Sorunlu Mavi.

Bölüm 5

Merhaba herkese yeni bölümle karşınızdayım.Umarım beğenirsiniz.

Multimedya:Ali (Dört göz)

Bölüm Şarkısı:Plumb-Cut
Wake me up acoustic

&&&&&&&&&&

''Baba?''

Bağırınca ne yapmaya çalıştığını,her ne kadar anlasamda,anlamamayı tercih edip, anlamadığım babam duraklayarak bana döndü.

''Mavi?''

''Ne oluyor burda?''

Babam önce önündeki kadının gözlerine baktı ve iç geçirdikten sonra tekrar bana dönüp konuşmaya başladı.

''Bu Seda,Mavi.''

''Evimde ne yapıyor ve sen elinde yüzükle onun önünde diz çökmüş ne yapıyorsun?''

''Evlenme teklif ediyorum.''

Kaşlarım çatıldı.

İçimde bir şeyler kırılmıştı.Büyük enkazdan kurtardığım son parçayı ellerimden düşürmüştüm.O da kimsenin duyamadığı büyük,çok büyük sessiz çığlıklar atarak toza dönüşmüştü.

Beni çok azıcık da olsa bir şeyler hissetmeye zorlayan,beni insan tutan şey,

Gitmişti.

''Tamam.''

Gayet robotik ve umursamaz bir tavırla konuştum.

''Sadece tamam mı?''

''Ne söylememi istersin?''

''Be-ben itiraz falan edersin zannetmiştim.''

Kekeleyerek konuştuğunda derin bir nefesi içime çekip konuştum.

''Yanlış zannetmişsin.''

Arkamı döndüm ve merdivenlere ilerledim.

Aklıma gelen şeyle duraksayıp soğuk bir sakinlikle geri dönüp kadını süzdüm.

Güzel değildi.Annemin yanında bir hiçti.Ayrıca ilk gördüğüm saniyeden beri ulaşılamaz ve durdurulamaz bir nefret besliyordum.

Nedeni önemli değildi.Nefret ettiğim kişiyle aynı evde kalacaktım.Ama bir sorun vardı.

Burası ne babamın ne ikimizin eviydi.
Bu ev benimdi.Ve benim kurallarım geçerliydi.

''Bu arada,bu evde yaşayacaksınız sanıyorum.Eğer ki yanılmıyorsam,ki ben yanılmam,bu evde kalmayı planlanlıyorsunuz.''

Bir kaç saniye bekleyip tepkilerini ölçtüm.Evet,bu evde kalacaklardı.

''Bu ev ne sizin aşk yuvanız,ne de babam ve benim sığınağımız.Bu ev BENİM.Ve benim evimde benim kurallarım geçer.''

Kadın inanamaz gözlerle bana bakarken,babam bunun daha hiç bir şey olduğunu biliyordu.

Nereseyse tüm hayatımı annem için yaşıyordum ve ondan sonra evime böyle bir kadının gelip annemin yerine geçmesi o kadar kolay olmayacaktı.

Aslında evim,annem ve babamın değil,sadece annemindi.Ona babasından kalmış.Ben küçükken tekrar dekore etmiştik,beraber.

Evin her köşesinde annem ve benim emeğimiz vardı.
Ve bu kadına,burası cehennem olacaktı.
Benim cehennemim.

''İlk olarak 3. Kata NE OLURSA OLSUN çıkılmayacak.Kimse oraya adımını atmayacak.Merdivenlerine bile yaklaşmayacak.''

'Kimse' derken direk babamın gözlerinin içine bakmıştım.Korkuyu görmüştüm.İşte bu benim beslendiğim şeydi.Korkular.