond met haar neef met twee pistolen in haar hand en een lange zwarte jack aan. Ik ging ervoor staan. Ze lachte. Was ze hier gelukkig?' ik glimlachte. 'Van waar die pistolen?' hih glimlachte blij en kwam naast ne staan. 'Je moeder was de  de meest gerespecteerde vampier die jaagte op de dhampir's half mens... Half vampier.' ik fronste. 'Maar waarom heeft ze me niets verteld?' hij zuchtte. 'Ze is gestopt omdat ze in verwachtig was van jou Emma. Jou veiligheid ging boven alles.' hij glimlachte naar mijn moeder. 'Sommige zeggen welkom terug.' ik schudde mijn hoofd omdat ik niet begreep van de vampiers bedoelden beneden. 'Ze bedoelen dat je hier eerder ben geweest. Maar we waren nog klein dus we kunnen ons niets herrineren. Ze zeggen dat we elkaar al een keer ontmoed hebben.' ik lachte. Ik hoorde een klap op de gang en schrok meer. 'Sorry.' mompelde ik. Hij glimlachte. 'Het is oké.' ik draaide me om. 'Heb je je ogen al gezien?' vroeg hij. Ik knikte. 'Wanner gebeurt dat?' hij lachte. 'Waneer we er aan denken of Tijdens een gevecht.' ik knikte. 'Of als we onsinspannen op bepaalde momenten.' ik zuchtte. 'Oké teveel informatie.' hij lachte. 'Sorry jij vroeg het.' ik lachte en liep de kamer uit. Hij liep achter ne aan en deed de deur dicht. Dus als ik met iemand naar bed ging zou ik de creepy eyes krijgen? Ik rilde even in mezelf. Het was beter als ik dat niet had geweten. Ik liep de trap af. Ik was soepeler dan normaal. Hoe komt het dat ik nu pas bepaalde zintuigen enzovoort erbij krijg?' vroeg ik Jesse. 'Omdat je het accepteerd. Dat je een vampier bent bedoel ik.' ik knikte. 'En als ik dat niet had gedaan?' hij glinlachte licht. 'Dan zou het in je blijven zitten. maar het zou zich dan op stapelen en op een gegeven moment doet het zo veel pijn dat je... Er aan dood kan gaan.' ik knikte. 'Dan ben ik je dankbaar.' hij glimlachte. 'Ik moet gaan. Ik zie je later oké?' zei ik tegen hem. Plotseling pakte hij mijn hand. 'Wacht even.' ik draaide me om. Hij voelde de spanning tussen ons dus liet hij hem los. 'Ja?' vroeg ik. Hij grijnste. 'Wil mee naar de trainingsbaan vanavond?' ik beet op mijn lip. 'Ik haal je wel op.' zei hij er achteraan. Ik knikte langzaam. Ik glimlachte en deed mijn handen ik mijn jaszakken. 'Ik zie je dan.' fluisterde ik. Ik draaide me om en liep terug naar mijn kamer. Ik had het gevoel dat ik hier thuis hoorde. Ik wou hier blijven. Maar... Wat zou mam ervan denken? Wat zou ze papa vertellen? Zou ze liegen? Toch had ik het gevoel dat ik moest blijven. naar de vraag is.

Zou ik dat kunnen?