~Backstage Romance~

6.Bölüm 'Bomboş'

Backstage Romance~

6.Bölüm 'Bomboş'

''JongIn,bu...bu çok ağır.''

Esmer olan gözlerini kısıp yüzünü küçük olana çevirdi.

''Sadece birkaç kaç porselen kutusu...Çektiğin acı babama yaptıklarının yanında bir hiç.Daha fazlasını yaşayacaksın Li Shine,daha çok acı çekeceksin.''

''Ben değildim.'' Kutuların altında ezilirken konuşabildiği en yüksek sesle söyledi Li Shine. ''Ben yapmadım.'' Yüz rengi ağırlıktan dolayı geçen her saniye biraz daha morarırken daha fazla nefes alamayacağını hissediyordu.Göz kapakları bir an için o kadar ağır geldi ki açık tutmakta zorlandı.

''Yalancı!'' Bağırdı JongIn. ''Yanındaydın,yanında sadece sen vardın.Sen yaptın!''

''JongIn daha fazla taşıyamayacağım.'' İnledi Li Shine nefesi kesiliyormuş gibi sesler çıkarıyordu.Ama JongIn umursamadı.Kutuların ağır olmadığını biliyordu.İçine sadece birkaç parça eşya koymuştu.O kadar hafiflerdi ki küçük olanın taşıyamadığına inanmıyordu.

''İyi öyleyse.'' Dedi JongIn. ''Taşıyamıyorsan altında kalır,geberirsin.''

JongIn onunla daha fazla konuşmadı ve kulübeden çıkıp kendi evine kadar koştu.Gözyaşları yanaklarını sırılsıklam ediyordu ama geri dönmeyecekti.Evet...onu seviyordu,ona aşıktı ama o babasına zarar vermişti ve cezasını çekmeliydi.Canını yakmamak için en hafif eşyaları doldurmuştu kutuların içine.JongIn ölmeyeceğine emindi ya da emin olduğunu sanıyordu.

*

JongIn çığlık çığlığa gözlerini araladığında karşısındaki yüz kesinlikle beklediği kişiye ait değildi.Luhan JongIn'i dürtüyor ve ağız hareketleriyle kendine gelmesini söylüyordu.JongIn Luhan'ın kollarını itip düştüğü yerden kalktı ve çantasındaki su şişesini çıkarıp avucunu ıslattıktan sonra alnına sürdü.

''Çık.'' Dedi JongIn nefes nefese.Ama Luhan onu dinlemiyordu.

''Sana çık dedim!'' tekrarladı JongIn ama sesi bu kez daha sertti.Luhan kafasını iki yana sallayıp JongIn'in elindeki şişeyi aldı ve Kai'nin boynuna su serpmeye başladı.

JongIn'in sabrı taşmak üzereydi Luhan'ın eline tokat atıp su şişesini devirdi ve Luhan'a çıkıp gitmesi için bağırmaya başladı.Luhan'ın onu yalnız bırakmaya niyeti yoktu ama JongIn o kadar sinirli görünüyordu ki kendisine başka seçenek bırakmıyordu.Ayağa kalkıp arka cebinden not defterini çıkardı ve Kai'nin bağırmaları karşısında ürkmeden durmaya çalıştı.Kağıda karaladığı birkaç satırı JongIn'in eline tutuşturup prova odasından çıktı Luhan ve çıkar çıkmaz etrafta Sehun'u aramaya başladı.

Kai eline tutuşturulan kağıdı okumadan buruşturup fırlatmıştı.Sesli bir nefes bırakıp ayağa kalktı ve çığlıkları içinde duvarları yumruklamaya başladı.

''Yine oluyor!'' Bağırdı JongIn. ''Yine!Yine!Yine!''

*
Luhan dakikalardır şirketin içinde deli gibi Sehun'u arıyordu ama o hiçbir yerde yoktu.En son birine sormanın daha kolay olabileceğini düşünüp lobideki genç bir adamı durdurdu ve not defterini çıkardı.Ama kağıda birkaç kelime karaladıktan sonra Sehun'un uyarısını anımsamıştı.

''Tanımadığın kimseye bir şeyler yazma!'' demişti Sehun.Eğer öyle bir şey yaparsa Luhan'ın konuşamamasını fırsat bilip ondan faydalanmaya kalkabilirlerdi.

Luhan hafifçe gülümseyip adama gitmesi için işaret yaptı ve adam ona neden sustuğunu sorduğunda elini boğazına götürüp sesinin kısıldığını anlatmaya çalıştı.Tanrıya şükür adam Luhan'ın çaylaklardan biri olduğunu ve sesini korumaya çalıştığını sanmıştı.