Kalau Dah Sayang

Bab 3

Siapa cakap putus cinta tu tak sakit langsung? Mungkin orang yang cakap macam tu bukan manusia gamaknya. Sama spesis dengan Haziq sebab Haziq tak nampak sedih pun bila dah putus dengan dia. Tapi mana nak hairan, kalau Haziq sedih mesti lah dia tak ambil keputusan nak tinggalkan Rossa.

Dah bergelen air matanya tumpah disebabkan lelaki tak guna seperti Haziq. Orang di sekeliling asyik cakap tak guna menangis sebab lelaki macam tu. Ah mereka tak ada di tenpat dia, memang senang lah nak cakap macam tu tapi yang rasa pedih macam kena siat tu dia, yang rasa menggeletar satu badan bila Haziq ucap kata putus tu dia, yang sayang Haziq separuh mati tu dia, yang.....

Baru nak layan sendu KLMJ (kenangan lalu mengusik jiwa) tiba-tiba kereta yang dipandu tersengguk-sengguk. Cepat-cepat Rossa memberi signal untuk ke kiri dan berhenti di bahu jalan. Lampu kecemasan dinyalakan.

"Apahal pulak dah ni?" Ujar Rossa kepada diri sendiri. Cuak pun ada. Dia dah la tak reti langsung pasal kereta ni. Bonet kereta dibuka. Entah apa yang dibeleknya di bonet pun dia taktahu. Buat-buat tahu je ni. Nak telefon minta tolong siapa ni? Dalam fikiran dia ada Haziq saja, sebab dia memang tak ramai kawan lelaki.

"Kenapa ni?" Kedengaran satu suara garau lelaki bertanya.

Terpacak seorang lelaki yang kurus dan tinggi di belakang Rossa. Entah bila mamat ni berhenti pun Rossa tak perasan.

"Taktahu lah, tiba-tiba je kereta mati," jawab Rossa masih dalam nada gusar. Pisau lipat yang sentiasa diselit dalam poket jeans dirabanya perlahan. Seriau juga kalau lelaki ni ada niat tak baik. Dah lah jalan ni lengang semacam je. Nak nampak kereta lalu pun payah.

Tanpa disuruh lelaki yang memakai beanie di kepala itu turut sama membelek bonet kereta Rossa.

"Takda apa hal pun ni, minyak dah check?"

Rossa menggeleng sambil masuk ke dalam kereta. Dia hanya mampu tepuk dahi saja bila tgk meter minyak.

"Awak bawa kereta sambil berangan ke, minyak habis pun tak sedar." Omel si lelaki tersebut.

Rossa buat muka. Pandai pulak mamat ni teka. Dia ni betul ke orang? Seram sejuk pula rasa bila terfikir ada kemungkinan makhluk yang dihadapannya ini bukan manusia.

"Stesen minyak jauh juga ni, risau saya nk tinggalkan awak sorang-sorang kat sini, bahaya. Awak ikut saya, kita pergi beli minyak lepas tu kita patah balik kat kereta awak." Arah lelaki itu selamba.

"Eh, saya tak kenal awak, sama lah juga bahaya kalau saya ikut awak." Balas Rossa.

"Tak kenal ke?"

Rossa mengamati wajah lelaki itu agak lama sambil cuba memadankan wajah hitam manis itu dengan mana-mana lelaki yang dikenalinya tetapi gagal. Dah lah dia jenis susah nak cam muka orang.

"Pelupa betul awak ni, awek simbah air." Lelaki itu tersenyum dalam gelengan.

Kali ini baru Rossa ingat. Mamat air oren bancuh. Mana lah nak cam sangat, haritu jumpa tak pakai cermin mata. Tapi hari ni jumpa lain pulak siap pakai beanie.

"Sorry, saya susah sikit nak ingat muka orang. Hehe." Rossa tersengih.

"Saya Jibril." Jibril memperkenalkan diri dengan senyuman.

"Rossa." Balas Rossa sepatah. Senyuman Jibril dibalas mesra.