my furry mate {dutch}

hoofdstuk 18: Gebroken

Sorry sorry ik weet dat deze update ZEER laat is maar ja er is een maar.. ik had de geweldige lezers van me *kuch*jullie*kuch* wat tijd gegeven om te stemmen.... helaas wierp dat niet echt z'n vruchten af... (2 stemmen maar)
Dus dit stuk is helemaal bepaald door de stemmers die wel hadden gestemd of emily en ashton nou wel of niet bij elkaar moesten blijven.... veel plezier^.^

Emily's PoV

Ashton stap bij me weg, ik laat een zacht geluidje van protest horen maar zo zacht dat zelfs Ashton me niet kan horen...er daalt een zware stilte op ons neer. Het is echt een verstikkende stilte, ik spring het liefst uit het raam... je weet wel... breek de ruit, spring d'r uit en ren.

"En jij em?" Vraagt hij plots, mijn hoofd schiet omhoog om hem vragend aan te kijken. Ashton haalt een hand door zijn donkerblonde haren, "wil jij...je weet wel...ook een nieuwe mate" vraagt hij zacht het is overduidelijk dat zelfs de gedacht hem pijn doet laat staan het uitspreken.

Het laat een vieze smaak achter in mijn mond, nog erger dan dat duisterhout -of hoe dat spul ook heette- en een hol gevoel nesteld in mijn maag.

"Nee!" Roep ik meteen uit "Ik wil geen andere mate!" Roep ik terwijl tranen opwellen in mijn paarse ogen. Radeloos val ik neer op mijn knieën en begraaf mijn handen in mijn haar. Stille tranen lopen over mijn wat ingevallen wangen, "i-ik kan dit niet" snik ik "ik word h-hier gek van"

'We nemen een andere mate Emily! Huil maar niet we vinden een betere mate voor ons!" Roept Kiara in mijn hoofd. "IK WIL GEEN ANDERE MATE" schreeuw ik tegen beiden.

Ik sla mijn armen om me heen en snikkend rust ik mijn hoofd tegen de hardhouten vloer, ik zit helemaal voorover gebogen. Twee warme armen slaan om me heen, ik begraaf me dieper in zijn warme omhelzing. Ik voel me veilig, ik voel me thuis.

Mijn vader komt binnen stormen, gezicht op onweer. Hij boort Ashton half de grond in met zijn haatvolle blik, "waarom huilt ze?" Gromt hij dreigend. Ik neem eindelijk de tijd om mijn tranen af te vegen, "het kwam niet door ashton papa" zeg ik zacht.

Mijn vader knikt en loopt langzaam de kamer uit "ik hou je in de smiezen pup" waarschuwt hij eerdat hij de deur sluit.

Ik lach om Ashton's geschokte uitdrukking, hij richt zijn aandacht weer op mij en grijnst. Hij drukt zachte kusjes over mijn hele gezicht, overal behalve mijn mond.

Ik grom ongelduldig en druk mijn lippen op de zijne. Een wit hete pijn schiet opeens door me heen, ik duw Ashton van me af, niet zeker of het hem ook zal pijn doen.

Ik kreun terwijl ik mijn armen om mijn middel. Een bepaalde plek op mijn nek brandt en het is niet Ashton's mark. Ik voel een tintelende sensatie in mijn mond en mijn ogen voelen verdoofd.

Ashton schrikt en roept om hulp, hij trekt me bij hem op schoot. Ik ben te zwak om hem weg te duwen en ik haat me zelf ervoor. Als Ashton gewond raakt door dit zal ik mezelf niet vergeven.

'Mate! Mate! Em het is onze mate!' Jubelt Kiara vrolijk 'ja duh het is ashton' kiara huft 'niet die mate'

Ik ben verbijsterd maar een tweede pijngolf vraagt mijn aandacht. Een brandende dorst maakt zich kenbaar. 'Wat gebeurd hier?!' Denk ik paniekerig.

Meerdere mensen voegen zich bij ons, waaronder mijn vader. "Nee... nee dat kan niet! Ik heb hem zien sterven, mijn vader heeft die staak recht door zijn hart gedreven en zijn kop eraf gerukt" mompelt hij paniekerig.

Hoe meer mensen er komen hoe groter mijn dorst word. Er is een luide knal te horen gepaard met rinkelen van glas, een frisse bries trekt langs me heen. 'Heeft iemand het raam gebroken?'

'MATE!' Krijst kiara nu onderhand een grom trekt door ashton's lichaam en hij trekt me steviger tegen zich aan. "Wat doe jij hier vampier?" De pijn bereikt zijn hoogtepunt en met een soort van plop wordt alles zwart.......

Sorry dat t zo kort was maar ja....... wat vonden jullie ervan? Wie is de vampier? Wat is er aan de hand met Emily? Wie had dood moeten zijn? WAAROM is de vampier hier??

Vind het uit in de komende hoofdstukken