𝑴𝒚 𝑺𝒕𝒆𝒑 𝑩𝒓𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓

Chapter 28.

Πάει ένας περίπου χρόνος από την τελευταία φορά που έβαλα κεφάλαιο, omg, ελπίζω να σας αρέσει...:)))

Audrey (αγαπώ το όνομά της κδηδσες)

Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο Λονδίνο επιτέλους. Τα αγόρια είχαν ένα μικρό διάλειμμα μιας εβδομάδας και ύστερα θα γυρνούσαν ξανά πίσω για το tour. Ο Harry και εγώ δεν μιλήσαμε πολύ αυτές τις μέρες διότι ήταν απασχολημένος αλλά κατά τ'άλλα πιστεύω πως είμαστε καλά. Θα γυρνούσαμε πίσω στο σπίτι, ο μπαμπάς μου και η Anne δεν είχαμε ιδέα εάν είχαν γυρίσει ακόμα από το ταξίδι τους, είχε περάσει ένας μήνας παρόλα αυτά.

Τα αγόρια και εγώ βγήκαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε από το αεροδρόμιο με την βοήθεια τριών σωματοφυλάκων, ανάμεσα σε αυτούς και ο Bran, και αποφύγαμε paparazzi και fans.

Τώρα ήμασταν μέσα στην μαύρη SUV όλοι μαζί. Ο Harry, o Louis και εγώ καθόμασταν στα πισίνα καθίσματα ενώ ο Liam, o Niall και ο Zayn στα τρίτα καθίσματα πίσω μας.

"Θα γυρίσω σπίτι μου και θα κοιμηθώ για την υπόλοιπη ημέρα."

Μουρμούρισε ο Niall.

"Και εγώ."

Συμφώνησε ο κοιμισμένος Louis δίπλα μου. Φαινόταν τόσο αξιολάτρευτος, τα μάτια του ήταν έτοιμα να κλείσουν, τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα κάνοντάς σε να θες να περάσεις το χέρι σου ανάμεσά τους και να τα χτενίσεις με τα δάχτυλά σου.

"Τι ώρα ειναι;"

Ρώτησε ο Zayn.

"Είναι μόνο 10. Πεινάω."

Του απάντησε ο Liam βγάζοντας ένα μικρό χασμουρητό.

"Έχω μερικά σάντουιτς από προχθές, εάν θες."

Του είπε ο Louis, παρόλο που ήταν κοιμισμένος δεν έχασε την ευκαιρία να τον πειράξει, πάντα έτσι κάνει με τον Liam. Έχουν και δύο πολύ πλάκα.

"Ίου Lou, γι'αυτό μύριζε ζαμπόν η τσάντα σου;"

Απάντησε ο Liam, φανερά αηδιασμένος.

"Λογικά ναι."

"Μπορείτε να σταματήσετε να μιλάτε για φαγητό, πεινάω τόσο πολύ."

Παραπονιέται ο Niall.

"Νόμιζα πως νύσταζες."

Του είπε ο Liam.

"Πώς βρίσκετε το κουράγιο για συζήτηση; Το κεφάλι μου πονάει, οπότε σκάστε."

Μίλησε ο Zayn, με ενόχληση στον τόνο της φωνής του.

Χαμογέλασα στον εαυτό μου ακούγοντας τα αγόρια και γύρισα να κοιτάξω τον Harry δίπλα μου. Το βλέμμα του έπεφτε στα χέρια του, είχε συνοφρυώσει και φαινόταν πως δεν είχε το μυαλό του εδώ. Προφανώς και σκεφτόταν κάτι, και δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου από το να αναρωτηθεί το τι σκεφτόταν.