my furry mate {dutch}

hoofdstuk 17:voor het oordeel...

Emily's PoV

Ik kijk Ashton's vader blank aan, "is er een probleem alpha Mestre?" Vraag ik beleefd, ohh hoe graag ik de lelijke kop van hem wil afrukken! Maar ja dat mag weer eens niet.

Roland draait zich naar mijn vader, "jouw dochter is de latent?!" Roept hij verbaasd uit. 'Tsk nee ik ben zijn f*cking tante sidonia nou goed?' Denk ik geërgerd.

Mijn vader gromt dreigened "hoe durf je mijn familie te beledigen? Mijn dochter is geen latent!" Roland grijnst "en waarom heb ik dan nog nooit haar wolf gezien?" Vraagt hij zelfvoldaan alsof hij het spel al had gewonnen.

"Oh... ik weet het niet.....misschien omdat ik het haar bevolen had om niemand haar wolf te laten zien?" "Oh ja??" Roland knijpt zijn ogen tot spleetjes "waarom gebruikte haar wolfkracht dan niet toen ze in de kist zat?" Nu besluit ik om in te grijpen.

"Oh ik weet het niet alpha Mestre... misschien wel omdat IK WAS BEDOLVEN IN WOLFSBANE?!" Er word geklopt op de deur, iedereen wordt meteen muisstil. "Wie is daar?" Vraagt Roland beheerst, "vader... ik ben het Ashton" hij hoest.

"Kom binnen" sh*t! Ik kijk snel om me heen naar een uit weg...het raam! Ik loop snel naar het raam maar mijn vader houdt me tegen. "Emily?" Hoor ik een heese stem vragen. Mijn lichaam verstijfd, langzaam kijk ik over mijn schouder.

Ashton's PoV

Ik lag kreunend van pijn in mijn bed... ik dacht voetstappen te horen. Heel even ruik ik Emily, mijn wolf begint te janken. Mijn maag maakt saltos en mijn hooft ontploft bijna. "WAAR BLIJFT MIJN KRUIK? EN BRENG OOK EEN ASPRIENTJE!" roep ik.

Na dat er niemand komt om me uit mijn lijden te verlossen, loop ik naar beneden met het doel om ij de medicijnkast zelf mijn benodigheden te pakken. Maar ik hoor een hoop geschreeuw uit mijn vaders kantoor komen.

Ik besluit een kijkje te nemen, "...IK WAS BEDOLVEN IN WOLFSBANE?!" Hoor ik een al te bekende stem roepen. Ik klop op de deur, nadat ik mijn vaders vraag heb beantwoord krijg ik toestemming om binnen te komen.

Als ik de deur open doe word ik meteen overwelmt door de overheerlijke geur van mijn mate. Ik zie haar met haar rug naar mij staan. Dit kan niet waar zijn... dit is een hallucinatie van mijn griep...wacht ik voel me beter?!

"Emily?" Vraag ik voor de zekerheid, mijn stem is hees. Langzaam kijkt ze over haar schouder. Haar amethist paarse ogen zijn wijd in schock. "H-hey Ashton" brengt ze uit.

Mijn ogen glijden over haar lichaam, ze lijkt magerder en wat aan de bleke kant. Yuri jankt "Emily i-ik..." de twee vaders geven elkaar een onherkenbare blik.

Wayden draait het raam op slot en mijn vader pakt de sleutel aan.. langzaam lopen ze weg van ons en de kamer uit. Achter ons hoor ik de zachte klik van het slot, maar mijn ogen blijven op mijn kleine mate.

"Emily het spijt m-" Emily steekt haar hand op en maant me tot stilte. "Stop... ik hoef het niet te horen. Wat ik wil weten is wat je toenet deed in je kamer" "wat bedoel je?" Vraag ik perplexed.

"Ik kwam naar boven om je uit te horen en ik hoorde allerlei geluiden die me mezelf laten afvragen.... hoe heb jij de afgelopen week doorgebracht Ashton?"

Ze komt dichterbij met langzame maar grote stappen. "Weet je hoe ik mijn week heb doorgebracht? In mijn kamer ....alleen. en jij ashton? Was jij helemaal alleen deze week? Of was er misschien iemand bij je?" Haar ogen spuwen vuur.

Ik kijk haar verbaasd aan "waar heb je het over em?" "HET IS SIMPEL... HEB JIJ ,ASHTON, IEMAND VAN HET VROUWLIJKE GESLACHT IN JE KAMER GEHAD?!" het begint me te dagen wat ze probeert te zeggen.

"WAT?! NEE NATUURLIJK NIET!" "Wat waren die kreunen dan voor ashton? Laat me raden dat was zeker de tv" tranen wellen op in mijn kleine mate's ogen. Ik trek haar in een omhelzing en begraaf mijn neus in haar haren.

Ze worstelt zwakjes om los te komen, haar lichaam rilt. Ik hum kalmerende geluidjes en kam met mijn vingers door haar lange lokken. "Shh maar kleine mate... alles is goed... ik ben hier alleen voor jou"

"Ik ben bang Ashton" mompelt ze tegen mijn borstkas, mijn handen stoppen heel even voor ze verder gaan "waarvoor ben je bang em?" Vraag ik zacht, alsof ik praat tegen een schuw baby diertje. "Mijn wolf ..Kiara is nog steeds laaiend e-en ze-ze riep vandaag d-dat ze een an-andere mate zou kiezen!" Snikt ze. Mijn handen vallen stil terwijl mijn wereld langzaam uit elkaar valt.

Ooooooooh dang! Zal Kiara daad zetten bij woord of is het allemaal loos alarm? Wat denken jullie? Wat willen jullie? Moeten ze bij elkaar blijven of valt alles uit een waarvoor ze al die tijd hebben gevochten.....

Ik ben echt een kleine duivel :3
Byebye~ Samantha