Aşk Oyunu

4 ₪GÜVEN₪

Multimedya; Sarenin kıyafeti

♣♣♣

Aldığım nefes kalbimde yer bulabilir mi?
Bir insan bir başkasını bu kadar sevebilir mi?

***

Bir anda söylediği şeyle gülmeye başlamıştım ama ne kadar dır güldüğümü bilmiyorum. İşin garip tarafı da Yankı bu zaman boyunca hiç konuşmamıştı. Derin bir nefes alıp kendime gelmiştim tekrar rahatça banka yaslandım.

"3 dakika 42 saniye" Kaşlarımı çattım saymış olması mümkün müydü.Sanırım öyle.

"Gerçekten de saydığını düşünmemi mi istiyorsun ?" sağ kolunu bankın arkasına atıp karşıya odaklanmıştı. Bahçede çok fazla kişi yoktu öğle arasına yeni çıkılmış olduğunu hesaba katarsak çoğu kişi kafeterya daydı.

"Düşünmene gerek yok öyle zaten" Buna cevap vermeden ayağa kalktım yoksa bu konuşma daha saçma yerlere çekilebilirdi. Ama bileğimi tutan el gitmem için daha zamanımın olduğunu belirtiyordu. Ayakta durmuş ona bakıyordum. Tabii ki de elimi çekmiştim.

"Söylediğimde fazlasıyla ciddiyim. Bu konuda sana sadece ben yardım edebilirim."biraz bekleyip yüzünü süzdüm. Alay eder bir yüz ifadesinden çok yardım etmek isteyen bir yüz vardı karşımda, benden bir cevap beklediğini biliyordum ama ilk önce kendime bir kaç cevap vermeliydim. Arkamı dönüp sınıfa doğru yürümeye devam ettim.

♣♣♣

3 gün sonra

3 gün boyunca Yankının söylediği kelimelerle boğuşuyordum. Gerçekten bana yardım edebilir miydi?, Evren'i bana aşık edebilir miydi. Peki ben bunu istiyor muyum? tabii ki de istiyorum ama gerçekten de istediğimden emin miydim?. Ama ne kadar istediğime emin olsam da bunun karşılığında istediği şeyi yapmam mümkün görünmüyordu.

Evet iyi dans ettiğimi Mısra'dan çoğu kez duysam da onlar gibi yüzlerce kişinin önünde dans etmem mümkün değil. 3 gündür bu konuyu düşünüp duruyordum okula gidip geliyordum ama aklımı şu ara pekte derslere verebildiğim söylenemez. Ama hala bir sonuca varabildiğim de söylenemezdi. Yani bu gün de bir sonuç yok. Sanırım.

Yatağımdan kalkıp elimi yüzümü yıkayıp her zamanki sıradan kız tarzımı konuşturmuş tüm. Her şeyimle hazır olduğumda çantamı da alıp aşağıya indim. Teyzem mutfakta bir yandan kahvaltısını ederken bir yandan da elindeki telefonuyla uğraşıyordu, mutfak kapısından hızla geçecekken duyacağına emin olduğum ses tonumla "Ben çıkıyorum" diyerek garaja girdim.

Ben motoru çalıştırıp garajdan tam çıkarken teyzemin garaja girdiğini fark ettim ama onu es geçerek sürmeye devam ettim. Eğer sorarsa onu fark etmediğimi söyleyecektim. İnanın bana bu ona söylediğim yalanlardan en basit olanı.

Okula ulaştığımda motorumu garaja park ettikten sonra hızlı adımlarla sınıfa çıkmayı planlıyordum ama omzuma sertçe vuran kişi planımı mahvetmişti üstelik yere de düşmüştüm iyimi?.Bu durumu dahada kötü bir hale getiren Evren'in o kahkahası ydı. Böylece onun karşısında 2. kez rezil olmayı başarmıştım.

Yerden kalktığımda ona döndüm kahkahası kesilmişti ama hala sinir bozucu bir gülümseme vardı suratında. bunun yanında kulaklarımın alev aldığını hissedebiliyordum. yanaklarım kızarmaz dı aksine kulaklarım sanki volkanın patlama anındaki gibi kızarırdı.Bendeki garip durumlardan sadece birisi.

"Sen başımıza bela olursun. Seni bu sakarlığın la birde guruba alacağımızı düşünmen ne kadarda garip. "

Ahhh... bu sefer susup kaçmayacağım.Ben de onun üzerine gitmeliyim. Evet bunu geç anlamış olsam da ne demişler; geç olsun güç olmasın. Ellerimi birbirine sürtüp elimdeki tozu silkeledim. Ayağa kalkıp yanına gittim.