Fantasy creatures are Real *compleet*

.Oeps.

Het enigste wat ik nog hoor is een enge heksen lach.

(Media is Ilse nu)

POV Woezel

Ik word, wakker maar voel me anders. Ik sta op en alles lijkt hoger. Naast me zie ik een prachtige wolvin liggen, ze doet me denken aan Ilse. Ilse! 'ILSE! ILSE! WAAR BEN JE?!' Roep ik. Mijn stem klikt zwaarder. De wolvin naast me begint te kreunen. 'W-wat is e-er?' Vraagt ze. 'I-Ilse?' Vraag ik bang. 'Ja, wat?' Vraagt ze bot. Ze kijkt me aan en schrikt. 'W-Woe-Woezel?' Vraagt ze geschrokken. Ik knik. 'Wat is er gebeurt!?' Roep Ilse bang. 'De heks.' Zeg ik neutraal. 'Dit is allemaal jou schuld!' Roept Ilse verdrietig. Ik kijk beschaamt omlaag en piep zacht. 'Jet spijt me, ik was nog een pup...'  'Geeft niet, we zijn nu groter, ik gok 16. Maar jij had het ook niet kunnen weten.' Zegt Ilse troostend. 'Maar met 1 ding ben ik wel blij,' zeg ik. Ilse kijkt me vragend aan. 'dat het is gebeurt toen ik met jou was.' En ik geef haar een likje op haar neus. Ze kijkt blozent (voor zover een wolf dat kan) weg. Ze kijkt terug en met haar blauwe ogen recht in mijn grijze ogen. 'MATE! MATE!' Hoor ik in mijn hoofd. "Wie ben jij?" Vraag ik. 'Ik ben je innerlijke wolf, ik ben Dave.'  "Hey Dave, is Ilse echt mijn Mate?"  'Jep!' En toen was het stil. We kijken elkaar nog aan. 'Jij bent mijn mate!' Hoor ik Ilse's stem in mijn hoofd. 'Jij bent mijn mate!' Zeg ik blij terug. Ik loop op haar af en geef haar een wolven knuffel. Ze knuffelt terug. Ik geef haar nig een likje. (Likjes zijn kusjes). 'Maar hoe gaan we het vertellen?' Vraagt Ilse na een tijdje bang. 'Ik weet het niet, maar we moeten terug, mijn moeder herkent ons echt wel aan onze geur. Kom we gaan.' Zeg ik terug, en we lopen het bos uit. Als we het dorp inlopen zie ik allemaal verbaaste wolven. Ik loop naar het alpha huis. Mijn moeder en vader zijn daar vast. De deur staat open. Ik zie mijn moeder huilend op de bank zitten met mijn vader. Het breekt mijn hart om haar zo te zien. Langzaam lopen we de kamer in. Mijn vader komt grommend op ons af omdat we tuurlijk 'vreemde' wolven zijn. 'Vader, het spijt me. Het is mijn schuld.' Zeg ik met mijn hoofd omlaag. Mijn vader kijkt verbaast. Mijn moeder kijkt op. Ze komt langzaam op me af. Ik ga onderdanig liggen met mijn ogen omlaag. 'W-Woezel?' Vraagt ze geschrokken. Ik kijk beschaamt omhoog. Ze kijkt recht in mijn ogen. 'Woezel.' Zegt ze zacht met een waterige glimlach en omhelst me. 'Is dat dan Ilse?' Vraagt ze. Ik ga zitten en knik. 'Wat is er gebeurt mijn jongen?' Vraagt mijn vader. We liepen door het bos, ik was eigenwijs en leide ons het donkere deel in... Daar werden we knock-out geslagen en betovert door een heks. Nu zijn we 16.' Zeg ik en kijk beschaamt naar beneden. Er rolt een traan langs mijn snuit. Ilse likt hem weg. 'Maar het heeft wel 1 positieve kant gehad.' Zegt Ilse blij en kijkt naar mij. Ik begon te kwispelen. 'Vader, moeder, Ilse is mijn Mate.' Zeg ik en geef haar een likt over haar snuit. Ik zie mijn moeder vertederent kijken. 'Gaan jullie maar snel kleding aantrekken. Ilse omdat we nu even oud zijn je wel kleding van mij lenen. Ilse kijkt verbaast. 'Bent u pas 16?' Vraagt ze. Mijn moeder knikt. 'Maar hoe oud was u dat toen u Woezel kreeg?' Vroeg Ilse nog verbaast. 'Ik zal het je uitleggen. Woezel, ga jij maar vast kleding voor jullie halen.' Ik ging weg. Ik had ook geen zin om dit aan te moeten horen... Ik wist alles nog.

POV Ilse

Woezel loopt verdrietig weg. Ik kan er niet tegen om hem zo te zien. Zijn moeder begon met praten. 'Ik ben niet zijn echte moeder. Pas geleden was ik ontvoerd door een vampier, ik was mijn geheuge kwijt maar had mijn wolven instinct nog. Ik rende door het bos en zag wolven vechten ik zag een wolf aan de kant liggen. Woezels moeder. Ze vroeg me voor woezel te zorgen. Woezel werd aangevallen door 2 vreemde wolven. Ik had ze allebij op instinct vermoord. Ik nam Woezel mee er verzorgde hem als mijn eigen pup.' Ik ben er gewoon stil van. Woezel komt terug met een blauw jurkje. Ik vind het prachtig. Ik pak het aan en loop weg. Ik hoor hoe hij achter me aanloopt. Ik weet zeker dat zijn ogen goud zijn. Achja. Ik loop de badkamer in en gooi de deur voor zijn neus dicht en doe het op slot. 'Ilse, wil je de deur van het slot houden? Ik kan zo niet bij je komen als er iets is.' Zeurt Woezel. 'Noop, ik hou hem lekker op slot zodat jij niet kan gaan staren.' Zeg ik eigenwijs terug. 'Ilse, doe nu die deur open! Of ik breek hem open!' Roept hij geïriteerd. Ik rol met mijn ogen en ga door met omkleden. 'Ik beuk die deur in hoor!' Roeot hij. Ik ben net klaar en loop naar de deur. Ik hoor hem aankomen rennen en doe snel de deur open. Hij rent vol naar binnen de wasmand in. Ik moet keihard lachen. Hij staat chagerijnig op. Ik loop naar hem toe en geef hem een kus op zijn kaak. Hij lacht weer naar me. Hij legt zijn handen op mijn heupen en geeft me een kus. Hij gaat langzaam naar mijn nek. Hij gaat naar mijn markings spot. Ik hoor hem vrsgen om toestemming. Ik knik. Niet veel later voel ik 2 tanden mijn nek in schieten. Ik kan een jleine kreun niet onderdrukken. Hij lacht. Daarna kijkt hij me diep aan in mijn ogen. Ze zijn goud. Die van mij ook. Hij zoent me en tilt me naar het bed. Het was bijna, tot we een harde gil hoorde. 'MOEDER!' Roept Woezel. We rennen samen naar beneden. Ik zag een vampier wegrennen met Jasmine.  'MOEDER! NEE!' Roept Woezel bang. 'JASMINE!' Roept Marck. En toen waren ze weg.

Like? Commend? Follow?
Bye people ♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_