my furry mate {dutch}

hoofdstuk 13; het begin van een gevecht

Emily's Pov

het is weer donker... of is het nog steeds? UGH! hier wordt ik dus echt gestoord van. ik heb geen besef van tijd of wat dan ook, al moet ik zeggen Ashton doet wel alles op zijn 38ste. als ik me goed concentreer hoor ik allerlei grommen van buitenaf komen.

het zijn waarschijnlijk weer die idiote vlooiebalen, die nietsnutte vechten om het kleinste ding. "ik ben deze plek echt spuugzat" mompel ik zacht, "zei je wat latent?" sneert mijn oh zo geweldige bewaker 'kuch dus niet kuch'

"weet je... ik weet nog steeds je naam niet na al die tijd dat we samen zijn" verklaar ik melodramatisch, "dat zal je nooit te weten krijgen ook jij vuile b*tch" gromt hij. "VICS! WE HEBBEN EEN PROBLEEM!" een rogue komt schreeuwend de grote trap af gerent.

ik grijns zelfvoldaan "wat zei je vics" het duurt even voor ik door heb wat ik precies gezegt heb. het komt vast doe het tekort aan voedingstoffen maar oke, ik gooi mijn hoofd gierend achterover. "oh dit is geweldig! wat een naam vics! hilarisch gewoon!"

vics gromt dreigend naar de rouge "wat mot je?" snauwt hij, "nou nou vics wat een attitude... dat past echt niet bij je naam... oh wacht! vanaf nu noem ik je Vicky!" ik lijk wel gestoord dat ik ze zo uitdaag maar ik heb een plan ookal lijkt het niet zo.

"ehm... we moeten dat verplaatsen" "waarom?" "we worden aangevallen door 5 wolven" "ach kom op zeg! 5 miezerige wolven tegen 54 wolven?!" "ehm... het zijn geen gewone wolven" "wat is er dan zo speciaal aan deze wolven?" "het is de toekomstige alpha van de Lightning edge pack en 3 andere alpha's"

"algoed" bromt Vicky, "hey Vicky wat ga je doen?" vraag ik. "jij moet mee" blaft hij nors, klaar Kiara? jup! helemaal! Vicky draait de forse koperen sleutel in het hangslot. zodra hij mijn kettingen heeft los gemaakt vlieg ik hem aan, mijn handen klemmen stevig om zijn nek terwijl hij achterover valt en mij meetrekt zodat ik bovenop hem zit. mijn nagels groeien en prikken zacht in zijn hals. schok is duidelijk in zijn ogen, ik leun omlaag tot mijn gebarsten lippen naast zijn oor hangen.

"wanneer was de laatste keer dat ik een dosis wolfsbane kreeg?" fluister ik, ik ga weer goed zitten met een valse grijns "arme Vicky ik begon je nu net te mogen... o wacht nee dat deed ik niet" met die woorden doorboren mijn klauwen zijn fragiele huid en scheur ik zijn nek open.

"de sterkste overleeft Vicky en in dit geval... was jij dat niet" verzucht ik, de andere rogue is spoorloos verdwenen ergens tussen mijn aanvlieging en de dood van Vicky. ik haal mijn schouders op 'ach ja... hoe minder doden hoe beter... ik wil geen moordenaar zijn... wacht seriemoordenaar sinds ik Vicky heb vermoord'

"te veel logica" mompel ik, ik pak vicky's sleutels en sta wankel op. 'goddess 't lijkt wel of ik geen botten meer heb in mijn benen' denk ik, mijn ogen dwalen over mijn benen een superlichte lijn loopt over mijn dij. je kan het alleen zien met supersterk zicht zoals dat van weerwolven en vampiers.

viezelijke bloedzuigers! mijn hand klampt over de holte onder mijn nek bij de herinnering van Heinzz.  het was best grappig, zijn naam is net het bekende ketchup merk en mijn bloed leek net op geknoeide ketchup op zijn bleke wangen.

ik heb eindelijk de uitgang gevonden, met trillende handen pak ik een zilveren sleutel. 'nee.. nee ..nope...nadie...nein...no...ugh..ok laatste' mijn lichaam slaat dubbel van een gloeiende pijn, ik draai me zo snel mogelijk om en sta oog in oog met de rogue die net was verdwenen.

"ah...zo...daar was je dus" breng ik moeizaam uit, "je hebt...je klauwen... in duisterhout gedoopt.. ik moet toegeven.... dat is best slim" mijn hand drukt hard op de wond om het bloeden een beetje te stelpen. "maar ik.... moet je een geheim vertellen" ik kijk hem recht aan en laat Kiara half controle nemen  "ik ben geen latent"

oke oke ik weet het ik ben vreselijk voor 2 weken lang niet uploaden, maar ik was depressief en had geen drup inspiratie... geen goed excuus maar het is de waarheid. in ieder geval hoop ik dat je dit hoofdstuk leuk vond! ^.^

love ~Samatha