The Devils Daugther

< 15 >

Julian
Ik ijsbeerde door de cel. Waar was Lucy? Wat deden ze met haar. Opeens stond Astaroth voor de tralies. 'Hallo Julian' zei hij grijnzend.

Ik beende naar de tralies en pakte ze beet. 'Waar is Lucy?!'

'De rest van mijn broers zijn aan het genieten van haar. En sinds jij ook een broertje bent van ons wil ik dat je meehelpt.'

'En ik wil niet meehelpen! Laat haar met rust!'

'O,o Julian toch. Als jij meehelpt laat ik haar misschien met rust.'

'Je gaat haar niet met rust laten! Dat weet ik zeker!'

Hij zuchtte, 'ik ga dan maar terug. Ik wil ook nog even op mijn zusje.'

Ik snoof, 'laat haar met rust!'

'Nee.'

'Ja!'

Hij zuchtte een liep weg. Ik snoof. Wat moest ik nu?! Ik wilde niet dat ze haar pijn deden. Maar haar met rust laten zouden ze niet doen!

Lucy

Mijn broers lagen hijgend naast me. Astaroth had me tegen zich aangetrokken. Hij had mijn been tussen zijn benen geklemd. Ik lag op mijn zij met een hand op zijn borst. Alle broers hijgden. Ik was moe. Het was al 1 uur 's nachts. Ze hadden me pijn gedaan. Ook al had ik hen gesmeekt om op te houden. Deze keer hadden ze me wel helemaal uitgekleed. Mijn broers borstkast ging regelmatig op en neer. Hij sliep niet. Ik probeerde weg te draaien van hem af. Toen ik mijn been net aan loshad legde hij een hand op mijn dij. 'Lucy' zei hij zonder me aan te kijken en met gesloten ogen, 'terug.'

Ik legde mijn been weer terug. Hij grijnsde en sloeg een arm om mijn middel. 'We gaan slapen Lucy' fluisterde hij 'en jij blijft zo liggen.'

'Ik zal het proberen' mompelde ik.

Hij keek me fronsend aan, 'proberen?'

'Ja, ik draai nogal veel in mijn slaap.'

Hij knikte en keek weer naar het plafond, 'nou trusten.'

'Trusten' zei ik.

Hij sloot zijn ogen. Ik was zo moe dat ik na een paar minuten in slaap viel.

Astaroth

Mijn zusje sliep. Ik grijnsde. Ze was zo mooi. En zo van mij. Misschien lukte het me om haar zwanger te maken. Dan hadden we wel inteelt maar dat maakte mij niets uit. Ik hield van haar. Zo erg. Ik had eerst een hekel aan haar. Maar nu kon ik aan niets anders meer denken dan haar. Ze was van mij. Cinead ging rechtop zitten, 'wil je privacy broer?'

Ik schudde mijn hoofd, 'blijf gerust. Lucy heeft geleerd dat ze moet gehoorzamen. O en trouwens laten we vader opruimen. We hebben niks meer aan hem.'

Hij knikte langzaam en ging weer liggen. 'Trusten' zei hij.

'Trusten' zei ik 'o en Lucy hoeft het niet te weten.'

Hij gaapte, 'snap ik.'

Alle andere broers waren in slaap gevallen. Ik keek naar Lucy. Ze sliep heel rustig. Ze was zo mooi. Haar rode haren vielen mooi over haar gezicht heen. Er hing een plukje voor haar ogen. Ik streek het aan de kant. Ik sloot mijn ogen en viel een tijdje later in slaap.

Julian

Ik lag op het bed. Wat ik niet snapte dat de duivel hier niets aan deed. Waar was hij?! Misschien hadden ze hem vermoord. Dan zouden we allemaal hopeloos verloren. Helemaal niemand zou Astaroth kunnen stoppen! Ze zouden de rest van de eilanden overnemen en alle maagden waren dan binnen een maand geen maagd meer. Het maakte ze niet uit hoe jong ze waren. Ik gaapte. Ik moest stoppen met piekeren en proberen hier weg te komen. Heel snel!