Κάτι στάζει στο χέρι μου.
Δεν μπορώ να δω τι είναι γιατί όλα είναι θολά.
Είμαι στην αγκαλιά της Adeline,νιώθω τα χέρια της γύρω μου,νιώθω τα μαλλιά της να φτιάχνουν ένα σκοτεινό φράχτη γύρω μας,μυρίζω το άρωμά της.
"Σςς..."μου ψιθυρίζει στο αυτί.Γιατί αφού δεν κάνω κάποιον ήχο...;Νιώθω τα δάκρυά της να στάζουν στο πρόσωπό μου,βλέπω τα κόκκινα μάτια της να ψάχνουν απεγνωσμένα τα δικά μου.
Νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό μου που με τσούζει,με πεθαίνει,με κάνει να ουρλιάξω.
Ουρλιάζω.
Κλαίει πιο πολύ δίπλα μου και προσπαθεί να με ηρεμήσει.
"Aiden,κοίτα με"τα δάχτυλά της πιάνουν το πρόσωπό μου.Πως γίνεται τα δικά μου να τρέμουν και τα δικά της όχι;Μπορεί άραγε να μου δείξει πως;"Κοίτα με,Aiden"την ακούω να λέει ξανά.Και το κάνω.
Χάνομαι στον πολύχρωμο λαβύρινθό των ματιών της και τότε καταλαβαίνω.
Κλαίω.
Κλαίω ποτάμια.
Και με το που το συνειδητοποιώ κλαίω κι άλλο.
Και ακούω την ανάσα μου που βγαίνει τόσο δυνατή.Μοιάζει σαν να ξέχασα πώς να αναπνέω.
Μου σκουπίζει τα δάκρια με τον αντίχειρά της και προσπαθεί να μου χαρίσει ένα χαμόγελο."Είμαι εδώ"σχηματίζουν τα χείλη της.
Την λατρεύω πως δεν μου είπε πως όλα θα πάνε καλά.
Γιατί αυτό είναι ένα ηλίθιο ,απαίσιο, αληθινό ψέμα.
Γνέφω καταφατικά πολλές φορές.
Και μετά δεν ξέρω καν τι κάνω,ούτε καν γιατί.
Πιέζω τα χείλη με εκείνα που έχει εκείνη.Φαίνεται εύκολο αφού έχω ήδη ξεχάσει πως να αναπνέω.
Δεν αποτραβιέται να μου πει κάποια δικαιολογία.Με φιλά το ίδιο απεγνωσμένα,πεινασμένα,μαλακά.
Και τώρα καταλαβαίνω πως την λατρεύω.Απλά.
Την λατρεύω.
Απομακρύνεται ένα εκατοστό για να πάρει ανάσα. Αναπνέουμε το ίδιο έντονα,στον ίδιο ρυθμό.
Και δεν χάνουμε άλλο δευτερόλεπτο.Κάνουμε το ίδιο.
Τα χείλη της κινούνται με τα δικά μου και τα νιώθω τόσο μαλακά,σαν κάποια κρέμα που γλιστρά.Μόνο που το φιλί δεν έχει γλυκιά γεύση.Έχει την τέλεια γεύση.
Αλμυρή από τα δάκρυά μας.
Πικρή από τον πόνο.
Ξινή από την απόγνωση.
Γλυκιά από την ελπίδα.
Η Adeline είναι αυτή η μικρή κλωστή που με κρατά από το να μην πέσω από αυτό το παράθυρο,Juliette.
*******
Ξεκίνησα νέο βιβλίο...Δείτε το :)
Μένω δίπλα από κάτι Γάλλους τώρα.Χεχε
Εμμα Κ. <3
YOU ARE READING
Embrace Darkness
Short Story"Ζήσε τη ζωή σου,είσαι ελεύθερος να το κάνεις αυτό,ελεύθερος να ξεχάσεις". #8 Μικρού Μήκους (19/8/15)