Redheaded Muggleborn: my life at Hogwarts

Hoofdstuk 5

Het was zover. Ik ging vandaag maar Zweinstein, woehoe! Het was bijna 7 uur en ik stormde nog in mijn pyjama al naar beneden, te blij om voorzichtig te zijn en ik gleed de laatste treden van de trap. Ik rende gelijk door naar de keuken, zette de theepot aan en smeerde een broodje met jam. Ik wachtte ongeduldig tot de waterkoker klaar was en zette thee. Ik deed er koud water bij om het gelijk te kunnen drinken, want ik had totaal geen zin om rustig aan te doen. Na de thee besloot ik te gaan douchen en zoefde weer naar boven. Ik stampte langs Petunia's kamer, die overdreven luid "UUUURGH" riep, zodat ik het zelfs door de dichte deur duidelijk kon horen en om m haar te stangen riep ik nog veel harder "UUUUUUUURGH" terug, maar ik grinnikte dus het klonk meer als "UUUUHUHUHURGH-gh-gh-gh HEUUUUUH" en ik hoorde haar op een normaal volume "Pff" mompelen. Het 'heuuuuh' was omdat ik na mijn lach scherp inademde, waardoor ik klonk als een schor speenvarken. Dat heb ik normaal niet als ik lach, maar ik had gewoon heel erg hard lucht nodig. Ik stuiterde door de gang naar mijn kamer en zocht kleding uit. Ik ging voor een lichtblauw jurkje met hele kleine bloemetjes, rende naar de badkamer en douchte kort. Toen ik aangekleed, tanden gepoetst en schoon gedoucht terug mijn kamer in liep pakte ik de rest van mijn spullen in. Het Standaard Spreukenboek Niveau 1 moest in mijn koffer, net als mijn laatste beetje perkament, vulpen en uilenvoer voor Maura. Ook nam ik een kleine aparte tas mee voor mijn lunchpakket, toverstok, gewone leesboek, tekenboek en verschillende grijze potloden, een gum en een puntenslijper. Ik hield van tekenen, vooral in zwart-wit, want kleurpotloden waren nooit de kleur die je nodig had. Verder zijn diepten veel makkelijker met grijs dan met kleur.

Na ongeveer een half uur doelloos rondhupsen in mijn kamer omdat ik in mijn enthousiasme niets beters te doen wist, kwam mijn moeder. Mijn vader is gisternacht thuis gekomen toen ik al in bed lag, die zal nog wel een uur blijven liggen. Ze hupste met me mee, wat een slecht teken was, want als ze vrijwillig iets nutteloos met me mee deed dan wilde ze wat van me. "Ruim je, pff, zo wel even, pff, je troep, pff, in de badkamer, pff, op?" hijgde mijn moeder, duidelijk nu al uitgeput. Jemig, ik had er helemaal niet aan gedacht dat mijn handdoek, pyjama en onderbroek nog in de badkamer lagen. Ik stoof naar de badkamer en smeet mijn spullen in de wasmand. Toen stampte ik naar beneden waar ik ongeduldig rondjes bleef lopen, terwijl mijn moeder elke minuut wel vroeg of ik nou eindelijk even stil kon zitten, waarop ik simpel "Nee" zei. Maar toen mijn vader eindelijk beneden was, stopte ik met springen een wurgde zijn buik bijna.

"Ook goeiemorgen, Lils."

"Je haar is nog niet eens gekamd. Dat ga je wel doen hè, pap, voor we naar het station gaan? Mam heeft het toch wel allemaal uitgelegd hè?"

"Hé," zei mijn vader met zijn wenkbrauwen opgetrokken, wijzend naar zijn haar met een nep-serieus gezicht, "Dit is een exclusief kussen-kapsel. Style by pillow. Geen woord erover, feetje."

"Heks."

"Ook goed"

Ik gaf hem een nep-strenge blik.

"Oké dan, beter."

Ik glimlachte zoetjes. Toen kwam Petunia, met een glimlach groter dan ze in dagen had laten zien.

"Waar ben jij zo vrolijk om?" vroeg ik haar wantrouwig. Ze keek alsof ze iets had uitgespookt. Maar natuurlijk doet de perfecte Petunia daar niet aan.

"Vandaag ga jij naar het gesticht. Hebben de gewone mensen hier ook wat rust."

Dat was ook niet aardig. Ik negeerde haar antwoord en ging zitten. Zo bleef ik wachten tot het eindelijk half elf was en we richting King's Cross gingen. Ik stuiterde zo erg heen en weer dat de auto meeschudde. Petunia's goede humeur vaagde weg bij elke keer dat de auto schudde, en tegen de tijd dat we om kwart voor elf op het station waren was ze enorm chagrijnig.