Redheaded Muggleborn: my life at Hogwarts

hoofdstuk 7

Het is maandagochtend als er geluid als een wekker vanuit de muren aan alle kanten lijkt te komen, zodat iedereen op tijd wakker zou worden. Ik poetste mijn tanden en borstelde mijn haar voor ik mijn boeken voor die dag in mijn tas propte, met mijn vulpennen en perkament. Vreemd eigenlijk, om op gedroogde huid te moeten schrijven. Ook Nell, Katy en Alice, de anderen uit mijn slaapzaal, hupsten door de gigantische kamer om al hun spullen bij elkaar te krijgen en al na een paar minuten stoofden we naar de grote zaal. Het viel me op dat er alleen nog eerstejaars zaten, de oudere leerlingen hadden er vast minder zin in.
"Môgge," hoorde ik slaperig naast me, waar de vier jongens uit de trein langsliepen en gingen zitten. Na een minuut of wat stroomde de zaal in een keer vol. Van rechts naast de lerarentafel kwamen de leraren binnen, en professor Perkamentus ging bij de lessenaar met een uil erop staan.
"Goedemorgen, iedereen die al wakker is, vandaag is de eerste schooldag. Er zijn een paar regels die vanaf nu pas ingaan."
"Nog meer regels?" hoorde ik Sirius, terwijl de professor verder ging,
"Ten eerste is het verboden te rennen of gillen in de gangen waar lokalen zitten. De bibliotheek is elke dag van acht tot vijf open. Er mag niet gegeten, gerend, geschreeuwd of gestampt worden. Dit lijkt heel logisch, maar toch zijn er leerlingen die het alsnog doen. Magie op de gangen is ook verboden, net als het betreden van het verboden bos, tenzij je begeleidt wordt door een leraar. 'S nachts mag men niet door het kasteel zwerven. Eten mag niet vanuit de grote hal naar de leerlingenkamers of slaapzalen gebracht worden. Dat waren de belangrijkste regels. Voor alle regels, zie de lijst in meneer Vilders' kantoor. En onthoud: hulp zal altijd gegeven worden op Zweinstein, aan hen die er om vragen. Eet smakelijk, en veel succes op jullie eerste dag."
Luid applaus barstte los. Overal verschenen broodjes en beleg, pompoensap en sinaasappelsap, fruit, yoghurt, van alles! Om kwart voor negen besloten we naar onze eerste les te gaan, aangezien we nog steeds niet weten waar het is. Ja, het staat op het rooster, maar waar op de 2e verdieping zou het zijn?
Toen we op de 2e verdieping kwamen was het duidelijk. Er was een rij gigantische deuren, boven allemaal zweefden grote sierlijke letters. Bij de derde deur stond: 'Gedaanteverwisselingen, eerstejaars'
We liepen naar binnen en zochten tafels uit: ik zat naast Nell, Katy zat naast Alice, James zat naast Sirius en Remus zat naast Peter.
"Is de professor er nog niet?"
"Wie geeft ons dit vak?"
Allemaal vragen klonken door het lokaal, maar ik wist, dat de cyperse kat op het bureau, eigenlijk professor Anderling was.
"Daar," zei ik tegen Nell, wijzend naar de kat, "dat is professor Anderling. Ze kan in een kat veranderen!"
En ja hoor, op dat moment sprong de kat van het bureau en kwam neer als Anderling. Veel schrokken, anderen klapten.
"Goeiemorgen, welkom bij jullie eerste les gedaanteverwisselingen. Boeken weg, toverstokken vast."
Iedereen die hun boeken al op tafel had, duwde ze terug in hun tas en pakte hun stok. Ook Anderling had die van haar en schreef ermee in de lucht, waardoor er letters op het bord een halve meter verder verschenen.
Ze maakte een lijstje: spreuken die eindigden op -verto en spreuken die eindigden op -fors. De spreuken die op -verto eindigen zijn bedoeld om een voorwerp of dier in een ander voorwerp te veranderen. De -fors spreuken zijn om een standbeeld in een dier te veranderen. Dit jaar zullen jullie alleen -verto en
-fors spreuken leren, hoewel er natuurlijk veel meer zijn," ging professor Anderling verder, terwijl ze naar de voorkant van haar bureau liep. Daar stond een standbeeld van een vogeltje. Ze richtte erop en zei: "Avifors!"
Het grijze standbeeldje kreeg kleur en niet-stenen veren. Toen bewoog het en vloog twietend rond, gelijk met de bewegingen van professor Anderlings stok. Ze had niet alleen een standbeeld tot leven gewekt, ze bestuurde het! Toen het vogeltje landde op de tafel van Alice en Katy, Anderlings stok nog steeds op het diertje gericht, zei ze: "Verraverto", en het vogeltje werd een theekopje.
"En zo kun je je thee drinken ook al heb je alleen een standbeeldje. Gedaanteverwisseling is niet alleen handig om iets te verstoppen, het is ook handig voor puur gemak. De spreuk die jullie vandaag gaan leren is Areverto, om kleine objecten te transfigureren. Van elke tafel moet er een iemand naar voren komen, om een punaise te pakken. De bedoeling is dat je de punaise in een knoop te veranderen. Je zorgt dat je in je hoofd het object ziet veranderen en zegt Areverto om het waar te maken. De beweging is een soort kromme pijl; je maakt dus de bovenhelft van een cirkel en aan het einde een schuine lijn omhoog terug. Verder nog vragen?"
Het bleef stil in het lokaal.
"Jullie mogen nu je punaise halen."

"Mag ik eerst?" vroeg ik aan Nell, die knikte, en ik richtte mijn toverstok op de punaise. Areverto! De prikker van de punaise verdween, maar het was nog geen knoop.
"Een zeer goede eerste poging, juffrouw Evans," hoorde ik professor Anderlings stem achter me, "Bij de meesten gebeurt nog niets."
Ze legde een stel nieuwe punaises neer. Nu was het Nell's beurt. Bij haar werd de eerst gele punaise groen, maar ook die werd nog geen knoop. Na een paar keer lukte het en aan het eind van de les hadden we een stel keurige knopen. Omdat wij de meeste knopen hadden, gaf Anderling ons 10 punten voor griffoendor, en mijn hele dag was goed.