Stuck With The Billionaire

Chapter Thirty Eight

Chapter Thirty Eight

Presents

Naalipungatan ako nang makaramdam ako nang kamay sa aking braso. It was kinda cold and big I shrugged it off. Then later on, I felt I was being lifted up and carried. Shit, nananaginip ba ako? Bakit parang lumulutang ako sa ere?

Sumiksik ako sa kaaya-ayang bagay sa gilid ng mukha ko. Hm, it smelled so nice. I smiled and squished closer. It smelled so familiar. It smelled like someone I know.

Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko at una kong nakita ay kulay itim. Naramdaman ko rin ang pag-angat at pagbaba nito. I furrowed my brows in puzzlement. Ano iyon? Ano ba ang nangyayari? Nasaan ba ako?

Nang pinilig ko ang ulo ko, doon ko napagtanto na may bumubuhat sa akin dahil may kamay sa aking likod at ilalim ng tuhod. I looked up in my half-opened eyes and saw a well-angled jaw with few stubble, full lips and pointed nose. It's Achilles.

Pumitlag ako sa kanyang hawak ngunit hindi niya ako binitawan. He looked down on me with his dark eyes, kahit sa konting liwanag ay naaaninaw ko ang pagod mula roon. But I didn't care and tried to get away from him.

"Win? Are you awake?" Mahina niyang sambit tsaka inayos ang pagkarga sa akin.

"Ibaba mo ako," mariin kong sinabi.

Huminto siya sa paglalakad "What?"

Sinamantala ko ang paghinto niya upang maka-alis sa kanyang pagbuhat. He looked at me with bewilderment, hindi maintindihan ang kinikilos ko. He's wearing a black button down shirt and pants, halatang kakauwi lang. Sinamaan ko siya ng tingin tsaka siya tinalikuran upang magpunta sa aking kwarto. Ilang hakbang na lang naman at naroon na ako.

Achilles caught my arm and stopped me "Win, what's the matter?"

I scowled at him and pulled my hand. Muli akong tumalikod sa kanya at naglakad ngunit isang hakbang pa lamang ay nahuli na naman niya ang aking braso para pigilan ako.

"Ano ba!" my voice cracked. Binawi ko ang kamay ko "'Wag mo akong hawakan. 'Wag mo akong pigilan!"

"But, Win, wait," inilagay niya ang dalawa niyang kamay sa aking balikat at hinarap ako sa kanya "Bakit? Are you mad at me? Anong nangyari?"

"May gana ka pang magtanong?" I huffed. "Matapos mo akong paghintayin, may gana ka pang tanungin kung galit ba ako?"

Pinasadahan niya ng palad ang kanyang buhok "I'm sorry, Win. I needed to fly to Malaysia for a quick--."

"Hindi mo sinabi!" I cut him off "Ang sabi mo, eight ka darating. Pero ano, ha? Anong oras na? You made me wait for you, Achilles! Again!"

Yumuko ako dahil nagtutubig na naman ang mga mata ko. Shit! Ang sakit na ng mga mata ko pero hindi pa rin sila napapagod kakaiyak. At sa harapan pa nitong lalaking ito. Hindi ko na maintindihan itong nararamdaman ko.

Achilles pulled me to him, encircling his arms around my shoulder "I'm sorry, Win. I'm sorry." he said in a hushed tone.

I surrendered. Isinubsob ko ang mukha ko sa kanyang dibdib at hinayaan siyang yakapin ako. I've been emotional because of all the bullshits since yesterday, and Achilles' presence was just so comforting. Nalusaw agad ang galit ko sa paghingi niya ng tawad. Isa pa, siya lang naman ang nandito ngayon. Magagalit pa ba ako?

"I'm in a hurry that's why I forgot to call you," aniya "May kinailangan akong asikasuhin sa Malaysia bago ako umuwi ng Pilipinas. I thought I'll make it on time.. I'm sorry, honey."