Redheaded Muggleborn: my life at Hogwarts

hoofdstuk 2

Het eerste hoofdstuk is 2 jaar geleden, dit hoofdstuk is de echte tijd.

Vandaag was het zover. Ik werd 11 jaar, en volgens Sev krijg ik dan vandaag mijn Zweinstein brief. En daar kwam het, precies om 12 uur. We hoorden een luide knal en een seconde later ging de bel. Mijn moeder deed open en een vrouw met een vierkant brilletje, een lang donkergroen gewaad en een wat stukken bruinig papier stond op het stoepje. Een van de stukken papier was een envelop en droeg mijn naam in smaragdgroene letters en was met rode was verzegeld. Wie gebruikt er nou nog waszegels? Dit zal wel iemand van de school zijn. Nieuwsgierig keek ik langs mijn moeder mee.

"Goedenmiddag, zou ik even binnen mogen komen? vroeg de vrouw.

"Eehm, natuurlijk," antwoordde mijn moeder onzeker, terwijl we naar de huiskamer liepen. Mijn moeder liep gelijk door naar de keuken om de mevrouw wat drinken in te schenken.

"Bent u van Zweinstein?" gooide ik ertussendoor.

"Dat klopt. Mag ik u vragen hoe het komt dat u hier al van weet, juffrouw Evans?"

"Severus Sneep, mevrouw, de jongen van Spinners End, zag dat ik magie deed en vertelde me er alles van. Twee jaar geleden al. Hij gaat dit jaar ook naar Zweinstein, mevrouw." antwoordde ik enthousiast. Toen ik de blik van de vrouw naar mijn moeders verbaasde gezicht zag gaan, voegde ik eraan toe: "Maar ik had het nog niet aan mijn moeder verteld, omdat ze het misschien net als mijn zus niet zou geloven en zou zeggen dat ik gek ben."

"Heel begrijpelijk. Ik ben Minerva Anderling, ik geef Gedaanteverwisselingen op Zweinstein's hogeschool voor Hekserij en Hocus-pocus. Ik zal dus professor Anderling voor jou zijn, Lily. Dit is een school waar jonge heksen en tovena-"

"Oke, sorry, maar wacht even," onderbrak mijn moeder haar, "Hekserij, Hocus-pocus, heksen en tovenaars? Gaat het wel goed met u?" ze draaide zich nu naar mij. "Lils, ik zie dat je hier heel veel moeite in hebt gestoken voor je verjaardag maar het is niet grappig. Het spijt me, Lily, maar ik trap er niet in."

"Ik zou het zeer op prijs stellen als u even zou luisteren. U bent niet de eerste die het niet gelijk geloofd, maar ik zal het u laten zien. Ik ben een Faunaat, ziet u, ik kan in een dier veranderen."

En toen ze dat zei, kromp ze. Een halve seconde nadat ze kromp, stond er op haar plaats een grijzige kat met donkere strepen, en op haar kopje leek wel net zo'n brilletje te staan als ze echt had, maar dan van zwarte vacht. Mijn moeders hand vloog naar haar eigen keel en hijgend met open mond van schrik keek ze naar waar net de mevrouw stond. Ze wankelde en viel bijna achterover, maar ze greep naar de muur voor steun. Ook mijn mond viel open, maar ik was minder geschrokken dan mijn moeder. Ik was eerder enthousiast dan verbaasd. Ik sprong op en neer. Het was echt. Het was echt. Toen mijn moeder haar evenwicht weer gevonden had ging professor Anderling verder. "Uw dochter is een heks. Dat betekent dat ze een plek krijgt op Zweinstein, zodat ze kan leren met haar magie om te gaan en sterker te worden. U zult vast wel eens gezien hebben dat ze vreemde dingen kan, dingen die andere kinderen niet kunnen. Professor Perkamentus, het schoolhoofd, is de machtigste tovenaar op aarde, dus u kunt er zeker van zijn dat Lily goed onderwezen wordt. In deze envelop zit de uitnodiging voor Lily, samen met haar lijst van benodigdheden en treinticket. Morgen om 12 uur wordt Lily verwacht bij 'de Lekke Ketel', dat is in Londen, maar alleen Lily zelf zou het kunnen zien. Het is onzichtbaar voor Dreuzels, ehm, mensen die geen magie in hun bloed hebben."

Mijn moeder pakte de envelop aan van professor Anderling. "En waar zou je dit in godsnaam moeten halen?" vroeg ze, deels verbaasd en deels sceptisch.

"In de Wegisweg, natuurlijk," zei professor Anderling, alsof het vanzelfsprekend was dat iedereen dat kende, "In de Lekke Ketel zal een 6e jaars leerling, Mathilde August, op Lily wachten en haar meenemen naar de Wegisweg. Mathilde kan haar leren omgaan met tovenaarsgeld en-"