Προσπαθουσαν να σταθεροποιησουν τις ανεσες τους, o Harry κοιτουσε το ταβανι ενω η Natalie κοιτουσε τον ιδιο, προσπαθωντας να καταλαβει κατι απο τις εκφρασεις του αλλα τιποτα
« Harry;»
« χμμμ; »
« Δεν εχει να πεις κατι;»ρωτησε καχυποντα
« Nata κοιμησου καλητερα, ποιος ξερει τι θα γινει αυριο»
« θα το συζητησουμε ομως;» ρωτησε η Nata με ενα βλεμμα που του ζητουσε πολλα.
« Ναι κοιμησου τωρα» ειπε αδιαφορα και της εεδωσε ενα φιλη στο κουτελο, καθως ταυτοχρονα την εβαζε στην αγκαλια του
«Ποναω, εκει!» ειπε ντροπαλα και του εκανε νοημα το που ποναγε.
Ο Harry χαχανισε λιγο και επιτα της εδωσε ενα αυθορμητο φιλη στα χειλη.
« Ειναι φυσικο, κοιμησου και αυριο θα ειναι καλητερα»
Η Natalie του εγνεψε γλυκα και εφυγε στην αγκαλια του.
Το ξημερωμα δεν αργησε να ερθει, ο Harry ολο το βραδυ δεν μπορουσε να κοιμηθει απο τις σκεψεις και τις τυψεις του, ηταν λαθος του να κανει κατι με την Nata και να ηθελε ομως να το αλλαξει δεν μπορουσε πια, ομως το θεμα ηταν οτι το μετανιωνε αλλα χεροντα που κοιμηθηκε με την Nata
«Καλημερα» ειπε νυσταγμενα η Nata καθως ειδεε τον Harry ξυπνιο διπλα της και εμπλεξε τα ποδια της με τα δικα του.
« Καλημερα» ειπε ακεφα και προσπαθησε να απομακρυνθει απο αυτην
Η Nata το καταλαβε και ανοιξε καλα καλα τα ακομα νυσταγμενα ματια της
« Γιατι απομακρυνεσαι τωρα; »
« Αχ Nata δεν γινεται αυτο το καταλαβενεις; Ειναι ο κολλητος του πατερα σου! Θεε μου οι κολλητοι δεν κανουν τετοια μεταξυ τους! Εισαι ανηλικη, σε περναω εικοσι χρονια! Ο καταλογος ειναι ατελιοτος» ειπε υψονοντας την φωνη του για λιγο\
« Τελειωσες;» ρωτησε και αυτη με μια εκφραση σαν να βαριεται
« Ναι γιατι;» Ρωτησε με απορια και την κοιταξε στα ματια
Η Nata δεν ειπε τιποτα απλα ορμιξε πανω του και τον φιλησε παθιασμενα, ο Harry σαστησε επιτα ομως εδεσε τα χερια του γυρω απο την μεση της και την κολλησε πανω του ποιο πολυ
« Ας γινει το μυστικο μας, μονο εσυ κι εγω, σε ενα μεγαλο ταξιδι παθους και ερωτα » ειπε αισθισιακα η Nata στο αφτι του ενο ειχε ξεκολλησει τα χειλια της απο τα δικα του
«Ναι » ψυθιρησε ο Harry απο την αδυναμια φέρνοντας το προσωπο της αναμεσα στα χέρια του καο χαρίζοντας της ενα ακόμη παθιασμένο φιλί
"Δεν ξέρω που θα οδηγήσει αυτό..δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό...αλλά ξέρω οτι δεν μπορω να αντισταθω σε αυτά τα χείλη...σε αυτό το αγγελικό σου προσωπο σε αυτά τα όλο ζωντάνια αγάπη και τρυφερότητα ματια σου...τι μου εχεις κανει Νατα ? Εε? Γίνομαι εχμαλωτος σου χωρίς να μπορω να το αποτρεψω.." της είπε ο Χάρρυ κοιτώντας την εντονα στα ματια και χαιδευοντας μια τα μαλλια της μια το μάγουλο ως του κατέληξε και παλι στα χείλη της "δεν ξέρω αν είμαι αυτό που θες και αξιζεις αλλά.."
"Σσσς.." τον διέκοψε η Νάτα ακουμπώντας ελαφρά το δάχτυλο της στα χειλη...
"Μην πεις τίποτα άλλο...είμαι αρκετά μεγάλη για να ξέρω τι θελω και αυτό που θελω είσαι εσύ...ας πρωταγωνιστησουμε στο δικο μας μυστικο παραμύθι Χάρρυ..." του είπε η Νάτα χαιδευοντας τις μπούκλες πίσω από τον αυχένα του..
"Η ζωή όμως μικρή μου ξέρεις οτι δεν είναι παραμύθι" της απάντησε εκείνος φέρνοντας την ακόμα πιο κοντά του..
"Παντα μπορείς να αλλάξεις την ζωή σου και να την κανεις παραμυθένια... αρκεί να το θέλεις..εγώ θέλω να την κάνω παραμύθι μαζί σου..εσύ όμως;"
"Ααχ Νάτα.." απάντησε εκείνος κλείνοντας τα ματια του...
"Τι Χάρρυ?" του είπε και παλι εκείνη...
Εκείνος ανοίγοντας τα ματια του και με μια απότομη κινηση τους άλλαξε πλευρές με αποτέλεσμα να βρεθεί πανω της...
"Θα σου διηγηθω και θα σε κάνω να ζήσεις το πιο ομορφο μυστικο παραμυθι...στο υπόσχομαι" της είπε εκεινος και υστερα και οι δυο παρέδωσαν τον εαυτό τους σε ενα έντονο γεματο αγάπη...όνειρα και υποσχέσεις φιλί.
