Το κλημα ξαφνικα ειχε βαρυνει, σιωπη ειχε πλημμυρισει τον χωρο και οι δυο τπυς καθονταν ξαπλωμενει κοιτωντας το ταβανι. Και οι δυο ειχαν βυθηστει σε σκεψεις ππυ βασανιζαν την συνειδηση τους.Πρωτος ηρθε να σπασει την αποπνηκτικη σιωπη εκεινος.
"Για πιο πραγμα θες να μου μιλησεις?" ειπε εκεινος και αμεσως εστρεψε το βλεμμα του σε εκεινη την ιδια στιγμη που το δακρυ της κυλουσουσε στο κοκκινο της μαγουλο. "Γαμωτο νατα μην κλαις και μιλα μου...οριστε ρωταμε τι σκατα θες" ειπε εκεινος υψονοντας τον τονο της φωνης του
"Αν καποιος πρεπει να φωναζει εδω περα ειμαι εγω...μου υποσχεθηκες οτι δεν θα κανεις τιππτα μαζι της...και εσυ τι εκανες? Πηγες και πξδξξες την πρωτη πουτανα που βρεθηκε μπροστα σου" απαντησε στον ιδιο τονο εκεινη και σηκωθηκε αυτοματα απο Το κρεβατι αρχιζοντας να χτυπαει παλαμακια "μπραβο...ευχαριστω,αναδεικνυεσαι ο γαμιας του μηνα..αληθεια χαρρυ πια ειναι η επομενη?"
"Προσεχε πως μιλας νατα...δεν ειμαι στην ηλικια σου..ναι πηγα μαζι της, αλλα δεν ξερω γιατι πρεπει να το κανουμε τοσο θεμα" σηκωθηκε και εκεινος απο το κρεβατι στεκουμενος απεναντι της.
"Πως να μην το κανουμε θεμα ρε χαρρυ...με απατησες" ειπε εκεινη προσπαθωντας να συγκρατησει τα δακρυα της που ειχαν φωλιασει στα ματια της.
"Δεν ειμαστε κατι για να σε απατησω" ειπε πανω στα νευρα του εκεινος.
"Αα ναι?....συ..συγγνωμη τοτε που νομιζα αλλο..επρεπε να το καταλαβω απο την αρχη...να με πηδηξεις ηθελες...ρισκο να πας με την παρθενα κορη του κολλητου σου" ειπε εκεινε κλαιγοντας μαναφυλιτα.
"Νατα εγω-" ξεκινησε να λεει εκεινος τυνοντας το χερι τπυ προς εκεινη.
"Μην με ακουμπας" φωναξε "πρεπει να φυγω απο δω..μου προκαλεις ναυτια" συνεχισε
"Νατα σε παρακαλω" απαντησε απολογητικα εκεινος..
"Πρεπει να φυγω" ειπες και αρχησε να κινητακ νευρικα πως την εξωπορτα.
"Που θα πας ρε νατα τωρα σε παρακαλω..συγγνωμη και παλι...ειμαι μαλακας ελα να μιλησουμε.. Ειναι 7 το πρωι που θα πας γαμω το κεφαλι μου..ελα εδω" ειπε εκεινος ακολουθοντας την.
"Που θα παω?" τον ρωτησε ειρωνικα εκεινη.."δεν μου εισε τιποτα γ να σου πω..αλλα θα σου πω...στο διαολο παω, ενταξει...μην σε ξαναδω ποτε...πουθενα" ειπε και γυρνωντας να φυγει ενιωσε μια ζαλαδα κανοντας την να γυρει αποτομα στο πλάι στερεονοντας το σωμα της στην πορτα.
"Θεε μου,εισαι καλα?" ρωτξσε ο χαρρυ πιανοντας την απο την μεση.
"Μην με ακουμπας με αυτα τα χερια" αυτη ηταν η τελευταια της κουβεντα...ειστερα χαθηκε και παρα τις φωνες του δεν γυρησε πισω!Προσπαθουσε να καθαρισει το μυαλο της απο ολα οσα ειχαν γινει την τελευταια νυχτα.Κανεις δεν τους εγκυηθηκε ποτε οτι ολα θα ηταν ροδινα..Κανεις δεν τους ειπε οτι δεν θα υπαρξουν προβληματαΚανεις δεν τους εγκυηθηκε οτι δεν θα υπαρχουν καυγαδες..Θα αντεξουν στον χρονο?Θα ειναι δυνατοι να αντιμετοπησουν το μαγαλυτερο "προβλημα" που ειχε ηδη αρχισει να ερχεται στο δρομο τους;
Οι επομενες μερες κρισιμες και για τους δυο τους.
