Love In The Woods ✔

Chapter 23

Chapter 23

JEAN TOVIN

Putangina.

Una kong tinawagan si Umber. Nag-alab ang galit sa mga mata ko. Nakikisabay ang mga luha ko. Gusto kong magwala naiisip ko pa lang na si Tin at si Dulcis ay iisa.

"Umber!" galit na sigaw ko. I can even hear the desperation in my voice.

"Oh? Why are you furious? Nag-away kayo ni Dulcis?"

Fvck. Alam ko namang nasaktan ko si Dulcis. Sa mukha at kilos pa lang niya kanina ay halatang na-weweirduhan at nasasaktan 'yon! I just wanna punch myself for my behaviour. Galit lang talaga ako. Galit na galit. Ayoko sana siyang iwan but I'm eager to disturb those people in my head that deserve my anger.

"You know?!"

Kaya ba pinagbabawalan niya ako noon? Kaya dapat ba ay nakinig ako sa kanya?!

"Look, what are you talking--"

"Dulcis and Darke! The fvck!"

"I'm s-sorry, Tovin."

Hindi ko alam kung makakaya ko ba. Makakaya ba niya?

"Hiwalayan mo na lang siya."

"No!"

"Makinig ka na sa akin this time."

"No! Kung sinabi mo na noon pa ang rason at nasolusyunan pa ngayon!" I shouted.

"Don't raise my voice at me, Tovin!"

Mas lalo yatang nag-init ang ulo ko at ang gilid ng mga mata ko. "You should've have told me about... that!"

There, I cried. Pinatay ko ang cellphone ko. I'm gonna see my mother and my father. Fvck all of them. Pati ba si Paul? Kaya ba tipid lang ang mga kilos siya? Mabubugbog ko iyon!

"Mom!" malakas na tawag ko sa nanay ko.

"Oh? What's with you?" nnag-aalang tanong niya.

"Alam niyo?! Bakit di niyo sinabi sa akin?!"

Her eyes saddened andn sympathized with me but I can't acknowledge it right now. "Tovin..." She hugged me.

"Mom, naman! I'm serious with her!"

Nakita kong nanonood rin ang mga kapatid ko sa malayo. Pati ang mga maids ay napanganga dahil umiiyak ako sa bisig ni mom.

"We're sorry..."

"I can't... Hindi ko naman kayang agawan si Darke eh kung nalaman ko na si TinTin at Dulcis ay iisa... Ba't di niyo sinabi?" nanghihina kong tanong.

Kumalas siya at pinunasan ang pisngi ko. Nilagpasan ko siya at umupo sa dining chair. "Tubig!" Nanginginig naman akong inabutan ni Alkenes. Iinumin ko na sana pero naalala ko ang nasasaktang mukha ni Dulcis kaya nabato ko ang baso na may tubig sa sahig.

"Kuya!" Alkynes scolded.

"Fvck! Di ko kaya!" Sinabunutan ko ang sarili ko.

"Hijo, we can fix this."

Umiling iling ako. "Pero di kayo nagsasabi! Di niyo sinabi!"

Tumakbo ako papuntang kwarto. Sinuntok ko ang pinto dahil sa gigil.

"K-Kuya," tawag ni Alkanes. Hindi ko siyaa nilingon. My forehead is leaning on the wall.

"Alkanes, ayoko. Pagod ako. Please, leave me."

"Punta raw tayo kay Daddy... sasama raw kami ni Alkenes sabi ni Mommy."

Kailangan ko ring makausap si Dad. I know he knows about this too. Bakit parang pinagkaisahan nila ako?