Lost Chapters
“Mahal ko, natatakot ako.” Mahigpit ang yakap ni Samina sa braso ng asawa.
“Don’t be scared. We are going to be okey.” Yinakap sya ni Kiro.
Lumapit ang isa sa mga terorista. “no, you should be scared.” Sabay sumenyas sa kasamahan.
Lumabas ang dalawa sa sirang pinto ng eroplano.
Nagpumilit makawala si Kiro. Ang asawa nya naman ay tinutulungan sya na maalis ang posas.
“Take Sakura.” Nagpupumilit ang lalaki na maalis ang posas… duguan na ang kamay nya. “There isa a parachute at the back. Take it.”
“I’m not gonna leave you!” yumakap ng asawa ng mahigpit si Kiro.
“Live, for the sake of our daughter.Go.”
Mariin ang utos ng asawa. Napilitan si Samina na kuhanin ang parachute na lasaw na sa dugo ng duke na kasama nila.
“There is nothing but ocean out there. But atleast you can survive the crash of the plane.” Pilit na ngumiti si Kiro. “Good bye my love.” They shared the last kiss.
Tumalon na palabas ng eroplano ang babae dala ang kuna ng anak. Nahulog sila sa tubig.
Halos dalawang araw nang lumalangoy si Samina.. Pagod na pagod na sya. Nakapatong ang kuna ng anak sa malapad na piraso ng styro.
“Sakura, anak…” maluluha na si Samina. “Pagod na si Mommy.” Tuloy tuloy rin ang pag iyak ng bata. Marahil ay sa gutom. Dinampian ng ina ng mariing halik ang pisngi ng bata. “I’ll see you in heaven.” Napabitaw na si Sumina. “My angel.” At nilamon na ng dagat ang katawan ng babae.
