Ι

818 71 7
                                        

Είναι πάντα το ίδιο για εμένα.

Όσο κι αν περπατάω σε αυτούς τους αναθεματισμένους διαδρόμους,όλοι θα με κοιτάνε με τον ίδιο τρόπο.

Αυτός δεν είναι;

Η αδελφή του αυτοκτόνησε και δεν έκλαψε καν.

Τον κακόμοιρο,δεν την αγαπούσε καν.

Λες να πόνεσε;Μπα,κάτι τέτοιοι δεν έχουν συναισθήματα.

Ναι,είναι αλήθεια πως έχω την χειρότερη φήμη στο σχολείο.Έχω αποβληθεί τόσες φορές που έχω χάσει το μέτρημα.Το γιατί...Λοιπόν,υπάρχουν πολλοί λόγοι,τόσοι που θα μου πάρει εννέα μήνες για να τους πω.

Εννέα μήνες.

Τόσο μου μένει και φεύγω από αυτήν την κόλαση που της αρέσει να ονομάζεται 'λύκειο'.

Οι φήμες για εμένα πυκνώνουν κάθε μέρα.Και μάλιστα είναι τόσο ζουμερές,που κι εγώ ο ίδιος σχεδόν τις πιστεύω.

Πολλοί λένε πως εγώ δολοφόνησα την αδελφή μου,επειδή μου έκλεψε το τελευταίο τσιγάρο από το πακέτο μου.Τη δολοφόνησα σπρώχνοντάς τη από την στέγη στις 2:03 τα ξημερώματα ημέρας Πέμπτης.

Μακάρι να ήταν έτσι.

Ανήταν δεν θα πονούσε τόσο όσο πονάει τώρα.

Ναι,δεν έκλαψα όταν είδα το κατεστραμμένο της σώμα να επιπλέει νεκρό πάνω στο νερό.Δεν έκλαψα όταν την σήκωσα στα χέρια μου και ένιωσα το παγωμένο της δέρμα να τρίβεται με το δικό μου.Δεν έκλαψα όταν μπήκε τόσα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Γης.

Και συνεχίζω να μην κλαίω ακόμα κι όταν την επισκέπτομαι.Κάθομαι κάτω στο έδαφος με τα ξεραμένα χόρτα,ακουμπάω στην ταφόπλακά της- Δεχόμαστε την αγάπη που πιστεύουμε πως μας αξίζει. Juliette Emory Hamincton αναγράφει με μεγάλα ολόχρυσα γράμματα- κι ανάβω ένα τσιγάρο.Ανάβω το αγαπημένο της τσιγάρο και κάθομαι εκεί για να της κάνω παρέα.Και την νιώθω δίπλα μου να μου χαμογελά,να φυσά τον δικό της καπνό στο πρόσωπό μου και να μου λέει πως είμαι ο αγαπημένος της άνθρωπος στον κόσμο.Με το που σηκώνομαι,της αφήνω ένα τσιγάρο,γιατί ξέρω πως στον παράδεισο τα πράγματα γίνονται βαρετά.

Δεν πρόκειται να ξεχάσω το χαμόγελό της.

Το χαμόγελο της Juliette ήταν ό,τι πιο λαμπερό υπάρχει σ'αυτό το σύμπαν.Ακτινοβολούσε σε αντίθεση με τα σκούρα μαύρα-σαν τα δικά μου-μάτια.

Πιέζω τα χείλη μου σε μία λεπτή γραμμή για να βγάλω την εικόνα της αδελφής μου με τα ασημένια της μαλλιά και τα ροδαλά της μάγουλα από το μυαλό μου.

Και συγκεντρώνομαι στην κόλασή μου.

Μερικές φορές,την ζηλεύω που είναι νεκρή.Εννοώ,ενώ εκείνη με κοροϊδεύει από τον θρόνο της στον παράδεισο,εγώ βράζω στο καζάνι της κόλασης...

"Μάλλον εκείνη θα του είπε να την σπρώξει.Θα ήταν πολύ δειλή να το κάνει μόνη της"ακούω κάποιον να ψιθυρίζει και με το που γυρνάω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση της φωνής,βλέπω έναν δευτεροετή με χρυσά μπερδεμένα μαλλιά και ένα χαμόγελο τόσο μεγάλο όσο η μελανιά που πρόκειται να αφήσω στο μάτι του.

"Για ξαναπές'το αυτό"φωνάζω κολλώντας τον στον τοίχο από πίσω.Το κεφάλι του προσκρούεται βίαια κι εγώ αναρωτιέμαι πως δεν έχει λιποθυμήσει ακόμα.

Δεν τολμάει να πει κουβέντα,μόνο προσπαθεί να με διώξει μακριά.

Βράζω,χοχλάζω,καίγομαι.

Η Juliette μπορεί να ήταν πολλά πράγματα,αλλά δεν ήταν δειλή.

Από όλα αυτά τα λόγια,τα οποία δεν με εκπλήσσουν τόσο για να κάνω κάτι το ιδιαίτερο,αυτές οι λέξεις μου χτυπάνε ένα σκουριασμένο καμπανάκι.

Από πίσω μας ακούω γιουχαΐσματα,τόσα πολλά που αρχίζουν να με ζαλίζουν.

Ενώνω τη γροθιά μου με το μάτι του τύπου και αμέσως νιώθω να του κόβεται η ανάσα.Προσπαθεί να ξεφύγει μα έχω σχεδιάσει κι άλλα για αυτόν.

"Αρκετά"ακούω μια μοναδική δυνατή φωνή που βγαίνει μέσα από το πλήθος,με πιάνει από τα μπράτσα και με σπρώχνει απαλά πίσω."Δεν έχει νόημα"με διαβεβαιώνει και ξέρω πως έχει δίκιο.Είναι απλώς άλλος ένας μαλάκας που προσπαθεί να περάσει την ώρα του κοροϊδεύοντας την νεκρή αδελφή μου.

Όμως είμαι ακόμη εκνευρισμένος.

Κοιτάω εκείνη που με σταμάτησε με απορία.Γιατί από όλον αυτόν τον κόσμο εκείνη ενδιαφέρθηκε να σταματήσει τον αναίσθητο τύπο;

Μου χαμογελά ελαφρά και σπρώχνει τον κόσμο που έχει μαζευτεί γύρω που για να φύγει μακριά.

Ο τύπος βρίσκεται ζαλισμένος στο πάτωμα,το χέρι του σφίγγει δυνατά το πλέον μαυρισμένο μάτι του.

Πιάνω την πεταμένη μου τσάντα από το πάτωμα και κλείνομαι στην τάξη της ιστορίας.

9 μήνες...

****

Οπ!Νέο βιβλίο;

Αμε!Γιατί όχι;

Είναι πολύ μικρό και βασικά το έχω τελείωσει.Είναι ωραίο,μ'αρέσει,ελπίζω να σας αρέσει...

Σχολιάστε πλιζ <3

Emma C.

Embrace DarknessWhere stories live. Discover now