Aşk Oyunu

3 ₪TEKLİF₪

Multimedya; Karakterler

♠♠♠

Mükemmele ulaşmayı dene!
Başarı zaten seni kovalar!

"Ne? Ben mi?". Şuan hiçbir şey hissetmiyordum.Şuan ki durumu hangi duygu açıklar bilemiyorum. Ama bir an kalbimin durduğunu hissettim. Duyduğum şey gerçek miydi? Yada ben gerçekten de buradamıydım? Önümde sallanan el ile kendime geldim.
Baran ; " Hey burda mısın? " dedi. Kaan'ın Baran'ın omzuna elini tersiyle vurmasıyla ona döndüm.

"Lan geri zekalı öyle pat diye söylenir mi ? Kız şoka girdi."

"Ne var abi! Lafı dolandırmaya gerek yok . Zaten bunu söylemeye gelmiştik"

Evren; "Ben hala bu fikre sıcak bakmıyorum." diyerek ortamda ki varlığını hissettirdi.

Sonunda dayanamayarak söze atladım. " Hey! Bir dakika gruba katılacağımı nereden çıkardınız?" dedim. Hepsi bir anda sus pus olunca göz ucuyla onlara baktım. Evren'e baktığım da bıkkın bir şekilde gözlerini etrafta dolandırdığını gördüm. Bu durum canımı acıtsada içimde yaşadığım duyguyu dışarıya yansıtmadım. Bu sefer Yankı'ya baktığım da gözlerini kısarak beni izlediğini görünce bu ortamdan ayrılmam gerektiğini anlayarak yürümeye başladım. Bir anda önüme Baran çıkınca geriledim.

" Hadi ama o kadar da kötü bir fikir degildi.".

Ne kadar inatçı bu çocuk. Hafif fısıldayarak " Ben ... Yapamam. " dedikten sonra arkamı dönüp tekrar onlara baktım. Evren hala umursamaz bir şekilde dururken Yankı gözlerini kısmış ve kaşlarını çatmış bir şekilde bana bakıyordu. Kaan ise , o kendi aleminde ama gözlerinden gruba katılmamı istediği belliydi. Baran'ın yanından geçerek sınıfa girdim.

♠♠♠

Öğretmenin geç kalacağını anladığım da salak salak beklemektense telefonumda oynamak daha mantıklıydı. İnstagramda gezinirken bildirimler de Yankının beni takip ettiğini görünce gözlerim bir anda açıldı. Bildirim saatine baktığım da dün gece 03:46 olduğunu gördüm. Bu daha da şaşırmama neden oldu.
Kafamı kaldırıp mısra'ya baktığım da sınıftakilerle konuştuğunu gördüm tekrar telefona dönüp Yankının hesabına girdim. Daha sonra sırayla Baran , Kaan ve tabii Evren'in hesabına girdim. Milyonlarca kez bakıp iç geçirdiğim fotoğraflara bir kez daha baktım.

Dersin boş olduğu kesinleşince Mısra'm ile vedalaşıp okul garajında ki motoruma ilerledim.

♠♠♠

"Hadi ama kızım, bu mükemmel bir şans hem onunla yakınlaşman içinde bir fırsat."

"İlk dersten beri aynı şeyi söylüyorsun canım kankim ama anla ben yapamam sen de biliyorsun."

Kafeterya daki boş bir masaya oturup Mısra ile sohbet ederken bir anda kapıda gördüğüm manzara ile gözlerim dolmaya başladı.
Kapının önünde Evren'in okulda ki tüm kızlarla öpüştüğünü bilmekten daha beter olan şey ise o anı gözlerimle görmekti.

Göz yaşlarımı daha fazla tutamayacağımı anladığım da yerimden kalktım ve kafeteryanın diğer çıkış kapısına yöneldim.

"Seninle gelmemi ister misin?" bakışlarım Mısraya çevirip "Yalnız kalmak istiyorum" dedim.
Çıkış kapısına yöneldiğim de Yankı ' yı gördüm ve duraksadım. Kasları çatılmış ve gözleri kısılmış bir şekilde beni izliyordu. Umursamadan yanından geçip bahçeye çıktım. Gördüğüm ilk banka oturarak göz yaşlarımı serbest bıraktım. Bu duruma alışmıştım. Bedenin alışmıştı ama kalbim her gördüğün de acı çekiyordu. Beni görmeyişi hala fark edememesi...

Bu platonik aşkımı ilk önce hiç kimse bilmiyordu. Daha sonra birine anlatıp rahatlamam gerektiğini anladım ve tek dostum , kardeşim olan Mısra'ya anlattım. Bu konuda bana çok desteği var ama cesaretimi toplamama pekte yardımcı değildi.

Çok şeyler denedim. İlgisini çekmek için çok şeyler yaptım. Bir keresinde merdivenlerden yuvarlanmış ayak bileğimi incitmiştim. Onun için acılar çekmeme rağmen olmadı. Bana ilk o zaman gülmüştü. Tüm grup ordaydı hepside benle dalga geçmişlerdi. Ama ağlamadım neden bilmiyorum.Rezil olmuştum ama bana gülmesi bile bunu bana unutturmuştu. Karşımda 2 şans vardı. Ya onu kendime aşık edecektim yada başka birine aşık olacaktım. anlayacağınız 2 şıkta çıkmaz sokağın sonunda ki bataklığı gösteriyordu ve ben bu bataklığa hızla batmaktaydım.

Yanımda hissettiğim bir bedenle göz yaşlarımı silip kafamı yan tarafa çevirdim. Yankı? " Ağlayınca çirkin olduğunu söyleyen ilk kişi miyim? " hafifçe gülümseyerek gözlerimi tekrar sildim. "Anlaşılan ilk kişiyim ama gülümsemek sana yakışıyor korkma.". Bu sefer ki gülümseme de ağzımdan bir kıkırtı çıktı. " Ben seni daha önce nasıl görmedim dansın çok iyi? "

Rahatça arkama yaslanıp kollarımı birbirine bağladım. "Aslında eminim birçok kez gördün ama fark etmedin. "Kafamı çevirip ona baktım. Kaşlarını çatmış bir şekilde bana bakıyordu. Daha dikkatli bakınca gözlerini yerinden çıkacakmış gibi büyüttü. "1 dakika sen şu sürekli Evren'e bakan kızsın". Aradan geçen 3 dakikanın ardından tekrar konuşmuştu.

"Sen ona aşıksın"Bir anda diklenip söylediği sözlere kafamı eğip gülümsedim. Yıllardır platoniğime anlatmak istediğim şeyi en yakın arkadaşı anlamıştı.

"Sen mi çok akıllısın yoksa o mu çok salak?" hafifçe gülümseyerek " Zekamdan şüphen olmasın güzelim " dedi .

"Ne zamandır?"dediğinde nefesimi dışarıya verdim "2 yıl". Buna iyice şaşırmıştı. "Peki şaşırdığın da çok aptal göründüğünü söyleyen ilk ben miyim? " gülümsedi ama bir şey söylememişti. Aramızdaki uzun sessizliğin ardından hızla bana döndü ve

" Onun sana aşık olmasını sağlamam karşılığın da grubumuza katılacaksın."

♠♠♠

Kısa olduğu için kusura bakmayın bu seferlik böyle oldu ama bölümleri daha uzun yazmaya gayret göstereceğim.

♦♦♦VOTE VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN♦♦♦

♥♥♥