Ümidsiz zülmətlər arasında işıq

Bölüm 4

Bir neçə gün sonra hər şey öz yoluna girməyə başlayırdı.Dİlbər də çox sevinirdi gözünün görməsinə amma sevincindən daha çox üzüntü onu boğurdu çünki anası ona görə kor qalmışdı.Dəfələrlə bunu düşünüb Dilbər özünü bağışlaya bilmirdi amma Telman da Sevil də onu başa salmağa çalışırdılar ki burda heç nə yoxdu...Əslində çox şey var idi bunlar boş təsəllilər idi.Beləcə günlər keçirdi Telmanın iyrənc məqsədləri üzə çıxmaq üzərə idi amma hələ ki o mehriban ata roluna girmişdi.

Adi günlərdən biri hər kəs öz işi ilə məşğul idi.Telman iş otağında idi sənədlərlə başı qarışmışdı irdən onun telefonuna arvadı Nailədən zəng gəldi.Nailə telefonda şüvənlik salmışdı və susmaq niyyəti yox idi:

- Mənə bax Telman!Nə vaxta kimi belə olacaq hə??Mən sənin pulgirliyin üzündən neçə aydı ər qayğısı görmürəm bgəs deyil sənin evcilik oyunun?SƏnin arvadın mənəm e mən!

- Nailə yaxşı özünə gəl bax artıq işlər yoluna girir mənə çox yox 1c ə ay vaxt ver səncə bu kor Sevil mənim nəyimə lazımdı mənə lazım olan oğlum Rəhmandı vəssəlam qızıdaki özün bilirsən pula görə müalicə elətdirmişəm onların vaxtına az qalıb hələ qoca atamda ölsün vəssəlam!

- Telman nə danışırsan sən?Bütrün mal dövlət qızındı onu necə qova bilərsən?

-əzizim bir imza ilə hər şey mənim olacaq!

- Həə,belə de!

-Mən indi sağollaşmalıyam sonra danışarıq...

Telmanın bu m əkrli planları artıq üzə çıxmışdı demək olarki.Sən demə Sevil bütün sözləri qonşu qapıdan eşidirmiş amma Sevil nə edəcəyini bilmirdi həqiqətən də bilmirdi.Birdən o qeyri- ixtiyarı olaraq Telmanın otağını qapısını döymədən içəri girdi və uca səslə danışmağa başladı:

- Aaa Telman müəllim!Deməli bütün planlarını və sirləriniz ortaya çıxdı!Mən bilirdim ki sən bizi həyatda itirib axtaran deyilsən və burda nəsə var!Sən necə alçaq insan imişsən mənim sənə sözüm yoxdur!

- Bura bax Sevil həddivi aşma dua eləməlisən mənə sən!Yoxsa qızın kor-kor dolaşırdı və sən hələdə tövlədə yaşayırdın.Amma mənim sayəmdə adam kimi yaşayış gördünüz siz.Amma bu da müvəqqətidir yeniən o zibilliyinizə qayıdacaqsınız özüdə bir qəpiksiz!

-Sən nə danışırsan? Nİyə belə elədin axı niyə? Məqsədivi açıqla bizə!

-Artıq səndən gizlədəcək heç bir şeyim yoxdu.Mənim səfeh qoca atam bütün  var dövlətii hələ uşaq ikən Dilbərin adına keçirib və vəsiyyəti var idiki qızı sağaldaq və yenidən bir ailə olaq.İndi isə hər şey tam başqa cür olacaq!

Sevil heçnə deyə bilmirdi.Onun ağlı başından çıxmışdı bircə kəlmə belə deyə bilmirdi artıq.Biraz susub yenidən coşmağa başlamışdı.

-SƏn necə mənim qızımın haqqına girə bilərsən hə?Axı osənində qızındı heçmi düşünmürsən onu sən?

-Mənə nə qızın lazımdı nədə ki sən amma Rəhman mənimlə qalacaq çünki o mənim oğlumdu!

Sevil duruxdu:

-Nə?Necə yəni sənin oğlundu?

-SƏhv eşitmədin mən sizdən sonra gedib evlənmişdim həmdə çox sevib evlənmişdim.Amma evləndiyim qadın uşağı dünyay gıtirırkın ölmüşdü mn də oğluma necə baxacam deyə çarəsiz qaldğımçün gətirib onu sizin qapıya qoyub qaçmışdım..

-Sən həqiqətən də vicdansızsan!Rəhmanı sənə verməyəcəm!

-Sevil sən ağıllı olduğun qədər bəzən axmaq da ola bilirsən.Başa düşürsən bu cəh calalı görən Rəhman həyatda sənin tövlənə qayıtmaq istəməyəcək hələ onu saxlamaq istədiyimi desəm heç istəməyəcək.ONa görədə qızın da səndə bu evdən 1 ay sonra rədd olacaqsınız.Mənə lazım olan imzanı əldə edən kimi sizi yollayacam öz xarabalağınıza!

Sevil çarəsiz durumda qalmışdı bilmirdi nə eləsin o sakitcə otağı tərk elədi.Bütün gecəni yatmayıb necə edəcəyini bu ədalətsizlik və alçaqlığın qarşısının necə alınacağını düşünürdü.Hələki Dilbərin heçnədən xəbəri yox idi.Amma Telman bu günlər ərzində Rəhmanı təklikdə oturdub öz tərəfinə çəkə bilmişdi.Telman öz planlarını həyata keçirmək üçün dəridən qabıqdan çıxmışdı.O bu planlarını həyata keçirmək xəyallarını qurarkən xəstə atası ona zəng edir:

-Oğlum...

-HƏ ata yenə nə olub?

-Səndən bir xahişim olacaq oğlum..Mənim varisimi yanıma gətir bala..Onu görmək istəyirəm 

-Ata bu hardan çıxdı?

-Sözümü yerə salma bala.Son günlərimdi hiss edirəm gətir onu yanıma görüm..

Telman dodağının altında mızıldanmağa başladı və dedi:

-Off hə yaxşı gətirərəm birazdan.

Telman cəld Dilbəri yanına çağırıb dedi:

-Baban səni görmək istəyir hazırlaş onun yanına gedirik.

Sevil bu durumdan narahat olmuşdu tez Telmanı sorğu suala tutmuşdu.Amma Telman onu yerinə oturtmuşdu.və Sevil susmağa məcbur olmuşdu.Beləliklə Dilbər babsının yanına gəlib çatmışdı babası isə demək olar ki ölüm yatağında idi və  nəfəsi ağır ağır gedib gəlirdi.O varis nəvəsini görüb bağrına basmışdı.VƏ tamda bildirmək istəyirdiki varis Dilbərdi Telman onun ağzından vura bilmişdi.Dİlbərin heç nədən xəbəri yox idi o bilmirdiki milyonların sahibi odur,bilmirdi ki bu evdən atılacaq və hər şey bərbad olacaq.Dilbər babası ilə vidalaşıb evə yola düşdü.AMma evə getməmişdən öncə Telman son detalları kontrol etmək qərarına gəldi o düşünmüşdü ki elə indicə sənədi Dilbərə imzalatsın və heç kimin heç nədən xəbəri olmayacaqdı.Yol gedərkən Telman dillənir:

- Qızım gəl şirkətə gedək son işlər var həm də bir sənəd var ki sən onu imzlamalısan

-Nə sənədi ata?

- İşlə bağlı məsələdir sənin şirkətdə çalışman haqqında,bilirsəndə innən belə şirkətdə çalışacaqsan

-Doğursan?Bu ki əladı çox sağol ata!

Telman tülkütək hiyləgərliklə güldü.Onlar yola davam edirdilər hamar asvalt yolu ilə sürətlə hərəkət edərkən birdən Telmanın telefonuna zəng gəldi.Zəng edən NAilə idi.Yenə də həmişəki kimi telefonda qışqırıb bağırırdı və Telmanla görüşmək istədiyini bildirirdi TElman isə uğursuz momentdə yaxalanmışdı buna görədə Dilbərlə şirkətə gedə bilmədi və Dilbəri bir başa evə apardı.

- Ata nəsə olub?

-Yox qızım təcili iş çıxıb,mən səni evə aparmalıyam.

Dilbər evə gəlib anasına babsından ağız dolu danışmağa başladı.O babasını gördüyü üçün hədsiz xoşbəxt idi.Sevil isə çox həvəssizcə dinləyirdi qızını və ağzını belə açmışrdı.Dilbər anasının qəribəliyini sezib dedi:

-Ana nə olub sənə niyə beləsən?

- Dilbər ehtiyatlı olmalısan.

- Nə mənada?

- SƏnə hər an sənəd imzalatdıra bilər atan ehtiyatlı ol!

- Hə bilirəm şirkətdə çalışacağım haqda nəyəsə imza atmalıyam.

- Dİlbər sən heçnəyi bilmirsən.Sənə hər şeyi başdan danışmalıyam!

Sevil bütün olanları Dilbərə nəql edəndə Dİlbərin həyəcan və şokdan rəngi qaçmışdı.O nə deyəcəyini bilmirdi.

-Ana biz qaçıb getməliyik burda qalmağın mənası yoxdur!

-Mən heç özüm bilmirəm nə etməliyik sadəcə dözüb başımızın çarəsinə baxacıyıq.

Telman hələ də yol gedirdi Nailə ilə davası bitmirdiki bitmirdi.Nailə hər gün syasız hesabsız şikayətlər edir,daha çox pul istəyir lazım olan olmayan hər şeyi alır və Telmanı getdikcə müflisləşdirirdi.Telman onunla görüşüb dərsini vermək üçün tələsirdi.Tlefonda danışarkən isə daha bir şok xəbəri almışdı.Nailə hamilə idi.Telman bu yaşında bu xəbərlə qarşılaçşaraq öz kontrolunu itirmişdi və yüksək sürət üstəgəl əsəb nəticəsində bilmirdi nə etsin.Nəhayət o çatıb Nailəin yanına gəldi....