Love In The Woods ✔

Chapter 29

Chapter 29

UMBER

Kagigising ko pa lang ay saktong kumatok si Manang Les. At ang sabi? Si Tovin daw nasa baba. Tinignan ko ng phone kong wala namang message.

"You know, Umber, I got her pregnant."

Naguluhan ako kasi mabilis siyang nnagsalita. Para siyang natatae at talagang nalito ako kung sinong pregnant. "Pregnant who?"

"Dulcis!"

"Oh.My.God."

"Yes and I don't know how to deal with them. Kinakausap nila ako but I walked out. Masyadong mainit ang tensyon at pinapaalis ako nung Kuya niya."

"May Kuya siya?!"

"Yes."

"Bakit ka nandito?! You should be staying there!"

Ang bobo naman nito. Minura mura ko siya at para pa rin siyang kawawang tuta na may ginawang kasalanan.

"They shoved me away!"

"Pero anak mo 'yun! Duh!" I yelled. Nag-init ang ulo ko sa ignorance ng lalaking ito. Akala ko alam niya ang mga bagay na ito. He's a jerk at nga naman, talagang di niya alam ang gagawin sakaling nakabuntis. "Alam ba 'to nina tita?" Humalukipkip ako dahil nanliit ang mata ko. Siya pa talaga ang galit?

"Kanina ko lang nalaman!" bulyaw niya.

I stared at him. Huwag mo akong sigaw sigawan! "Hintayin mo ako't si Huon. Sasama kami sa bahay niyo at sa..."

"Hospital." Nagulat ako at napakiramdaman niya iyon kaya naman dinugtungan niya ang sinabi niya, "she bled. Nandito si Huon?"

"Wala, 'no!" sagot ko na totoo naman.

It just took us thirty minutes to settle down. Nag-advice na rin si Huon habang nnasa sasakyan kami. I rolled my eyes when Huon said he also want me pregnant.

Dulcis looks blooming! Ang ganda ng ngiti sa mga labi niya nang pinasok naming siya sa kanyang silid.

"Hi, Dulcis! May dala akong fruits!" bungad ko sa kanya. Ngumiti siya sa akin. Nilapag ko ang basket sa side table. Nginitian ako ng parents niya pero iyong gwapo nasa gilid ay in-snob ako. "And look who I got here," sabi ko pa at pinakita si Tovin. Ngumiti lang din si Dulcis sa kanya pero nagbawi kaagad ng tingin.

Aboout sa family ni Tovin, okay lang daw naman ang nangyari. Kailangan nga niyang gampanan ang responsibilities niya. Nag-sorry naman ang mom niya dahil pinagbawalan niya si Tovin noon. Well, because of their family issues. Happy naman ang mga kapatid ni Tovin sa nalaman. Alam siguro nila na masaya si Tovin sa side ng Ate Dulcis nila.

"Dulcis..." bulong ni Tovin.

"Dulcedo, sa labas muna kaya tayo?" tanong naman ng mama ni Dulcis.

At dahil doon ay lumabas muna ang pamilya niya at maging kami ni Huon. Ang tanging narinig ko mula sa loob ay ang conversation na--

"Why are you here?"

"Sorry, Dulcis... It is because of my cousin. He's still my cousin and I respect him. I am giving way."

"You left me."

"I am sorry."

"I got my family now. I am now living with them."

There's a moment of silence. "Let's get back together... please... baby, please..."