Love In The Woods ✔

Epilogue

EPILOGUE

She held my hand and we both walked into the woods. Everytime mapapadaan kami sa may maraming bulaklak ay kailangan pa niyang hawakan at amuyin ang mga iyon. I really love my sweet Dulcis. Pati butterfly at moth ay papansinin niya.

Love is never easy sabi nga nila. Minsan biglang sumusulpot. Tulad na nga sa nangyari sa amin ni Dulcis. Ni wala akong ideya non na kaibigan siya ng pinsan ko. At ni hindi ko man lang kasi naisip na taken ba siya o hindi. Hindi na rin naman ako nagsisi dahil mabait sa akin si Darke. I thanked him for giving way for us. Kahit pinsan ko, kakayanin ko. I won't mind the family's history of affairs. Ang gusto ko lang ay ma-iexpress ko ang sarili ko. Hinding hindi ko na tatalikuran si Dulcis. Never. Lalo pa't meron na si Voxx Darker Harshbarger, our first son.

Dulcis Dentin Santilices is alive and free. She is now curse-free. Hindi na siya nag-shift into werewolf form simula nang may nangyari sa amin. Nappagtannto lang niya iyon noong nalaman niyang buntis siya. Nasa ospital kami noon ng hatinggabi. She was happy that night that I want to make love to her in the hospital bed.

I proposed, she rejected.

I tried again, she did it again.

I proposed again and again, she rejected me again and again. Pero nang magmakaawa na ako at umiyak sa harap niya, she agreed. Napaiyak pa siya at nag-apologise sa naging rejection niya. Ayaw kasi niyang pakasalan ko siya dahil kay Darker. And she told me frankly that Darke is advising her to reject me. Dapat daw ay huwag niya akong tanggapin kaagad.

There are times na nakikialam pa rin si Darke sa amin. I didn't mind all though. Magpasalamat na lang din ulit ako dahil lumaki silang dalawa ni Dulcis na birhen pa at inosente. And I thank him for letting our Dulcis go. Sana ay makahanap si Darke ng para sa kanya.

"J-jean," she moaned before shoving my face away from her breast.

Napamura ako dahil sa pagriring nong cellphone ni Dulcis. Akala ko ay hindi niya ako maitutulak dahil nake-carried away na siya sa mga halik pero expect the unexpected nga eh. I kissed her neck down to her bare chest and on the valley of her breasts. Hinablot ko sa kamay niya iyong cellphone niya at sinamaan ng tingin.

"Might be important."

"Might be important my ass."

"Baka may sasabihin si Darke," she reasoned out, her eyes changing its colour to green.

One thing important, being a werewolf is running in her blood. Ibang iba na siya ngayon. Nakokontrol na niya ang kanyang pagiging werewolf. Kapag medyo nagagalit ay iba na ang alab ng kanyang mga mata. Kapag naman nasa bingit na kami ng orgasmo ay nag-iiba rin ang kulay ng kanyang mga mata.

"What are you smirking at?" annoyed niyang tanong.

"Na-miss lang kita. Ito naman..."

"What? 24/7 tayong magkasama."

"Sa kama ang ibig kong sabihin," I said, smiling. "Ang tagal na kasi nating hindi nagme-make love. More than a week siguro. Kaka-miss..." I whispered as seductively as possible.

She just glared at me. Ibinulsa ko muna ang istorbong cellphone saka nagkagat ng labi habang tinititigan siya. Hinawakan ko siya sa baywang at nagtaas lang siya ng kilay. I squeezed her lightly and nuzzled my nose on her neck. I breathed in and out. Tumindig ang balahibo ko nang naglandas ang kanyang mga daliri sa batok ko. Pumikit ako nang bumukas ang bibig ko para halikan ang kanyang panga. She purred like a kitten.

"Jean Tovin, we're in the middle of nowhere..." she murmured as if the gods of the woods will hear us.

"Nakalimutan mo na ba?" tanong ko pa habang itinutulak siya ng mahina habang sumasabay din akong humahakbang.

"Ang alin?"

Sinapo ng aking kamay ang kanyang puwet at sakto ring ipinulupot niya ang kanyang paa sa baywang ko. Tumawa siya nang inupo ko siya sa nakatakip na balon. I pulled her undies off as I unzip my pants. Pumasok sa loob ng kanyang dress ang aking kamay para paglaruan ang kanyang dibdib.

"Three years old na si Voxx, Dulcis... Sundan na natin siya. Gusto ko babae naman ngayon..."

We moaned loudly when the tip of my manhood slid inside her instantly.

"I love you," I said.

"Um, I love you more, Jean Tovin."

"Damn!" I groaned.

"Hinay hinay lang..."

"Pero sabi na sabik ako," nahihirapan kong sabi ha bang bumabayo.

"Buntis ako. Please be gentle," she announced. I stopped midway because of what I just heard. I stared at her smiling and blooming face. "Continue, Jean Tovin!" she exclaimed laughing.

"Uh, is it okay?"

"I wouldn't let you in if not." Mas lalo akong naturn-on sa sinabi iyang 'let you in'.

"Thank you so much and I love you so much, Mrs. Jean Tovin Harshbarger," I said aloud and started to move inside her, kissing her on the lips as she whimper for more.

"I love you for the rest of our life."