Υστερα απο λιγα ακομα λεπτα εντονου και πολλα υποσχουμενου φιλου τα πνευμονια και τον δυο τους ζητουσαν απεγνωσμενα οξυγονο ετσι με φοβερει δυσαρεσκια και οι δυο απομακρηνθηκαν και εμειναν εκει να κοιταζονται..πρωτος εσπευσε να σπασει την σιωπη ο χαρρυ.
"Εισαι καλυτερα τωρα?" την ρωτησε βανερα αγχομενος για την μικρη του Νατα....καμια απαντηση..η νατα ειχε μειμει να κοιταει το αγγελικο προσωπο του και να σκεφτεται το πρωιγουμενο φιλη τους...που ποτε δεν περιμενε οτι θα ειναι ετσι.
"Νατα?" επανελαβε εκεινος ακουμποντας την ελαφρα στον ωμο και κουνωντας την ελαχιστα..
"Ναι συγγνωμη..τι ειπες?" απαντησε φανερα ντροπιασμενη εκεινη χαριζοντας του ενα συγκρατημενο χαμογελο..
"Λεω εισαι καλα?" επανελαβε εκεινος
"ναι ναι..ειμαι καλα ευχαριστω" του απαντησε αυτη καθαριζοντας τον λαιμο της..
"Μηπως πρεπει να παμε σε εναν γιατρο ή κατι?" το ενδιαφερον του χαρρυ ειχε ξαφνιασει την νατα...μετα το φιλι ολα της φενονταν αλλιως.. μετα απο δευτερόλεπτα σιωπης απαντησε
"Οχι ειμαι καλα...απλος κρυωνω λιγο"
Με το ακουσμα αυτων των λεξεων και χωρις να το σκεφτει την εχωσε στην ζεστη αγκαλια του φιλοντας την κορυφη του κεφαλιου τηςς και μυριζοντας το αρωμα βανιλιας που ειχαν τα απαλα σαν μεταξυ μαλλιας της Νατας...εκεινη αποχαυλωμενη απο την κινηση του εμεινε να μυριζει το στηθος του...η καρδια της κοντευε να βγει απο το στηθος της πραγμα πως καλα εκανε και φοβοταν πως θα το αντιληφθεει ο χαρρυ!
"σαγαπαω" του ειπα υστερα απο μερικα λεπτα.
"Σσσς....παμε μεσα θα κρυωσεις και εχει αρχισει να ψιχαλιαζει" της απαντησες διωχνοντας μια τουφα των μαλλιων της απο το προσωπο της και φιλοντας απαλα το σημειο λιγο πιο πανω απο τα χειλη της....
"Θα παω να φτιαξω κατι χορταστικο να φαμε...κατσε στον καναπε αν θες" της ειπε γκυκα κλεινοντας της παιχνιδιαρικα το ματι κατευθυνομενος πρρος την κουζινα.
Η Νατα εκανε οτι της ειπε ο Χαρρυ ξαπλωσε στον καναπε σκεφτομενη γ ακομα μια φορα το φιλι τους...το ειχε φανταστει αλειρες φορες..το ειχε ονειρευτει αλλες τοσες αλλα ποτε δεν φανταζοταν οτι θα ηταν
Τοσο μοναδικο..
Τοσο τελειο..
Τοσο απαλο..
Τοσο τρυφερο...
Τοσο δικο τους!
Με αυτες τις σκεψεις βρεθηκε να κοιμαται στον καναπε του αντρα που της ειχε παρει το μυαλο καΙ μαζι με αυτο την καρδια της και ολο της το ειναι.
"Νατα σ αρέσουν τα μανιτάριΑ?" φοναξε ο χαρρυ απο την κουζινα...
..σιωπη..
"Νατα?" επαναλαβε...
καμια απαντηση...
Ετσι κατευθυνθηκε προς το σαλονι.
"Νατα σου μιλαω γτ δεν απαντ.." τον λογο του διεκοψε μια κοιμησμεη νατα που βρησκοταν στον καναπε του...τα χερια της ειχαν κρυφτει κατω απο το μαγουλο της παιζοντας το ρολου του μαξιλαριου,τα ποδια της ειχαν τυλιχτει με αποτελεσμα να ακουμπουν ελαχιστα την κοιλια της και τα μαλλια της ηταν διασπαρτα αλλα στο προσωπο της και αλλα στο μπεζ καναπε του. Χωρις να το πολυσκεφτει καθησε στο απαναντι τραπεζακι και αμεσως εδιωζε την γουσα απο το προσωπο της βαζοντας το πισω απο το αυτι της...εμεινε εκει σαν χαμενος να την κοιταει.
σκεφτηκε χαιδευοντας παραλληλα το μαγουλο της.
Λιγα λεπτα αργοτερα την πηρε στην αγκαλια του και την ανεβασε στο -για της επομενες δυο μερες- δωματιο της.
Την ακουμπησε απαλα σαν να ηταν μια πορσελανινη κουκλα και φοβοταν μια σπασει στο κραβατι και την σκεπασε με το γκρι πουπουλενιο παπλωμα...
"καληνυχτα αγγελε μου" της ψιθύρισε φιλοντας απαλα τα ζουμερα..σαν οριμες φραουλες, χειλη της!
Χαζευοντας την λιγο ακομα και δινοντας της ακομα ενα φιλι στα χειλη γυρισε να φυγει και εκεινος για το δικο του δωματιο..... οταν η γλυκια φωνη της διεκοψε τον βηματισμο του.
"Χαρρυ?"
