my furry mate {dutch}

hoofdstuk 15; kunnen we terug?

Ashton's PoV
ik rende door de gangen terwijl de rest de rogue's bevochten. ik moest en zou eerst Emily vinden voor al het andere, ik hoor een doffe bons en en zachte piep. een doffere pijn vormt zich in mijn zij.

ik weet dat die bons en piep van Emily waren en stel mijn zintuigen op scherp, ik ren verder tot ik weer een knal hoor. het is dichterbij, ik ruik zwakjes de metaalachtige geur van bloed. Yuri begint te grommen en probeert nog harder zijn bewustzijn op te dringen.

Bloedlust rolt gewoon in golven van hem af, ik hoeef niks te vragen maar weet gewoon dat het Emily's bloed is. op dat moment verzwakt mijn concentratie en neemt Yuri over.

we stormen door de gangen, link rechts rechts rechtdoor rechts links links. ik zie een mat zwarte wolf boven op Emily's witte wolf, zijn kop buigt naar beneden om in haar nek te bijten. zonder er bij na te denken ram ik de wolf van mijn mate af.

ik laat een luide grom horen, zijn laatste uur heeft geslagen. ik duik boven op hem en gebruik mijn gewicht om hem naar de grond te drukken. ik draai mijn kop naar emily 'draai alsjeblieft je hoofd weg' smeek ik zacht.

ze doet wat ik vraag maar duikt onwillig ineen, de gepijnigde blik in haar ogen is als een steek in mijn hart. haar schouder bloedt heel erg, na een paar seconden verdwijnt de pijn uit haar ogen alsof het er nooit was geweest. de wolf probeert onder mijn poten uit te komen, ik bijt in zijn schouder.

als ik weer terug kijk naar mijn kleine mate is ze haar wond aan het likken alsof het een wondje is waar je een splinter uit hebt getrokken, ik kijk haar verbaasd aan. Yuri herinnert me aan de tape, ze is immuun voor fysieke pijn geworden. de gedachte vult me weer met bloedlust en nijd.

ik check nog een keer of Emily wegkijkt en klem mijn kaken om de wolf's hals. met een snelle ruk breek ik hem, maar ik ben nog niet tevreden. mijn klauwen rijten hem open, ik scheur hem helemaal kapot. als ik klaar ben loop ik weg bij het hoopje vlees en bloed naar mijn kleine mate.

ik druk mijn snuit zacht in haar goede schouder en haal diep adem. ik grom als ik de geur ruik van andere mannen, voor ik het in de gaten heb zinken mijn tanden in haar nek. ze jankt zachtjes maar niet van pijn, ze jankt van verdriet.

als ik weer loslaat en terug stap breekt mijn hart in duizenden stukjes. Emily kijkt me aan vol afschuw, verdriet en woede 'wat heb je gedaan?' haar stem breekt en ze rent weg. ik laat een rouwende huil horen die weergalmt tussen de muren.

Tony's PoV (yeeey!!)
ik hoor Ashton's huil als ik de laatste rogue doorklief met mijn poten, iedereen valt stil. nee nee dat kan niet! z-ze is niet dood!  ik schudt mijn kop in ontkenning. Pap en Mam heffen hun koppen om te huilen maar dan horen we voeten denderen over het beton.

een bekend gezicht komt in beeld, tranen stromen over haar ingevallen wangen haar hand klampt haar schouder. een paar meter voor ons stopt ze en ruikt de lucht wantrouwig, ze rent dan snikkend naar mijn vader's wolf en begraaft haar gezicht in zijn dikke vacht.

bloed drupt van haar schouder op de grond en pap zijn vacht. Pap buigt neer  'kom spring erop lieverd' zegt hij zacht, Emily kruipt op zijn rug en klampt zich vast. ik zie de botten van haar schouder en er mist een hele hap vlees.

'Tony ik ga alvast met emily, let op je moeder' met dat rent hij weg ik draai naar mijn moeder Emily geschokt na staart, vast vanwege haar schouder. Ashton komt terug gesjokt hij hangt zijn kop en loopt ons voorbij zonder ons een blik waardig te keuren ^ waar ging dat nou over^ vraag ik mijn moeder via de familie link ^ik heb geen idee lieverd^ ^kom dan gaan we naar Emily en Pap^