Η βροχη έξω ειχε δυναμωσει για τα καλα και οι αστραπες ακολουθουσαν συνεχωμενα χωρις διακοπές η μια την αλλη πραγμα που φόβιζε την Νατα! Ο Χαρρυ φανερα ξαφνθασμενος απο την αναφορα του ανοματος του γυρησε αποτομα προς την μερια της..
"Οριστε" απαντησε δυσταστικα εκεινος
"Και εμενα εισαι ο δικος μου αγγελος" του απαντησε εκεινη προσπαθωντας απο το ελαχιστο φως που υπηρχε ν διακρυνει το προσωπο του.
"Κοιμησου Ναταλη.. ειναι αργα" απαντγσε ο χαρρυ καθως η προταση του συνοδευοταν απο μια ακομη δυνατη βροντή!Καθως εκεινος ξαναγυρησε και αρχησε να κατευθυνεται για ακομη μια φορα προς το δωματιο του τον διεκοψε και παλι η φωνη της.
"Χαρρυ?"
"Τι ειναι παλι νατα?" απαντησε αγανακτισμένος αυτη τη φορα ο χάρρυ.
"Μπορω να ερθω να κοιμηθω μαζι σου? Σε παρακαλω χαρρυ...ξερεις πως φοβαμαι τις βροντές" το ειπε εκεινη καθως τον κοιταζε με το βλεμα που σε κοιταει ενα κουταβι οταν θελει να του δωσεις το κοκαλο του!
Ο χαρρυ στριφογυριζοντας τα ματια του και μην μπορωντας να τις χαλασει χατιρι..διοτι ηξερε πολυ καλα πώς όντως φοβοταν απαντησε μετα απο εναν βαθύ αναστεναγμο
"Ελα...τι να σε κανω..που αμα παθεις τπτ ο λουι θα με κινηγαει μια ζωη για να σκοτωσει" απαντησε με χιουμορ ο χαρρυ για να ελαφρύνει την ατμοσφαιρα κανοντας την Νάτα να γελάσει αρκετα δυνατα θα ελεγε κανεις..
"Προσεχε πως μιλας για τον πατερα μου Χαρρυ..θα του πω οτι με ειχες φημωμενη στην σοφίτα ολο του σαββατοκυριακο" η ατακα της Νάτα εκανε τον χαρρυ να γελασει τοσο κανοντας το κεφαλι του να γυρισει προς τα πισω και το χερρυ να κραταει σφυχτα την κοιλια του
"Συκω φοβιτσιαρα και ασε τα εξυπνα σου σε εμενα" ειπε πετονταςς αποτομα το παπλωμα απο πανω της! Η Νατα αμεσως σηκωθηκε και ακολουθοντς τον πιστα κινηθηκε προε το δωματιο του!
"Ξαπλωσε! παω να πληνω τα δοντια μου και ερχομαι...σε 3 λεπτα ερχομαι φροντησε να μην εχεις πεθανει μεχρι τότε" τοης ειπε εκεινος κλεινοντας της το ματι...
"Μην με κοροϊδεύεις" του ειπε αυστηρα
