Embrace Darkness

Fight

Δεν έμαθα ποτέ αν πάλεψε πριν πεθάνει.

Δεν ξέρω γιατί πήγε σ'αυτή την αναθεματισμένη πράσινη λίμνη.

Δεν ξέρω γιατί πήγε τόσο βαθιά που στο τέλος τα πνευμόνια της έσκασαν.

Δεν ξέρω γιατί πάντα εκπαίδευε την αναπνοή της για να κρατάει πάνω από τρία λεπτά.

Δεν ξέρω γιατί πάντα πήγαινε τόσο βαθιά στο νερό.

Αφού στο τέλος δεν κατάφερε να την κρατήσει τόσο για να την μείνει ζωντανή.

Juliette Emory Hamincton

Δεχόμαστε την αγάπη που νομίζουμε πως μας αξίζει.

Η ταφόπλακά της δεν είναι όπως θα την ήθελε.Θα ήθελε λουλούδια,πολλά λουλούδια.

Μαργαρίτες

Τριαντάφυλλα

Γιασεμιά

Ιβίσκους

Θα ήθελε ασημένια γράμματα,όχι χρυσά.Αλλά την πλάκα την σχεδίασε ο μπαμπάς,εκείνος δεν ξέρει τίποτα για εκείνη,ούτε για εμένα.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί πήγε κι έπνιξε τον εαυτό της;

Ήταν τόσο χάλια η ζωή της όσο η δική μου χωρίς εκείνη;

Ποιος έφταιγε που το έκανε αυτό;

Γιατί δεν μου είπε πως πονούσε;

Την αγαπούσα.

Την αγαπάω.

Θα την αγαπάω.

Δεν την μισούσα

Δεν την μισώ.

Δεν θα τη μισώ.

Θυμάμαι πως ερχόταν στο δωμάτιό μου τα ξημερώματα λες και ήξερε πως ούτε εγώ κοιμόμουν.Κουλουριαζόταν δίπλα μου,το μικρό της σώμα απέναντι στο δικό μου,τα γυμνά της πόδια τυλίγονταν με τα δικά μου,ο ακάλυπτος ώμος της,από εκεί όπου έπεφτε αυτή η ροζ μπλούζα που φορούσε τόσο συχνά,ακουμπούσε με το στήθος μου,κάθε μικρή σπίθα ανάμεσά μας.

Και τότε τα δάκρυα που κρατούσε εκείνη την ημέρα λέρωναν τα σεντόνια μου με το διάφανο χρώμα τους.

Και την κρατούσα τόσο σφιχτά,που γινόμασταν ένα έτσι ίδιοι που ήμασταν.

Μάτια τόσο σκούρα μαύρα.

Μαλλιά τόσο λευκά.

Δέρμα τόσο πορσελάνινο που οι πλάτες μας είχαν τις ίδιες φακίδες στα ίδια σημεία.

"Γιατί και πως τα σκάτωσα τόσο πολύ,Jules;"τη ρωτάω κοιτώντας τον ουρανό.Ο καπνός βγαίνει από τη μύτη καίγοντας τα ρουθούνια μου.

Σχεδόν την βλέπω δίπλα μου να κουνάει το κεφάλι της και να γελάει.

Σηκώνομαι όρθιος,της δίνει ένα τσιγάρο,βάζω την κουκούλα μου και φεύγω.

Λυπάμαι που δεν μπορώ να σκουπίσω τα δάκρυά της για ακόμη ένα βράδυ.