My vampire stalker

Natasha Swan +

Ik staarde de directrice vol ongeloof aan en schudde mijn hoofd. 'Sorry meisje.' ik stond onmiddelijk op en rende naar de deur.

Ik sloeg hem open en baande mijn weg naar de voordeur. 'Emma! Emma wacht! Emma!' gilde Natelie achter me. Ik stoten tegen iemand aan. Hij hielt me vast zodat ik niet viel. Ik keek in zijn blauw, grijze ogen. Het was Will. 'Sorry.' snikte ik. Ik liep hem voobij en zag nog net dat hij een.. Verbaaste, bezorgde uitdrukking had. Bezorgd? Ik rende de deur uit en hoorde voetstappen achter me. Vast Natelie. 'Wow jij loopt snel.' hoorde ik iemand achter me hijgen. Will? Wauw dit meen je toch niet he?! 'Emma wacht even.' hij pakte mijn arm en trok me terug. 'Blijf van me af.' zei ik bibberend en zacht. Hij zuchtte.'Emma wat is er?' hij legte zijn hand onder mijn kin zodat ik hem wel moest aan kijken. Er kwam weer een jank bui aan. Ik begon te snikken. Hij zuchtte en trok me tegen zich aan. 'Rustig maar. Het is oké.' hij bleef heel rustig staan. Ik had het gevoel dat ik omarmd werd door een stambeeld. Ik werd rustig door zijn hardslag. Van zijn lauwe huid warmte. Zijn ademhaling. Ik wurmde me nog dichter tegen hem aan en het luidruchtige kattegejank was overgegaan in zachy gesnik. Hij liet me langzaam los. Ik wou hem niet los laten dus deed ik alleen mijn hoofd naar achteren. Ik haalde mijn handen ook langzaam van zijn nek. Hij legte toch maar een hand in mijn nek. Ik vond dat hele jongens afwijzings gedoe van mij nu maar helemaal niets. Het voelde goed om bij hem te zijn. Gek genoeg vertrouwd. Al na één dag. 'Wat is er?' vroeg hij weer heel voorzichtig. Hij sloeg zijn armen weer om me heen om ervoor te zorgen dat ik niet weer instoort. Ik hakkelde het eruit. 'Mijn... Zusje.' er kwam een raar piep geluid uit mijn keel. Hij kwam weer tegen me aan staan. 'Wat is er met je zusje?' daar was het Nare geluid weer in mijn keel. 'Ze is...' meer hoefte ik niet te zeggen.'o god kom hier.' ik begon te janken. 'Het is zo oneerlijk! Zij verdiende dit niet Will!' één van de erge dingen als iemand dood is dat is veranderd naar was. Nu ik het word uitspreek word het me ook duidelijk dat ze niet meer terug komt. Nooit meer. 'Kom ik breng je naar huis.' we stapte zijn auto in en reden naar huis.

'Het spijt me over je zusje.' zei hij bedroeft. Ik glimlachte licht. Er begon alweer een traan te vallen. Hij veegte hem weg. Ik pakte zijn hand en duwde mijn gezicht er in. 'Dankje dat je me naar huisbrengt Will.' hij knikte. 'Graag gedaan Emma.' we keken elkaar even aan. We leunde zachtjes naar voren. Op het laaste moment dacht ik even aan iets. Nee nog niet. Niet vandaag. Ik beet op mijn lip en leunde weer naar achter. 'Tot morgen denk ik.' fluisterde ik. Ik gaf hem een kneepje in zijn hand. Hij glimlachte en keek me weer met die bezorgde blik na. Hij reed weg en ik hoorde de deur open gaan. Natasha, Natasha. Ik begon weer te rillen en de tranen kwamen weer te voorschijn. Ik viel neer en alles werd zwart. Net zo duister als een nacht zonder sterren. Zonder maan. Alles werd zwart voor mijn ogen. Ik hoorde mama nog gillen en dat was het.

Er flitsen waanbeelden voor aan Natasha die kronkelent op de grond ligt. 'Emma help me! Em-ma he-' haar ogen werden groot en rond. Mijn voeten waren niet meer aan de grond vast gespijkerd en ik ren naar haar toe. 'Natasha ga net nog een keer weg. Niet doen.' toen ademde ze haar laaste ademtuig. 'Natasha!' gilde ik. Ik ging met mijn handen langs haar wangen. 'Natasha?' ze bleef me aanstaren en binnen een paar seconde was ze zo wit als een krijtje. Zi dun dat haar botten aan de binnenkant van haar huid leken te schuren. Samen met haar botten veranderde ze in een laagje stof en vloog ze weg. Ik keek haar na. 'Rust fijn.' hakkelde ik fluisterend. Ik keek haar na. Maar net als ik haar zie verdwijnen word er een hand voor mijn mond geslagen en val ik bewusteloos neer op de grond. 'Ik zal je vinden Swan.' fluisterde een mannen stem in mijn oor. 'Ik zal je vinden, in vertrouwen nemen en..' hij lachte iets wat meer klonk als een zucht. 'Ik zal je net zo neerhalen als haar. Je hebt een keuze. Blijf bij me of vertrek. Ik waarschuw je alvast je zult eindigen als haar.'

Ik werd gillend wakker. Papa rende mijn kamer in. Ik begon te huilen. Hij liep snel naar me toe en ging op het bed zitten om me te omhelsen. 'Waarom zij?' snikte ik. Ik kon de droom nog vaag herrineren. De worden van de man waren nog vlijmscherp.

Hii guys!! De foto bij dit hoofdstuk is Natasha Swan het zusje van Emma.
Xx