Sorunlu Mavi.

Bölüm 4

Herkese yeniden merhaba!!
Yeni bölüm geldi, umarım beğenirsiniz...

Bölüm Şarkısı:Lady Gaga-Bad Romance

&&&&&&&&&&&&&&

''Alo?''

''Mavi.''

Telefondaki ses beynime işlerken telefonu hızla kulağımdan uzaklaştırıp aramayı sonlandırdım.

Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalışırken titreyen ellerimle telefonu cebime sokmaya çalışıyordum.Başaramayınca telefonu önümdeki duvara fırlattım.

Kendine gel,bu sen değilsin.Seni tekrar dağıtmasına izin verme.

Derin bir nefes aldım.Beni tekrar dağıtamayacaktı.Karşısında o aptal kız yoktu.
Aslında karşısında kimse yoktu.O beni tanımıyordu.Çünkü onun tanıdığı ben bilmediğim,hiçte merak etmediğim bir yerlerde gömülüydü.
Ve bu benliğim benim gerçek benliğimdi.
Ben ancak şimdi 'ben' olmuştum.

Bir bakıma onunda bunda katkısı vardı.

Deniz.
Namı değer orospu çocuğu.

Ben ona bayağı aşıktım,o bana.Daha doğrusu ben öyle sanıyordum.Başta her şey harikaydı.Aptal ve aşıktım.
Sonra o bana gelmiş ve aslında beni hiç sevmediğini söyleyip gitmişti.

O gün...

Annemin öldüğünü öğrendiğim gün.

Eski ben'in bunlara dayanacak bir yüreği yoktu.

Yeni ben'in ise yüreği yoktu.

Daha kolaydı böylesi.

Kafamı iki yana sallayıp dağılan telefonumu yerden alıp parçalarını birleştirdim.
Pek bir hasar yok,denilebilirdi.

Pekala,kesinlikle yeni bir telefona ihtiyacım vardı.
Zaten okula bayağı geç kalmıştım biraz daha geç kalsam bir şey olmazdı,herhalde.

Kaan'a yalvarmam gerekiyordu.Çünkü daha yeni telefonumu kırıp babama yenisini aldırmıştım.
Ayrıca babam bana karışmıyor olabilirdi ama hala o benim babamdı.
Bende saygılı bir insandım.

Emin misin?

Tamam, saygılı falan değilim.

Zihnimin içinde kendimle konuşuyordum.Herhalde birine bunu söylesem beni psikoloğa göndermeyi bırak direk tımarhaneye tıktırırlardı.

Herneyse,bok yaparlar.

Kafamda saçma sapan şeyler düşünerek yürürken dayımın dükkanının önünden geçtiğimi farkettim.Durup geri döndüm ve dükkanın içine girdim.

''Dayıcığım.''

Ne kadar iğrenç bir şey söylediğimi farkettiğimde yüzümü buruştudum.

''Ne istiyorsan,hayır.''

Kaşlarımı kaldırıp 'bu söylediğine sen inanıyor musun?' bakışı attım.

Delirdiğimi söylemiştim.

''Tamam yine ne yaptın?''

Kırık telefonu havaya kaldırıp iki yana salladım.

''Masrafları maaşından alırım.''

Gözlerimi kıstım.Tabiki öyle bir şey olmayacaktı.

Kısılmış gözlerime bir kaç saniye bakıp ofladı.