Your flaws? Or my flaws? (a dutch B▲stille fanfic)

Obsessed

P.o.v Laura

Ik loop door de straten van Londen. Het is prachtig. De sneeuw glanst en weerkaatst het licht van de zon ,zodat het lijkt alsof de stad licht geeft. Ik loop naar Luna, mijn beste vriendin. We hebben bij haar afgesproken om wat te hangen en films te kijken.

Ik zie dat ik er bijna ben, omdat hier een opnamestudio is. Zodra ik de studio voorbij ben sla ik linksaf. Plots bots ik tegen een jongen van rond de 20 aan, iets ouder misschien. Hij heeft opvallende blauwe ogen en witte All stars en een bijpassend wit Nasa-shirt." Het spijt me" verontschuldig ik me. "Het maakt niet uit ,het is mijn schuld" zegt de jongen en we lopen langs elkaar. Ahh daar is het. Ik bel aan. Na vijf minuten te hebben gewacht wordt er eindelijk open gedaan. "Hè hè waarom duurde dat zo lang?" Vraag ik haar met een nep-boos gezicht. "Uhhhhh jaaaaaa..... Bastille is hier vandaag gespot, en ik moet weten waar ze zijn!" Schreeuwt ze in mijn oor. "Ahh nee hè, toch niet weer díe band. Wat is daar toch zo leuk aan?" Zeg ik op een zeurende toon. "Heb je de zanger al eens gezien! Die is zooooooooo hot! Al is de bassist ook niet verkeerd". "Haha ja, droom jij lekker verder, als je het niet erg vindt kom ik even binnen". "Niet te ongeduldig hè" zegt ze op een cynische toon terwijl ze de deur voor me openhoudt. Ik ken hier de weg net zo goed als bij mij thuis en loop daarom door de gang direct naar de woonkamer. Ik plof neer op de bank. "Wil je wat drinken" Hoor ik Luna vanuit de keuken roepen." Ja doe maar een cola". "Komt eraan!".

De afstandsbediening ligt op het kleine tafeltje voor me. "Zal ik alvast de film opzetten?!". "Umm even over de film, ik heb hem nog niet opgehaald" zegt Luna terwijl ze met twee glazen cola de kamer binnen loopt. "Hoe bedoel je, niet opgehaald? Ik dacht jij hem al thuis had liggen". "Nou het is een film die ik niet thuis heb, dus heb ik hem gehuurd bij de videotheek, en ik heb hem nog niet opgehaald omdat Bastille hier is ,en ik als 'the ultimate fangirl' kan niks anders doen dan uitzoeken waar ze zijn". Het woord Bastille schreeuwt ze bijna en alles wat ze daarna zegt lijkt wel op een toon te zeggen die een walvis met astma maakt op het drogen. "Je gaat me nu niet vertellen dat ik die film moet gaan halen hè?" Vraag ik voorzichtig. "Eigenlijk is dat een goed idee, als jij dat even haalt maak ik alvast wat popcorn" zegt ze met een grimas op haar gezicht.

"Verdomme" mompel ik zacht tegen mezelf als ik de deur uit loop. Ik vrolijk weer een beetje op als ik weer de sneeuw zie liggen die Londen nog mooier maakt. Ik zet er flink de pas in en ga richting de videotheek. Het is niet ver lopen, het ligt net naast de opnamestudio.

Ik pak m'n telefoon uit de zak van mijn jas en ontgrendel hem. Zodra ik het startscherm zie staat er: ' Gespot in Londen: de leden van Bastille'. "Wat heeft iedereen toch met die band, het lijkt wel of iedereen obsessed is" mompel ik. Zelf heb ik wel al een paar liedjes van ze gehoord, omdat Luna me ertoe dwong. De tekst is, moet ik toegeven heel erg goed, maar ik ben niet zo'n fangirl type.

Ik sla de hoek om en daar is het. Ik stap de warme videotheek binnen, en begin met zoeken naar de film. Even kijken. Nee. Nee. Nee. Ik ga alle rekken af maar zie hem niet. Plots zie ik een jongen staan met de film in z'n handen. Ik hoop dat hij niet van plan is om de film te gaan huren, dus loop snel naar hem toe. "Sorry ik wil niet vervelend zijn, maar zou ik die film mogen. M'n vriendin was vergeten om hem op te halen dus ja...." zeg ik twijfelend. "O ja het spijt me ik wist niet dat...". Hij blijft halverwege zijn zin hangen en legt zijn hand in zijn nek terwijl hij me de dvd overhandigd. "Ben je soms ook een liefhebber van het werk van David Lynch" vraagt hij me. Ik kijk hem een tijdje aan voordat ik antwoord. Zijn ogen zijn prachtig en zijn haar is geweldig. "Umm ja ik volg hem al zo'n vijf jaar" stamel ik sprakeloos. "Echt ik ook!" Zegt de jongen enthousiast. "Mag ik weten hoe je heet?" Vraag ik. "Ja natuurlijk. Ik heet Dan Smith" zegt Dan terwijl hij me een hand geeft." Laura Palmer" zeg ik kortaf en geef hem de hand. Zijn handen zijn warm, zacht en verrassend groot. Ik bloos, net zoals Dan. "Wil je misschien een keertje samen met mij een film van David Lynch kijken?" Vraagt hij aan me terwijl jij naar zijn, kennelijk interessante schoenen, kijkt. "Ja natuurlijk!" Roep ik net iets te enthousiast waardoor Dan verschrikt opkijkt. "Zou ik dan je nummer mogen? Dan bel ik je als je wil". Ik geef hem mijn nummer. "O de dvd. Hier neem hem maar ik was toch van plan om een andere te kijken". Ik neem de film van hem aan en raak per ongeluk zijn hand aan. Dan bloost.

// hey mensen,
Is het een beetje Bastille waardig wat ik schrijf? Zo niet laat het me eff weten, schrijf in de reacties je ideeën over hoe ik de personages kan veranderen/ verbeteren.

Greets,

Luna.//