𝑴𝒚 𝑺𝒕𝒆𝒑 𝑩𝒓𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓

Chapter 23.

Το σαγόνι μου "έπεσε" στο πάτωμα μόλις μπήκαμε μέσα στην σουίτα, τα αγόρια κατευθύνθηκαν προς τα δωμάτιά τους, ενώ εγώ κάθησα να περιεργαστώ τον χώρο. Ήταν σαν ένα διαμέρισμα. Είχε τρία υπνοδωμάτια, μια κουζίνα και μια τουαλέτα. Πρώτη φορά θα έμενα σε σουίτα, μην αναφέρω τα πέντε καυτά αγόρια, καλύτερα.

Είχα χαζέψει κοιτάζοντας γύρω μου καθώς περπατούσα προς το δωμάτιο όπου θα μοιραζόμουν με κάποιο από τα αγόρια. Καθώς προχωρούσα σκούντηξα πάνω σε κάτι, ή μάλλον κάποιον. Σήκωσα το κεφάλι μου και κοίταξα μέσα σε αυτά τα γαλάζια μάτια.

"Νομίζω πως πρέπει να μοιραστείς το δωμάτιο με τον πρώην σου, μελλοντικό ετεροθαλή αδερφό σου"

Είπε ήρεμα ο Niall, αφήνοντάς με, με ανοιχτό το στόμα.

"Μου κάνεις πλάκα έτσι;"

Ψιθύρισα σε περίπτωση που κάποιος μας άκουγε.

"Ευτυχώς όχι"

"Ευτυχώς;"

Ρώτησα ρίχνοντάς του ένα δολοφονικό βλέμμα.

"Ναι"

Με σκούντηξε κλείνοντάς μου το μάτι. Στριφογύρισα τα μάτια μου, ξεφυσσώντας. Ίσως θα μπορούσα να βολευτώ στον καναπέ. Γιατί όχι; Έτσι;

Πήρα την βαλίτσα μου, από εκεί που την είχε αφήσει ο Bran, ο σωματοφύλακας των αγοριών, και κατευθύνθηκα απρόθυμα προς το δωμάτιο όπου βρισκόταν ο Harry.

Άνοιξα αργά την πόρτα και μπήκα μέσα βλέποντάς τον χωρίς μπλούζα, να τοποθετεί την βαλίτσα του σε μια μεριά. Έβηξα για να καταλάβει πως βρίσκομαι στο δωμάτιο, αλλά δεν έδειξε να νοιάζεται πραγματικά, αφού έριξε μια γρήγορη ματιά πίσω του και συνέχισε να φτιάχνει την βαλίτσα του. Πονάει. Πονάει πολύ αυτό.

Προχώρησα αφήνοντας την βαλίτσα μου, δίπλα από την δική του και χωρίς να έχω όρεξη να καθίσω σε αυτό το δωμάτιο, προχώρησα προς την πόρτα.

"Audrey;"

Πάγωσα στο άκουσμα της φωνής του και γύρισα αργά να τον κοιτάξω με το πιο παγωμένο και αδιάφορο βλέμμα που είχα. Το πράσινο χρώμα των ματιών του ήταν σκοτεινό και φάνταζε σαν να ήταν έτοιμος να κλάψει. Ξεροκατάπια αποφεύγοντας το βλέμμα του, ενώ ύστερα έκλεισα την πόρτα πίσω μου και προχώρησα προς την κουζίνα, όπου βρισκόντουσαν τα υπόλοιπα αγόρια.

Τα βλέμματά τους έπεσαν επάνω μου, και μού χαμογέλασαν. Ανταπέδωσα στα χαμόγελά τους όσο πιο πειστικά μπορούσα και στην συνέχεια κάθησα στην άδεια θέση δίπλα από τον Zayn.